Vjedhin zyrën e PL dhe Ilir Metës. “Hajdutët” kanë hyrë te serveri dhe te komunikimet e ish-presidentit

Ndodhi edhe kjo! Hyjnë në zyrat e Partisë së Lirisë dhe Ilir Metës për të vjedhur, por jo materiale, porse të dhënat e serverit të zyrave.

Pra kush ka hyrë dhe dalë në këto zyra, duke futur duart në server?!

Prokuroria e Tiranës ka nisur kryerjen e veprimeve të para hetimore pas kallëzimit të Partisë së Lirisë se në zyrën e këtij subjekti politik, ambientet ku ndodhen serveri dhe pajisjet teknologjike për komunikimet pati ndërhyrje të pautorizuar nga persona ende të paidentifikuar.

Është regjistruar procedimi penal dhe po kryhen veprime në terren.

6 persona janë pyetur në cilësinë e pasjes dijeni për rrethanat e hetimit. Ndërkohë janë këqyrur kamerat e subjektit përreth dhe kamerat e selisë së Partisë së Lirisë.

Mos është një skandal si i Uotergejtit në SHBA para 52 viteve?!

Skandali amerikan i Uotergejtit

Më shumë se 5 dekada më parë, 5 burra hynë në selinë e Komitetit Kombëtar të Partisë Demokratike (DNC) në Uashington, duke i hapur rrugë një sërë veprimeve që rrëzuan presidentin republikan Riçard Nikson.

Ai që u bë i njohur si skandali i Uotergejtit, zbuloi një gjurmë të një morie shkeljesh antiligjore, zgjatimet e së cilës shtriheshin deri në Shtëpinë e Bardhë. Buja dhe skandali që çoi në dorëheqjen e vetme të një presidenti amerikan, ndryshoi përgjithmonë politikën amerikane, dhe u bë sinonim i korrupsionit qeveritar.

Shpërthimi i skandalit

Më 17 qershor 1972, policia arrestoi 5 persona që po përpiqeshin të vendosnin përgjues, dhe vidhnin dokumentet nga selia e DNC-së në kompleksin Uotergejt në Uashington. Një nga ata burra, Xhejms Mekord Xhunior, ishte shefi i sigurisë i komisionit për rizgjedhjen e presidentit.

Të dyshuarve iu gjetën me një serë materialesh kompromentuese, duke përfshirë, kartmonedha 100 dollarëshe me numrat serialë të veçantë, dhe një radiomarrëse me valë të shkurtra, që mund të interceptonte komunikimet e policisë, njoftoi asokohe “The Washington Post”.

Shtëpia e Bardhë u distancua nga të ndaluarit, dhe fillimisht skandali nuk e preku Niksonin. Ai u rizgjodh në zgjedhjet e nëntorit të atij viti, duke mposhtur rivalin e tij demokrat, senatorin Xhorxh Mekgavërn. Por disa muaj pas inaugurimit të tij, hetimet e gazetarëve dhe Kongresit filluan të nxirrnin gradualisht në dritë detajet e skandalit, që flisnin për përfshirjen e Shtëpisë së Bardhë.

“Gryka e Thellë”

Gazetarët e “The Washington Post”, Karl Bernshtajn dhe Bob Uduard nisën një investigim të thelluar mbi këtë ngjarje. Me ndihmën e një burimi të njohur si “Gryka e Thellë”, dhe i identifikuar më vonë si zyrtari i FBI-së, Mark Fellt, ata shkruan një seri artikujsh me shumë detaje të reja lidhur me skandalin Uotergejt.

“Nuk ishte fjala vetëm për një shkelje”- tha Bernshtajn në një intervistë për CNN në vitin 2003. “Ishte një model veprimesh të paligjshme, që përfshinte mposhtjen fizike të anëtarëve të opozitës politike, duke vjedhur memot e tyre, përgjuar kundërshtarët politikë, duke hyrë në zyrat e psikiatërve, dhe duke sabotuar aktivitetin e think-tankeve të tyre”. Disa muaj pas arresitmit të 5 personave, disa prej tyre u shpallën fajtorë, dhe u dënuan për komplot dhe akuza të tjera të rënda.

Letra

Por disa gazetarë, së bashku me gjyqtarin Xhon Sirika, i cili drejtoi gjyqet ndaj ndërhyrësve në selinë e PD, ndjenë se historia ishte shumë më e thellë se sa dukej. Në marsin e vitit 1973, gjykatësi publikoi një letër të shkruar nga Mekord në të cilën ai thoshte se zyrtarët e Shtëpisë së Bardhë, u kishin bërë presion të pandehurve për t’u vetëdeklaruar fajtorë.

