Disa ditë për të parë vajzën 6 vjeçare të vdekur-tragjedia e familjes afgane në Serbi

Kur treni goditi 6 vjeçaren Madina Hussiny, familja e saj u pengua nga policia kufitare kroate për t’i dhënë ndihmë.

Të njëjtët oficerë policie kishin urdhëruar familjen e rraskapitur afgane që të linin Kroacinë dhe të riktheheshin në Serbi në errësirë, pa i paralajmëruar ata se atje lëviznin trenat, rrëfen Muslima Hussiny. Të dëshpëruar dhe të tmerruar, ata nuk kishin asnjë mundësi tjetër vetëm se për t’u kthyer.

“Guardian” shkruan se Madina ishte një nga viktimat e një krize të ngadaltë përgjatë kufijve të Evropës që grupet e ndihmave dhe aktivistët thonë se po shkakton vuajtje të pallogaritshme.

Mijëra emigrantë dhe refugjatë janë të bllokuar në Serbi, të cilët nuk kanë potencial për të kërkuar me sukses azil dhe një shpresë të vogël për të vijuar më tej ligjërisht. Ata përdorin mjete nga më dëshpëruese për të përfunduar në Bashkimin Evropian.

Policia kufitare e Kroacisë, Hungarisë dhe Bullgarisë kanë rikthyer mbrapsht në kufi emigrantët, shpesh duke i dhunuar, sipas Human Rights Watch.

Tragjedia e familjes Hussiny, e cila u përpoq të arrinte në Kroaci pasi kaloi gati një vit në Serbi duke shpresuar për kalimin legal në Hungari, ishte i fundit në një varg vdekjesh dhe plagosjesh për fëmijët dhe të rriturit në të gjithë Ballkanin, shkruan prestigjiozja britanike.

“Ajo që ne vazhdojmë të dëshmojmë janë pasojat negative të politikave të BE në kufijtë e jashtëm të Unionit“, tha këshilltari për çështjet humanitare të MSF për Serbinë, Andrea Contenta. “Këto politika vazhdojnë t’i vënë njerëzit në rrezik. Nuk ka mënyrë të sigurt për të udhëtuar. “

Muslima Hussiny vendosi të niset me gjashtë nga 10 fëmijët e saj më 21 nëntor, pasi dëgjoi se kufiri me Kroacinë ishte më pak i bllokuar se sa kishte qenë në muajt e fundit.

Muslima tha se grupi, me katër fëmijë nën moshën 10 vjeç,u ngatërrua gjatë rrugës duke humbur nëpër fusha, teksa u kapën nga policia disa orë më vonë.

Ajo ishte e lumtur të shihte oficerët në fillim, duke pritur që të dërgoheshin në një stacion policor për të kërkuar zyrtarisht azil, të drejtën e tyre sipas ligjit evropian. Në vend të kësaj, tha Muslima, ata u dëbuan në vijën hekurudhore dhe urdhëroi të ktheheshin drejt Serbisë.

“Unë iu luta-tha gruaja-që ata të na lejonin të paktën sonte. Por ata ishin çnjerëzorë”, tha gruaja.

Autoritetet kroate mohuan që Madina dhe familja e saj kishin shkelur në vendin e tyre dhe nëse policia luajti ndonjë rol për vënien e vogëlush në shinat e trenit. Ata thanë se familja ishte në pjesën serbe të kufirit.

Vdekja u regjistrua në Kroaci megjithatë, ku familja kërkoi ndihmë.

“Theksojmë se trajtimi i policisë kufitare kroate nuk ka kontribuar në asnjë mënyrë ose ka shkaktuar aksidentin dhe vdekjen e një fëmije”, tha në një deklaratë ministria e Brendshme duke shtuar se trajtimi i saj për të gjithë migrantët dhe refugjatët ndjek ligjin e BE.

Vrasja e vogëlushes

Për një moment pasi treni u përplas me një ndalesë, fokusi i Muslimes ishte tek motra më e madhe e Madinës, e cila u rrëzua, por ajo nuk e kuptoi që treni kishte përplasur vajzën tjetër.

Në përpjekje dëshpëruese në errësirë, vëllai i saj nëpërmjet dritës së telefonit e gjeti të motrën shtrirë në tokë. Ajo nuk kishte asnjë shenjë jete.

Kur u kthyen tek policia, tha ajo oficerët injoruar lutjet për ndihmë mjekësore dhe urdhëruan familjen të futeshin në një furgon.

Në një moment në rrugë, furgoni u ndal dhe infermierët transferuan Madina në një ambulancë. Pastaj ata u larguan duke injoruar lutjet e Muslimit për të qëndruar me vajzën e saj.

Herën tjetër që pa Madinan ishte disa ditë më vonë, kur trupi i saj ishte i akullt teksa gjaku dhe balta ishin ende të ngjyrosura në fytyrën e saj.

Familja ishte larguar nga shtëpia pas kërcënimeve kundër babait të tyre, Rahmat Shah. Ata u zhvendosën fillimisht në kryeqytetin afgan, Kabul, e më pas u nisën për në Evropë në fillim të vitit 2016 dhe arritën në Serbi rreth 1 vit më vonë.

Në ditët që pasuan aksidentin, familja duhej të luftonte për lajme për fatin e Medinës, informacion rreth trupit të saj dhe të drejtën për ta varrosur sipas traditës myslimane.

Ata u takuan me pak më shumë dhembshuri në anën tjetër të kufirit, të mbajtur brenda natës në një dhomë policore me vetëm një tavolinë dhe karrige, ende të mbuluar me gjakun e Medinës, në të ftohtë, të uritur dhe të pikëlluar.

Kur Madina u kthye tek ata më 24 nëntor, familja u urdhërua ta varroste menjëherë. Nuk kishte dokumente dhe katër shishe uji për të kryer larjen e trupit që është një pjesë jetike e varrimit mysliman.

Ata kaluan më shumë se gjashtë orë në një bastisje të tensionuar në varrezat komunale me zyrtarët, tha babai i saj.

Varri i Medinës qëndron në buzë të një varreze komunale, në periferi të zymtë të qytetit kufitar ku e kaloi pasditen e saj të fundit, në buzë të një hapësire të gjerë dhe të sheshtë fushash. Nuk ka asnjë shenjë, por familja e saj lutet se ajo nuk do të harrohet.