Cilat ishin armët speciale të femrave për vetëmbrojtje nga ngacmimet dhe sulmet?

Nëse keni qenë një grua që udhëton e vetme në vitet e para të shekullit të 20-të, keni qenë vazhdimisht në rrezik për t’u ngacmuar dhe jo vetëm aq.
Nuk ishte shpikur ende spërkatja e piperit, kështu që çfarë duhet të bëni për të mbrojtur veten?
Le ta shohim këtë duke përdorur shembullin e një gruaje të re.
Leoti Blaker.
Ajo po vizitonte Nju Jorkun dhe donte të merrte autobusin atje. Por mjeti i transportit publik ishte i mbushur përplot me njerëz. Leoti vuri re një burrë që po kalonte ngadalë nëpër turmë. Ai i’u afrua gjithnjë e më shumë asaj. Ai ishte një burrë disi i shkuar në vite, i veshur elegant dhe i pashëm. Papritur autobusi duhej të frenonte dhe të gjithë pasagjerët u rrëzuan përreth. Burri shfrytëzoi rastin dhe kaloi krahun rreth trupit të vajzës së re. Por Leoti ishte përgatitur për diçka të tillë.
Ajo kapi kapelën e saj, e cila ishte më shumë se një këmbë e gjatë – dhe e përplasi në krahun e burrit, duke zbritur në stacionin tjetër dhe duke e lënë në autobus, me fytyrën e shtrembëruar nga dhimbja.
“Jo, ai nuk dukej aspak kërcënues – më shumë si një zotëri i sjellshëm. Më fal nëse e lëndova,” tha Leoti për New York World. “Kisha dëgjuar për këta manjak dhe përdhunues. Por edhe nëse gratë në Nju Jork e tolerojnë këtë, ne gratë nga Kansas nuk do të durojmë asgjë të tillë.”
Nga fundi i shekullit të 19-të, shumë gra nuk kishin më frikë të udhëtonin vetëm. Kapela e tyre shërbente si një armë efektive vetëmbrojtëse, që ata e kishin gjithmonë me vete në rast ngacmimesh.
Në këtë mënyrë ata ishin në gjendje të mbroheshin nga përdhunuesit e mundshëm, të cilët në atë kohë shiheshin si djem frikacakë.
Por kapelet e humbën statusin e tyre duke u zëvendësuar me të tjera mjete vetëmbrojtjeje, jo vetëm për zonjat e vetme, por edhe për zotësitë elegant. Por nuk ishte vetëm vetëmbrojtja, për të cilën gratë ishin përgatitur, ishte edhe përfshirja në krim.
Tregoheshin histori për gratë që e përdornin spilën e flokëve si shtiza vdekjeprurëse për të goditur edhe njerëz të pafajshëm.
Rrëfehet se një 19-vjeçare nga Scranton, goditi aksidentalisht në zemër me këtë mjet të mprehtë të dashurin e saj ndërsa po debatoheshin, duke i sjellë vdekjen.
Një i ri në Nju Jork ndjeu një dhimbje të mprehtë pas njërit prej veshëve të tij, gjatë një udhëtimi me autobus, kur një grua e goditi aksidentalisht me gjilpërën e saj. Djali vdiq brenda një jave.
Në Nju Jork, njëqind punëtore të fabrikës të armatosur me spilat e kapelës së tyre sulmuan zyrat e policisë – dy prej tyre u arrestuan.
Shumë njerëz më pas donin që spilat të hiqeshin nga qarkullimi. Ata ishin të rrezikshëm për të gjithë, duke përfshirë edhe gratë e tjera.
Në vitin 1909, policia në Hamburg dhe Paris vendosi të kufizojë ligjërisht gjatësinë e spilave.
Rreth vitit 1910, qyteti i Çikagos ndaloi spilat më të gjata se 22 cm.
Çdo grua që shkelte këtë ligj arrestohej dhe gjobitej me 50 dollarë.
Gjatë një procesi gjyqtari u shpreh se: “Nëse një grua dëshiron të vendosi karfica në kokë, kjo është tërësisht puna e saj – por nëse vendos të mbajë spila në kokë, ajo duhet të ndalohet”. Burrat në sallën e gjyqit duartrokitën.
Gratë përshëndetën. Nan Davis, duke folur për të gjitha gratë, i kërkoi gjykatës të flasë: “Nëse burrat e Çikagos duan të heqin kapele, spilat, karficat dhe çdo mjet vetëmbrojtjeje të grave, ata duhet t’i bëjnë mjetet e transportit publik dhe rrugët, të sigurta. Asnjë burrë nuk ka të drejtë të më thotë, se si duhet të vishem dhe çfarë mund të vesh”.

Nga fundi i Luftës së Parë Botërore, mosmarrëveshja për kunjat e kapelave përfundoi papritmas.
Kjo ndodhi thjesht sepse modelet e reja të flokëve ishin bërë modë, gjë që do të thoshte se gratë nuk mbanin më kapele.
Dhe kështu ata nuk kishin më nevojë për kapele dhe mjete të tjera mbrojtëse, të cilat u zevendësuan me të tjera gjëra deri te spërkatja me spec.

Përgatiti: Albert Vataj