Nga “Dora e Zotit” te heroi i Napolit: Pse Maradona mbetet i pavdekshëm

Më 25 nëntor 2020, lajmi për ndarjen nga jeta të legjendës argjentinase, Diego Armando Maradona, tronditi thellë botën e futbollit, duke lënë pas një zbrazëti të pamatshme. Që prej asaj dite, kujtimi për të nuk është shuar, ndërsa bota e sportit vazhdon të mbajë zi për një ikonë, lidhja e të cilit me topin ishte një histori e pastër dashurie.

Maradona nuk ishte thjesht një futbollist; ai ishte një artist, trupi i të cilit dukej se komunikonte me sferën në një gjuhë unike, duke e përkëdhelur atë me një elegancë dhe aftësi që tejkalonin kufijtë njerëzorë.

Binomi mes Diego Armando Maradonës dhe topit të futbollit ishte i pandashëm, një shfaqje magjepsëse që mahniste edhe kundërshtarët më të ashpër. Ndonëse jeta personale e “El Pibe De Oro” ishte shpesh e trazuar dhe larg rregullit, marrëdhënia e tij me futbollin mbeti gjithmonë e veçantë dhe e papërsëritshme. Largimi i tij nga jeta i mori botës së futbollit “Dorën e Zotit”.

Askush nuk mund ta harrojë Botërorin e vitit 1986 në Meksikë, ku emri i tij u skalit përgjithmonë në histori, veçanërisht gjatë ndeshjes legjendare mes Argjentinës dhe Anglisë. Dy golat e tij në atë përballje janë kapituj të artë të futbollit: i pari, një galopim spektakolar ku ai dribloi mbrojtësit anglezë në një kalim të pabesueshëm, dhe i dyti, goli famëkeq i “Dorës së Zotit”, një moment që vazhdon të debatohet edhe sot e kësaj dite.

Për Napolin, Diego Armando Maradona ishte, është dhe do të mbetet një hero i përjetshëm.

Ai ishte futbollisti që i dhuroi lavdinë e munguar këtij qyteti dhe kësaj skuadre, duke u kthyer në një simbol të pashlyeshëm. Megjithatë, as ky adhurim hyjnor nuk arriti të fshinte fantazmat e një jete problematike që e përndoqën vazhdimisht. Dashuria e pakufishme e tifozëve nuk mjaftoi për të larguar demonët e brendshëm me të cilët ai luftoi gjatë gjithë jetës. Maradona u shfrytëzua dhe më pas u braktis, siç ndodhi në Botërorin e vitit 1994 në SHBA apo gjatë largimit të tij të hidhur nga Napoli.

Ai i pagoi shtrenjtë gabimet e tij, me një kosto që kulmoi me vdekjen e parakohshme në moshën 60-vjeçare.

Edhe pas vdekjes, trashëgimia e tij jeton fuqishëm. Stadiumi i Napolit mban me krenari emrin e tij, dhe kujtimi i tij u përjetësua gjatë festimeve për dy titujt kampionë të fituar së fundmi. Emri i Maradonës vazhdon të jetë në faqet e para të medias, jo vetëm për kujtimet, por edhe për procesin gjyqësor që kërkon të zbardhë përgjegjësitë për vdekjen e tij. Figura e tij përjetësohet përmes dokumentarëve të shumtë dhe muraleve artistike që zbukurojnë qytete anembanë botës.

Për sa kohë që do të ketë njerëz që kërkojnë në internet momentet e tij më spektakolare, Diego Armando Maradona do të mbetet i pavdekshëm, duke na bërë të pyesim veten nëse ajo që ai bënte në fushë ishte vërtet reale. Vitet kalojnë dhe talentet e reja shfaqen, por për shumëkënd, referenca mbetet e njëjtë: “Unë kam parë Maradonën”. Ndërsa brezat e rinj përqafojnë teknologjinë dhe inteligjencën artificiale, ata që adhurojnë futbollin e pastër do ta mbajnë gjithmonë në zemër imazhin e Diegos duke vallëzuar me topin në fushë.