Teksa shpërtheu skandali, Nikson dhe ndihmësit e tij dyshoheshin për pengim të drejtësisë, duke planifikuar përdorimin e CIA-s, për të ndalur hetimin e FBI-së. Disa zyrtarë të administratës Nikson, u dënuan më vonë për akuza që lidheshin me Uotergejtin, përfshirë Xhon Miçëll, kryetarin e fushatës së Niksonit dhe prokurorin e përgjithshëm; ish-shefin e kabinetit të Shtëpisë së Bardhë, H.R.Heldeman; Xhon Din, këshilltarin e Shtëpisë së Bardhë; dhe Xhon Erlihman, këshilltar i tij i politikës së brendshme.

“Masakra e të Shtunës Mbrëma”

Megjithëse gjyqi ndaj 5 personave, që u kapën brenda selisë së demokratëve kishte përfunduar, pasojat e skandalit ishin vetëm sa kishin filluar. Senati votoi për të krijuar një komision hetimor të veçantë, për të shqyrtuar me imtësi skandalin Uotergejt.

Më 13 korrik 1973, një ndihmës i Shtëpisë së Bardhë u tha anëtarëve të komitetit të Senatit se Nikson kishte regjistruar të gjitha bisedat e tij në Zyrën Ovale. U zhvillua një betejë e ashpër juridike për publikimin e kasetave të regjistruara pas skandalit. Arçibald Koks, i cili u emërua prokuror special i Uotetgejtit, kërkoi kasetat. Por Nikson nuk pranoi t’i dorëzonte.

Natën që u bë i njohur si “Masakra e së Shtunës Mbrëma”, prokurori i përgjithshëm Robert Bork, e shkarkoi Koks me urdhër të Niksonit. Bork bëri këtë pasi ish-prokurori i përgjithshëm Eliot Riçardson dhe ish-zëvendësi i tij Uilliam Rakëllhauz dhanë dorëheqjen, në vend se t’i bindeshin urdhrit të Niksonit për të shkarkuar prokurorin special.

Dorëheqja

Pas shkarkimeve të zyrtarëve, thirrjet për shkarkimin e vetë presidentti Nikson, u bënë edhe më të forta. Shtëpia e Bardhë ra më vonë dakord për publikimin e disa prej kasetave të dorëzuara, por që kishin një mungesë misterioze prej 18 minutash. Në prillin e vitit 1974, Shtëpia e Bardhë publikoi më shumë se 1.200 faqe transkripte të kasetave të Zyrës Ovale.

Por ajo nuk pranoi të bënte publike kasetat e fundit, duke cituar privilegjin e ekzekutivit. Më 24 korrik 1974, Gjykata e Lartë e SHBA-së urdhëroi Shtëpinë e Bardhë të dorëzonte regjistrimet e bisedave të saj. Nikson i dorëzoi ato për mediat, duke përfshirë edhe provat që tregonin se ai u përpoq të përdorte CIA-n, për të bllokuar hetimin e FBI mbi skandalin Uotergejt.

Kaseta e lidhte direkt Niksonin me ndërhyrjen në selinë e PD, një fakt që ai e kishte mohuar prej kohësh. Mbështetja për të në Kongres u zhduk, dhe Komisioni Gjyqësor i Kongresit miratoi 3 nene të fajësimit kundër tij. Më 9 gusht 1974, Nikson dha dorëheqjen pa pranuar asnjë faj. “Gjithmonë mbani mend diçka:Të tjerët mund t’ju urrejnë, por ata që ju urrejnë nuk fitojnë, nëse ju nuk i urreni ata, dhe pastaj shkatërroni veten”- tha ai në fjalimin e tij lamtumirës për stafin e Shtëpisë së Bardhë.

Falja

Zv/presidenti Xherëlld Ford, u betua menjëherë pas largimit të Nikson. “Makthi ynë i gjatë kombëtar ka përfunduar”- i tha ai kombit. Një muaj më vonë, presidenti i ri e fali Niksonin, i cili shprehu “keqardhje dhe dhimbje, që gabimet e mia në lidhje me Uotergejtin” i kanë shkaktuar shqetësime vendit dhe presidencës.

“Një gjë që unë mund të shoh tani qartë, është se kam gabuar kur nuk veprova më me vendosmëri, dhe më drejtpërsëdrejti në trajtimin e Uotegejt, veçanërisht kur arriti në fazën e procedimeve gjyqësore, dhe u shndërrua nga një skandal politik në një tragjedi kombëtare”- tha Nikson duke pranuar faljen.