“Burrat përballojnë tallby*hje publike”, gazetari komenton vendimin e Ramës: Po një baba ve që i ka vdekur bashkëshortja!
Gazetari, Denis Dyrnjaja ka komentuar vendimin e kryeministrit Edi Rama për lejedaljen e nënave që kanë fëmijë deri në moshën 10-vjeç ditën e nesërme duke e konsideruar sei një vendin ekskluziv të shefit të qeverisë.
Teksa kujton deklratat e Ramës në lidhje me raportin mashkull-femër, Dyrnjaja shkruan se është krijuar idea qe burri shqiptar (pra mashkulli) është një stereotip, pijaneci, dembeli, thuajse një njeri që përton edhe të mendojë.
Ai shkruan se nuk është e para herë në histori që udhëheqësi vendos. “Kështu ka qenë ngahera, e kështu do të vazhdojë të jetë përsa kohë identifikohet dhe idealizohet lideri me gjithë vendimmarrjen e shtetit. Ky është problemi që trashëgojmë se ndërrojmë emrat dhe iu ngremë kultin e individit.”
Reagimi i plotë:
Pse çudeni?!
Qeveria vendosi që nesër të dalin në ajrim gratë dhe fëmijët. Që kur sheh fashon e njerëzve që lejohet të dalin, kupton që vendimi nuk është i qeverisë, as i ndonjë grupimi brenda saj, por është një vendim ekskluziv i Kryeministrit, i zbatuar në rreshtore. Ai ka menduar dhe vendosur se të parët duhet të dalin pensionistët, ai ka menduar edhe se të dytët në radhë duhet të jenë gratë dhe fëmijët se me demek burrat presin dhe se duhet të presin se ata janë rradha e fundit sipas asaj që Rama ka shfaqur me dhjetëra herë në qëndrimet e tij publike. Është e njëjta mendësi kur ai shpërndan certifikatat e legalizimeve. Burrat që shkojnë për të marrë tapinë duhet të përballojnë edhe një tallbythje publike, gati-gati diskriminuese si sforco të fundit para se të pajisen me letrën e hipotekës. Është krijuar idea qe burri shqiptar (pra mashkulli) është një stereotip, pijaneci, dembeli, thuajse një njeri që përton edhe të mendojë. Pra nëse e sheh në këtë prizëm vendimi i Ramës duket normal, por çështja është që ai bëhet i anormal për shkak se është subjektiv, i ndërtuar mbi një perceptim dhe mund të jetë dy herë gabim nëse ky perceptim ndërtohet me qëllim. Psh një burrë (baba) i ve që i ka vdekur bashkëshortja nuk mund t’i nxjerrë nesër fëmijët sepse kryeministri nuk e ka menduar dot edhe këtë opsion e shumë të tjerë si ky. Se nuk mund ta mendojë se afër mendsh udhëheqësi sado vizionar qoftë, nuk është as gjeni, as kompjuter që të mendojë të gjitha opsionet e duhura ndaj vendimet çalojnë, sepse nuk janë kolegjiale e të menduara mirë. Por kjo nuk është ndërkohë risi për mendësinë e udhëheqësisë sonë, pra nuk është e para herë në histori që udhëheqësi vendos. Kështu ka qenë ngahera, e kështu do të vazhdojë të jetë përsa kohë identifikohet dhe idealizohet lideri me gjithë vendimmarrjen e shtetit. Ky është problemi që trashëgojmë se ndërrojmë emrat dhe iu ngremë kultin e individit. Ua ngremë pa ardhur në pushtet dhe pastaj pushteti për udhëheqësin është herë si tekë, herë si shërbim, herë si qokë e herë si experiment. Mos u çuditni, kështu ndodh me një kryetar qeka një copë parti, mendo pastaj t’i japësh atij të drejtojë një qeveri.
