Historia e trishtë e 13 vjeçares së abuzuar nga babai që shokoi opinionin publik në SHBA

Imagjinoni veten të bllokuar në një botë ku askush nuk dëshiron të flasë me ju ose të dëgjojë fjalët tuaja. Një botë ku askush nuk kujdeset për ty, ku çdo gjë duket e largët, e errët dhe e çuditshme.

Bota e një fëmije të abuzuar.

Ndërsa shumica prej nesh u rritën me tregime interesante për fëmijët e egër si Mowgli ose Tarzan, ka fëmijë që kurrë nuk kanë dëgjuar për heronj të tillë të fëmijërisë, duke kaluar vitet e tyre të fëmijërisë krejtësisht të pavetëdishëm për sjelljen shoqërore.

Botës nuk u mungojnë historitë e vërteta të jetës së fëmijëve të egër dhe ky ka qenë realiteti ynë që nga kohërat e lashta. Ka raste të fëmijëve që jetojnë me kafshë larg qytetërimit, por tregimet e fëmijëve të izoluar nga pjesa tjetër e botës, ndërsa abuzohen nga prindërit e tyre, janë më të trishta se çdo histori tjetër.

Nga shumë shembuj të fëmijëve të abuzuar,  historia e vajzës me nofkën ‘Genie’, ka pikëlluar mbarë opinionin publik në SHBA në vitet 70-të.

Historia e Genias doli në dritë më 4 nëntor 1970, kur nëna e saj e dërgoi atë në zyrat e  mirëqenies sociale në Los Anxhelos, duke pretenduar së vajza ishte abuzuar dhe torturuar nga babai i saj.

Në fillim punonjësit socialë menduan se vajza nuk ishte më shumë se shtatë vjeç, por në fakt ajo ishte 13 vjeç dhe ngjante sa gjysma e moshës së saj.

Por ajo që u zbulua më pas rreth vajzës së abuzuar nga babai i saj, do të shikonte edhe punonjësit që kishin punuar me dekada në at qendër sociale dhe që ishin ndeshur me histori nga me të ndryshmet, por asnjë e ngjashme me atë të 13 vjeçares, shkruan Syri.net.

Vajza e vogël peshonte vetëm 20 kilogramë dhe ecte  në një mënyrë shumë të çuditshme, dirsa dorën e saj të djathtë e mbante si një lepur.

Ajo nuk mund të fliste më shumë se 20 fjalë, duke përfshirë ‘nënën, shkoj, portokalli, ndalet”.

Vajza kishte qëndruar e mbyllur në një dhomë të vogël për gati 10 vite, por ajo që ishte më e keqe, ajo kaloi shumicën e viteve e lidhur në një karrige nga babai i saj abuziv, i cili shpesh herë e dhunonte kur ajo bënte edhe zhurmën më të vogël.

Për të mbrojtur identitetin dhe privatësinë e saj, punonjësit e qendrës  sociale e quajtën Genie. Në historinë e Shteteve të Bashkuara, kurrë nuk ka pasur një rast më mizor  të abuzimit të fëmijëve sa ai i vjeshtës së vitit 1970. Clark Wiley, babai me probleme mendore i Genie, urrente dy gjëra: fëmijët dhe zhurmat.

Ganie ishte fëmija i tretë i Clark, megjithatë ajo ishte e vetmja që kishte mundur t’ju mbijetonte torturave të tmerrshme të babait të saj, pasi dy fëmijët e tjerë kishin vdekur që në moshë të vogël.

Clark wiley besonte se vajza e tij ishte me prapambetje mendore dhe vendosi ta mbyllte atë, duke mos lejuar asnjëherë gruan e tij nënën e vajzës të fliste më të. Ushqimet e vetme që i ishin dhënë vajzës  gjatë kohës së izolimit ishin drithëra, vezë dhe ujë.

E vetmja kohë kur nëna e saj takonte vajzën ishte kur babai i Genie flinte gjumë.

Pas ndërhyrjes së Shërbimit të Mbrojtjes së Fëmijëve, një ekip ekspertësh u formua me qëllim që të sfidojë aftësitë e saj mendore. Ishte e qartë se trauma që ajo përjetoi do të qëndronte me të për pjesën tjetër të jetës së saj, por ata gjithashtu zbuluan se Genie ishte një fëmijë shumë inteligjent dhe shpejt mësoi si të shprehte veten.

Ajo më në fund ishte në gjendje të përshkruante mizorinë e babait të saj duke thënë se : ai e godiste nga krahët vazhdimisht kur ajo nxirrte edhe një fjalë të vetme nga goja, dhe sa herë aq ajo rënkonte nga dhimbjet ai aq më shumë e godiste me një shkop prej druri.

Megjithatë pas këtyre torturave ç’njerëzore vajza filloi ta merrte veten, ndërsa mësohet se deri në moshën 18 vjeç ajo ka qëndruar në një shtëpi me kujdestare, ndërsa me vonë ka jetuar me nënën e saj./SYRI.net