Çfarë të zgjedh e t’ia dedikoj shqiptarëve

Nga Ilir Levonja

Sot është 18 janar. Dita e Martin Luter Kingut. Dhe shumë rrjete kanë hedhur ofertën që të zgjedhësh një nga thëniet e tij. T’a shpërndash si dedikim për të drejtat civile. Për vendin tënd, shoqërinë apo miqësitë. Burrit që fillimisht e nisi, e mbërriti dhe e mbrojti të drejtën e madhe civile për klasën afro-amerikane. Pra njerëzit me ngjyrë. Por që sot, është kthyer në simbol i të drejtës mbarë njerëzore. Madje i mbarë racave, kombësive dhe shtëtësive. Ka me mijra, me miliona që sot e frymëzojnë vetveten me fjalën shpirtërore të tij. Madje edhe vet kundërshtarët e dikurshëm. Sot janë kthyer në promotorë të së drejtës. Ndofta për shkak të përbashkësisë shpirtërore. Të cilën asesi se kufizon dot ngjyra e lëkurës. Ndaj këto milionat pëshpërisin shpesh. Diçka prej tij…”Duhet të jetojmë bashkë si vëllezër se përndryshe do kalbemi si dështakë të përjetshëm”. Kam dëgjuar edhe njerëz të më thonë në sy, po fjalët e tia. Kështu drejtpërdrejtë…, ”Asnjëherë nuk kam për të pushuar së luftuari për të drejtën time”. Ose, ”Besimi hedh hapin gjithmonë edhe pse diku përpara nuk ekzistojnë shkallët”. Ose, ose, ”Errësira nuk mund të të nxjerrë nga errësira. Duhet dritë”.

Sa më shumë të zhbirosh aq më shumë i përvuajtuar ndihesh. E drejta, të drejtat. Të drejtat e mia dhe të tua-t.

A ka pasur dallim racor në Shqipëri? Sa të duash. A ka pasur dallim klasor në Shqipëri.? Sa të duash. A ka për çastin, po, po, tani? Dallim racor, klasor.? Apo dasime dhe ngujime. Kapje të shoqërisë. Së individit? Të liderit? Të së drejtësë civile? Të sigurisë? Të transaperencës? A ka terren për të mos ”ndalur së luftuari për të drejtën tënde?”. Të drejtën civile të njëriut formal. Dhe jo atij informal? A ka devijim në Shqipëri? Sa të duash.

Përshembull më vjen ndërmend plaku i urtë gjakovar Anton Çeta. Miti i çmitizimit të gjaqeve. Shpirti pajtues i shqiptarëve. Dhe makineria politike që i futi në gjak shqiptarët. Kush është Antoni sot? Dhe cila është makineria.?

Çfarë të zgjedh për dhuratë? Them se të gjitha na duhen ne. Por na duhen për t’i përjetësuar. Jo për të bërë garë me njëri-tjetrin se cili, kush, di më shumë. Jo për të luftuar njëri-tjetrin, por t’i shërbyer njëri-tjetrit.

Megjithatë po e bëj një zgjedhje. Dhe unë zgjodha këtë, që…,”Duhet të jetojmë bashkë si vëllezër se përndryshe do kalbemi si dështak të përjetshëm”.