Gjergj Luca: “U poq djali, na u bë krah pune!” Një çast i thjeshtë dhe një emocion i thellë

Nga Albert Vataj

Në një kohë kur rrjetet sociale janë përplot me lajme, opinione dhe imazhe që shpesh kërkojnë të imponohen, ndonjëherë shfaqen pamje që nuk kërkojnë të duken, por vetëm të ndjehen. Një prej tyre është fotografia që sipërmarrësi Gjergj Luca ka ndarë me ndjekësit e tij, një çast intim e prekës, ku shfaqet krahas të birit të tij, Ndrek Luca, në një ditë të shënuar për të dy, diplomimi i vogëlushit nga cikli Early Years 3 në Albanian College Tirana, më 5 qershor 2025.
Në këtë fotografi të ngrohtë, Gjergj Luca shfaqet me një buzëqeshje të gjallë, thuajse fëmijërore, ndërsa përqafon të birin që mban krenarisht një certifikatë diplomimi dhe një kapelë të improvizuar, simbol i parë i një rruge të gjatë arsimore që sapo ka nisur. Certifikata është një copëz letre, por me një peshë të madhe emocionale, për fëmijën që ndjen për herë të parë gëzimin e arritjes dhe për prindin që sheh në këtë moment premtimin e një të ardhmeje.
“U poq djali, na u bë krah pune!”, shprehet në këtë post, Luca.

Një shprehje me humor e dashuri, që i vesh momentit një dimension universal shqiptar. Sepse te ky pohim nuk është vetëm krenaria e një prindi, por edhe shpresa, besimi dhe ëndrra që çdo baba ushqen për birin e tij. Është një mënyrë plot ngrohtësi për të thënë se ndonëse ende i vogël, Ndreka tashmë ka hyrë në rrjedhën e jetës dhe, në mënyrën më të pafajshme e të bukur, ka filluar të ndërtojë veten.
Por përtej fjalës së lehtë dhe humorit të natyrshëm që karakterizon figurën publike të Gjergj Lucës, ky postim mbart një mesazh më të thellë. Ai na kujton rëndësinë e çasteve të vogla, të atyre gurëve kilometrikë që nuk vijnë me tituj, por me përqafime. Është një pohim i heshtur se suksesi i vërtetë nuk është vetëm ai që matet me biznese dhe arritje, por edhe ai që shfaqet në gjuhën e një fëmije që mëson të flasë më mirë, në emrin e parë që shkruan vetë, në buzëqeshjen që i dhuron prindit kur merr diplomën e parë.
Në këtë botë gjithnjë e më të shpejtë, ku gjithçka kërkohet të bëhet më shpejt, më shumë, më lart, kjo foto na ndal për pak. Na rikujton se nuk ka investim më të qëndrueshëm se dashuria për fëmijët tanë, dhe nuk ka kënaqësi më të thellë se ndarja e momenteve me ta. Sepse, siç thoshte Goethe në një letër të tij, “pasuria dhe shpejtësia janë ato që bota admiron, por thjeshtësia e pastër nuk bëhet fjalë.” E megjithatë, është pikërisht kjo thjeshtësi, një baba dhe një bir, një certifikatë dhe një buzëqeshje – që mbetet më kuptimplotë se çdo arritje tjetër.
Kjo foto është një përqafim publik i dashurisë atësore, një kujtim që fton çdo prind të jetë më pranë, më i përkushtuar, më i pranishëm. Sepse fëmijët nuk na kërkojnë vetëm bukë, por kohë, përqafim dhe sy që i shohin me krenari. Dhe në këtë, Gjergj Luca nuk është thjesht një sipërmarrës i suksesshëm, por një shembull i atit që feston jetën me të birin e tij, që i gëzohet rrugës, jo vetëm cakut.