Krahasimi/ Kush po gajaset me Rudina Hajdarin?

Nuk ka diskutim se akti i fortë i Rudina Hajdarit, për të mos i’u bindur, as partisë që pretendon se mban trashëgiminë e të atit, as atyre që dikur ishin armiqtë e babait të saj, do të rëndojë si një peshë e rënëdë mbi supet e saj të brishta. Dhe këtu vajza që ka marrë një edukim anglo-sakson nuk ka asnjë faj. Ajo është aq vulnerabël si ndaj sulmeve perverse të atyre që e tallnin dje, po aq edhe ndaj atyre që e damkosin sot.

Por fati i saj i keq, pervers madje, është se Rudina e hajthme po shërben si një lakmues për të perceptuar degjenerimin e skajshëm të jetës politike shqiptare.

Sepse ata që e përqeshnin dikur për fjalorin e kufizuar, për fjalimet me theks “british” që mbante në kuvend, për naivitetin dhe sjelljen prej ufoje në një arenë gladiatorësh sot e servirin si një heroinë që po vetësakrifikohet për ndryshim sistemi. Madje Taulant Balla arriti deri atej sa të thotë që inspirohet nga fjalët e saj.

Ndërsa ata që e kanë shitur si një trashigimtare të denjë të së kaluarës më të lavdishme të PD-së, sot po e anatemojnë si tradhëtare dhe i nxjerrin Nard Nokën të deklarojë se ajo është një anonime që po përfitonte nga emri i të atit.

Shembujt për të dyja rastet nuk mungojnë.

Pasi Lulzim Basha e vendosi vajzën e Azem Hajdarit kandidate për deputete ishin të majtët dhe mediat e tyre që e tallën atë. Kjo mënyrë sarkastike e të parit e arriti apogjeun e saj pasi Rudina hyri në parlament. Vidiot e edituara me gafat e saj në të folur janë të shumta në mediat e majta. Po ashtu sikurse sot janë ato të opozitës që numërojnë brçkullat që vajza e re nxerr nga goja.

Por, në fakt fatkeqësia e Rudinës nuk është se ajo përfqëson një budallaçkë që u bë deputete falë emrit të babait, siç e përshkruanin dje gazetat pranë qeverisë.

Fatkeqësia e saj nuk është as se bëri hasha gjakkun e heroit të demokracisë, sikurse shprehen sot mediat pranë opozitës.

Fati i saj i keq është se të gjithe vazhdojnë ta shohin atë si një objekt që mund ta përdorin për mirë apo për keq, sipas interesave të tyre.

Në këtë kuptim ajo është viktimë e mbiemrit që mban. Ndërsa për publikun më shumë sesa një bibë apo një heroinë, shërben si një lakmues, për të parë se sa larg të vërtetës është gjuha e politikës mediave që shërbejnë, që i përdorin njerëzit sipas interesave të çastit./lapsi/