Ibrahimoviç: Kam forcën e Tajsonit, kërcimin e Alisë dhe shpejtësinë e Brus Lisë

Gjatë një interviste për revistën e “La Gazzetta Dello Sport”, “Sportweek”, Zlatan Ibrahimoviç preku një sërë temash, nga kujtimet e kahershme të transferimit të tij në Itali te Juventusi i Kapelos e deri në ditët e sotme, kur ka riveshur për herë të dytë fanellën e Milanit dhe tregon se si Galiani po e josh për ta transferuar në skuadrën e Monzës. 38-vjeçari thotë se gjithmonë kërkon më të mirën nga vetja dhe nga shokët e skuadrës, ndërsa vlerëson përvojën te Juventusi si ajo që e ndihmoi të arrinte mentalitetin fitues.

JUVENTUSI – “Kur mbërrita te Juve, ishte viti 2004. Aty gjeta një mentalitet krejt tjetër nga ai i Malmoes dhe Ajaksit të Amsterdamit, ku unë kisha luajtur deri atëherë. Aty të respektonin shumë, por ti ishe një nga shumë të tjerë. Ende e mbaj mend një duel midis Del Pieros dhe Turamit. Del Piero ishte një yll. Ai kontrollon topin dhe i vjen nga prapa Turam, që e godet dhe e lëndon. Unë mendova: ‘nëse i ndërhyj ashtu Del Pieros, do të më vrasë’. Pra, atje nuk ishte askush mbi të tjerët. Të gjitha stërvitjet ishin si kjo, të vështira, të ashpra, të luftuara.

Takimi i parë me Kapelon ishte edhe më i bukur. Ai po lexonte “La Gazzetta dello Sport”. Në ditën e parë të stërvitjes unë hyj në dhomat e zhveshjes dhe i them: ‘Mirëmëngjesi, trajner’. Ai vazhdon të lexojë gazetën, ndryshon faqen, merr një kafe. Kaluan 15-20 minuta dhe nuk dëgjoj asgjë. Ai mbylli gazetën dhe doli jashtë. ‘Çfarë derri!’, mendova. Nëse më trajton kështu, kjo do të thotë që duhet të dëshmoj se jam këtu. Pikërisht atë ditë, Kapelo më bëri të kuptoja se isha askushi. Pastaj ai më tha: ‘Mos kërko respekt, fitoje, rrëmbeje’. Dhe e mora”.

TAKIMI ME MOXHIN – Ylli suedez kujton edhe takimin e parë me drejtorin e Juves, Luçiano Moxhi: “Një javë më vonë, ne po stërviteshim në “Sisport”, pranë stadiumit të vjetër komunal. Aty ishin dy fusha, por dushet nuk funksiononin. Kur hyra në shtëpinë e Juves, gjithçka ishte super. Atje u përballëm me një situatë të pazakontë, nuk laheshim dot pas stërvitjes. Moxhi ishte jashtë dhe unë i thashë: ‘Nuk është normale, ne jemi Juventusi’. Ai u përgjigj: ‘Mos harro se nuk je këtu për t’u ndier mirë, por për të fituar’. Aty e kuptova se gjithçka aty sillej rreth fitores”.

TELEFONATA E GALIANIT – “Më telefonoi Galiani: ‘Thatë se ky nuk është Milani juaj, 11 km nga Milano ndodhet Milani yt i vjetër’. Më pëlqen. Kështu duhet të punojë një drejtor sportiv. Kur më solli për herë të parë te Milani, erdhi në shtëpinë time në Suedi. ‘Nuk largohem derisa të vish me mua’, tha. Helena, gruaja ime, më pa e tronditur: ‘Ky është i çmendur, çfarë do? Duhet të shkojmë, përndryshe nuk largohet’. Kur dëshiron diçka, duhet ta marrësh. Me fakte dhe jo vetëm me fjalë”.

MUNGESA E TIFOZËVE – “A është e çuditshme pa tifozë? Dhe pyesni Ibrën që nuk luan në një stadium me më pak se 70 mijë persona? Po, publiku bën 50% të ndeshjes: të karikon, të vërshëllen (gjë që më pëlqen), të emocionon. Kur shkoj poshtë tribunës së ultrasve, ndihem gjallë. Dhe ata janë të lumtur, luten për Zotin e tyre”.

TAKIMI ME GAZIDHISIN – “Ajo që doli nga ai takim i famshëm është vetëm 10% e asaj që ndodhi. Por nuk ishte ligësi ajo. Ishte të flisje për mua dhe për skuadrën. Të flisje përballë, qartazi për të pasur përgjigje për situatën dhe të ardhmen tonë”.

TRASHËGIMTARI I MUNDSHËM – “Cili mund të jetë Ibra i ri? Shpresojmë për futbollin dhe njerëzit që mund të më shijojnë ende. Por unë nuk e shoh. Ibrahimoviç është sulmuesi më i kompletuar dhe nuk shoh për momentin asnjë Ibrakadabra. Një i gjatë 1.96 metër me forcën e Majk Tajsonit, që di të kërcejë si Muhamed Ali dhe është i shpejtë si Brus Li… Jo, nuk ka”.