Numrat e “mallkuar” dhe pse cilësohen të tillë
Nga numri famëkeq 13, tek numri 11 e deri tek numri 39, ja pse evitohen
Numri 13 është numri më me famë i cili është konsideruar i pafat. 13ta, numri i cili është në qendër të shumë supersticioneve dhe teorive lidhur me atë çfarë simbolizon. Disa njerëz e kanë simbol të gëzimit dhe lumturisë, ndërsa për të tjerë simbolizon frikën. Po ashtu shumë numri 13 rrethon boten fetare, historike apo matematikore duke mbartur kuptime sa të ngjashme ashtu edhe të kundërta. Një legjendë e hershme që rrethon origjinën e frikës ka të bëjë me një prej dokumentave ligjorë më të vjetër të botës, Kodi i Hamurabit, që thuhet se ka fshirë një ligj të 13 nga lista e rregullave të tij. Në realitet, ky nuk ishte asgjë më shumë se sa një gabim klerik i bërë nga një prej përkthyesve më të hershëm të dokumentit, i cili nuk arriti të përfshijë një resht teksti, në fakt kodi nuk u vë fare numra ligjeve të tij. Matematicienët dhe shkencëtarët ndërkohë, vënë theksin në dominimin e numrit 12, shpesh herë i konsideruar “numri i përsosur”, në botën e lashtë. Sumerianët e lashtë zhvillonin një sistem numerik të bazuar në përdorimin e 12ës, që edhe sot e kësaj dite vlen në matjen e kohës. Shumica e kalendarëve kanë 12 muaj. Një ditë e vetme përbëhet nga dy gjysmë dita 12 orëshe. Duke qenë se vinte menjëherë pas numrit të “përsosur”, i gjori 13 ishte i destinuar të dukej i pafat dhe i pazakontë. Kjo frikë nga e panjohura duket se shkonte në favor të përhapjes së teorive të tjera duke marrë një konotacion pafatësie. Në dy raste kemi shfaqjen e një mysafiri të trembëdhjetë në dy ngjarje të lashta: Në Bibël, Judë Iskarioti, apostulli i 13 që erdhi në Darkën e Fundit, është njeriu që tradhëton Jezusin. Ndërkohë, legjendat e lashta nordike thonë se e keqja dhe trazirat u futën fillimisht në votë nga shfaqja e perëndisë tradhëtare Loki, në një festë në Valhalla. Ai ishte mysafiri i 13, duke prishur ekuilibrin e 12 perëndive që ishin tashmë të pranishëm.