Dy mijë vjet më parë, kjo anije po kalonte Detin Mesdhe plot me ngarkesat e tij të amforave, enë të cilat u përdorën në Perandorinë Romake për transportimin e verës dhe vajit të ullirit. Për disa arsye, ajo kurrë nuk e përfundoi destinacionin e vet.
Por, pasi kishte rënë në fund të detit për rreth dy mijëvjeçarë, tani ai është rizbuluar nga arkeologët, së bashku me ngarkesat e tij, dhe datohet nga viti 100 para erës sonë dhe 100 pas Krishtit. Dhe tashmë është gjykuar të jetë anija më e madhe klasike që është gjetur ndonjëherë në Mesdheun lindor.
Anija 35 metra e gjatë, së bashku me ngarkesën e saj prej 6,000 amforash, u zbulua gjatë një studimi të pajisur me një sistem për zbulimin e objekteve nën ujë, në brigjet e detit të Kefalonia, një nga ishujt Jon në brigjet perëndimore të Greqisë.
Është anija e katërt më e madhe e asaj periudhe e gjetur ndonjëherë në të gjithë Mesdheun dhe është me “rëndësi të konsiderueshme arkeologjike”, sipas George Ferentinos nga Universiteti i Patras, i cili së bashku me nëntë akademikët e tjerë kanë zbuluar anijen.
Anijet e epokës klasike janë të vështira për tu dalluar nga pajisjet, pasi ato shpesh mund të fshihen nga tiparet natyrore. Imazhet e nxjerrë nga pajisja me rezolucion të lartë morën masën e vazove në fund të detit të cilat kishin formën e kornizës së anijes prej druri.
Tashmë studiuesit i pret një punë shumë e vështirë dhe e kushtueshme për të rikuperuar amforat dhe duke përdorur teknika të ADN-së për të zbuluar nëse ishin të mbushur me verë, vaj ulliri, arra, grurë ose elb. (CNN)
Discussion about this post