Nën “akuzë” nga këlyshët e Moskovit!

Nga Gent Strazimiri

PO! Teorikisht ekziston mundësia e një rikthimi të influencës ruse e kineze në Shqipëri!
Ka ndodhur më parë dhe mund të ndodhë përsëri, po aq artificialisht sa ç’ndodhi në ’44-’67, apo ’67-’79!
Them artificialisht, sepse në kulturën popullore shqiptare të dyja këto periudha janë përjetuar respektivisht si pushtim i përgjakshëm e para, dhe si tallje masive e dyta.
Influencat në fjalë ishin rezultat i vullnetit politik pervers e anti-kombëtar, të një kaste pushtuese vendase, e cila i lau me gjak patriotësh të dyja “miqësitë” dhe influencat që sponsorizonin bujarisht izolimin dhe denatyrimin e një kombi evropian që kurrë nuk e kishte parë Azinë si aspiratë, por e kishte vuajtur si zgjedhë!
Posterat e kohës që celebrojnë “miqësitë” në fjalë, shprehin në mënyrën më elokuente veçanërisht përpjekjen për të denatyruar deri në portret dhe elemente antropologjike fytyrën e fshatarit evropian shqiptar, që t’i ngjajë sa më shumë fjala vjen “vëllait kinez” …
Rreziku i riinfluencimit ruso-kinez është iminent përderisa ekziston ende e fuqishme, kasta kriminale që e realizoi herën e parë, e që mbart natyrshëm rrezikun e recidivizmit veçanërisht sa herë është në pushtet!!!
Janë ata që e kanë për krenari ende sot faktin që para se të mësonte shqip, mami ose babi (ose të dy bashkë), i ka mësuar rusisht sepse “kishte studiuar në Leningrad”, ku ishte përpjekur të hidhte tej lekurën e fshatarit të pagdhendur me të cilën e kishte nisur atje “Partia” për shkak të besnikërisë ndaj saj dhe “vendit të madh të sovjetëve”!
Janë ata që “dashurinë për Bashkimin Sovjetik dhe madhështinë e gjeniut rus” (ku nënkuptojnë Stalinin) e kanë fe’ ende sot!
Ata, JO SHQIPTARËT!
Ata janë shkaktarët dhe trashëgimtarët krenarë të fratricidit masiv, vetëm për shkak se viktimat kishin studiuar apo jetuar në Vjenë, Romë, Paris, Berlin, Firence, Grenoble, e kudo në Evropë ku Ahmet Zogu e patriotët që themeluan shtetin shqiptar kishin projektuar të formonin elitën drejtuese të një Shqipërie evropiane.
Në emër të “miqësisë” me rusët e më pas me “Kinën motër”, fshatarët e çertifikuar si spiunë me kurse të përshpejtuara në akademitë e spiunazhit të KGB -së (?!), etiketuan si “spiunë” e vranë pa mëshirë secilin prej atyre shqiptarëve që kishin studiuar në fakultetet e mjekësisë, ekonomisë e drejtësisë a Arteve të Bukura kudo nëpër Evropë…(?!)
Ata ende janë krenarë, ende janë të papenduar, ende janë filo-ruse e filo-drapër e çekan kudo ku është ende në këmbë ai simbol e ajo praktikë anti-njerëzore.
Konvertimi dhe retorika e tyre “anti-ruse” a “anti-kineze” qoftë, është sinjali më i fortë alarmit se diçka po përgatisin nën rrogoz, veçanërisht kur kanë pafytyrësinë kriminale, të drejtojnë gishtin e “pro-rusit” tek viktimat e tyre të kohës së “miqësisë” me Bashkimin Sovjetik a me Kinën, të cilët i vranë e persekutuan për fajin se “donin amerikën dhe kapitalizmin” …
Në fund të fundit, tek ajo shtresë që ka që në 1944 e në vazhdim që i quan “këlyshët e Moskovit”!
Rreziku i riinfluencës ruso-kineze që vjen prej dëshirës dhe nostalgjisë së “këlyshve të Moskovit” e partisë së Enver Hoxhës është teorikisht prezent, por gjithashtu joprobabël, sepse ndryshe nga hera e parë ky popull është I LIRË!
I lodhur nga liria mbase, por gjithësesi I LIRË!