BBC: Kukësi, qyteti i parë i nominuar për çmimin Nobel

“Në kulmin e luftës në Kosovë, kjo zonë priti më shumë se 400,000 refugjatë”, kështu e nis BBC artikullin e saj për qytetin e Kukësit.

Media prestigjoze ka zgjedhur të shkruajë për qytetin shqiptar, duke u kthyer pas në kohë. Duke nisur që nga qeverisja e Enver Hoxhës e deri tek mikëpritja e një numri marramendës refugjatësh nga Kosova të cilët u detyruan të largoheshin për shkak të luftës.

“Tani, Kukësi po përdor historinë e tij unike të konfliktit dhe dhembshurisë për të joshur vizitorët.

Pavarësisht se ka një popullsi prej vetëm 16,000 banorësh, qyteti i vogël, i cili është 20 km larg kufirit, mirëpriti një numër marramendës refugjatësh në shtëpi dhe kampe të improvizuara.

Kukësi bëri bujë në mbarë botën dhe në vitin 2000 u bë qyteti i parë që u nominua për Çmimin Nobel për Paqen. Tashmë duke u përballur me një mori krizash pas rënies së komunizmit shqiptar në 1992, sapo lufta në Kosovë përfundoi dhe refugjatët u kthyen në shtëpi, Kukësi përjetoi një eksod të vetin, pasi 53% e banorëve u larguan nga qyteti më i varfër i Shqipërisë në kërkim të mundësive ekonomike jashtë vendit.

Të vendosura në bashkimin e lumenjve Drin i Bardhë dhe i Zi në Shqipërinë verilindore, blloqet uniforme të apartamenteve të Kukësit janë nën hijen e majës malore të Gjallicës me borë. Një udhëtim 20 minutash në lindje përmes kalimeve malore ju sjell në Kosovë, ku shqiptaro-kosovarët luftuan për pavarësi gjatë fazave të fundit të rënies së Jugosllavisë në 1999.

Deri në shpërthimin e papritur të famës së qytetit në vitin 2000, historia, ashtu si ujërat e lumenjve të Drinit, me sa duket e kishte kaluar Kukësin prej shekujsh. I themeluar nga ilirët e lashtë, Kukësi ishte një territor i largët i perandorive romake, bizantine dhe më pas osmane derisa Shqipëria u bë një komb i pavarur në vitin 1912. Pas Luftës së Dytë Botërore, njerëzit panë se si shqiptarët etnikë në Kosovë ishin zhytur në Republikën Federale Socialiste të Jugosllavisë, ndërsa Kukësi u gjend në kufirin e diktaturës komuniste gjithnjë e më paranojake të kryeministrit shqiptar Enver Hoxha.

Hoxha e drejtoi Shqipërinë me një grusht të hekurt, duke ndërtuar një rrjet të gjerë tunelesh dhe bunkerësh nëntokësorë në mbarë vendin. Megjithatë, ato poshtë Kukësit, të cilat filluan në vitet 1970 dhe shtrihen për rreth 7 km nën qytet, janë më të mëdhenjtë në Shqipëri, me hapësirë të mjaftueshme për të strehuar të gjithë popullsinë e Kukësit në rast lufte.

Me majat e tij kolosale malore dhe ujërat e lumenjve bruz, është e lehtë të imagjinohet Kukësi dhe rajoni përreth duke u shfaqur si një destinacion udhëtimi aventureske. Në fshatin Shistavec, 45 minuta me makinë drejt maleve, shtëpitë prej druri janë ndërtuar për skiatorët dhe alpinistët, dhe në udhëtimet ditore nga Kukësi, turistët mund të mësojnë më shumë për kulturën malore të goranëve që flasin një gjuhë të veçantë sllave. nga shqipja. Kukësi është gjithashtu një portë për në shtegun High Scardus të hapur së fundmi që lidh Maqedoninë e Veriut, Shqipërinë dhe Kosovën dhe përshkon kufirin nga Shistaveci.

Duke hapur dyert për rreth 400 mijë njerëz, Kukësi i tregoi botës se edhe në momentet më të errëta mbizotëron njerëzimi. Tani, banorët shpresojnë të ndajnë historitë e tyre të komunizmit dhe konfliktit duke përhapur gjithashtu idealet e tyre të mikpritjes dhe paqes”, shkruan BBC.