A mund të infektohen për herë të dytë ata që e kanë kaluar koronavirusin? OBSH ende pa një qëndrim të qartë

Organizata Botërore e Shëndetit bën me dije se aktualisht nuk ka asnjë dëshmi se njerëzit që janë rikuperuar nga COVID-19 dhe kanë antitrupa janë të mbrojtur nga një infeksion i dytë.

Deklarata e OBSH

Fillimisht u mendua se njerëzit që mbijetojnë nga një infeksion mund të zhvillojnë antitrupa që mund të sulmojnë virusin dhe të parandalojnë rinfeksionin.

Disa qeveri kanë sugjeruar që zbulimi i antitrupave në SARS-CoV-2, virusi që shkakton COVID-19, mund të shërbejë si bazë për një “pasaportë imuniteti” ose “certifikatë pa rrezik” që do t’u mundësonte individëve të udhëtojnë ose të kthehen në punë duke supozuar se janë të mbrojtur nga ri-infeksioni.

Zhvillimi i imunitetit ndaj një patogjeni përmes infeksionit natyror është një proces shumë-hapësh që zakonisht zhvillohet gjatë 1-2 javëve.

Trupi i përgjigjet një infeksioni viral menjëherë me një përgjigje të lindur jo specifike, në të cilën makrofagët, neutrofilet dhe qelizat dendritike ngadalësojnë përparimin e virusit dhe madje mund të parandalojnë atë që të shkaktojë simptoma.

Kjo përgjigje jo specifike pasohet nga një përgjigje adaptive ku trupi bën antitrupa që lidhen posaçërisht me virusin.

Këto antitrupa janë proteina të quajtura imunoglobulinat.

Trupi gjithashtu bën qelizat T që njohin dhe eliminojnë qelizat e tjera të infektuara me virusin. Ky quhet imunitet qelizor.

Kjo përgjigje adaptive e kombinuar mund të pastrojë virusin nga trupi dhe nëse përgjigja është mjaft e fortë, mund të parandalojë përparimin në sëmundje të rëndë ose ri-infeksion nga i njëjti virus.

Ky proces shpesh matet nga prania e antitrupave në gjak.

OBSH vazhdon të rishikojë provat mbi përgjigjet e antitrupave ndaj infeksionit SARS-CoV-2.

Shumica e këtyre studimeve tregojnë se njerëzit që janë rikuperuar nga infeksioni kanë antitrupa ndaj virusit.

Sidoqoftë, disa nga këta njerëz kanë nivele shumë të ulëta të antitrupave neutralizues në gjakun e tyre, duke sugjeruar se imuniteti qelizor gjithashtu mund të jetë kritik për shërim.

Që nga 24 Prilli 2020, asnjë studim nuk ka vlerësuar nëse prania e antitrupave ndaj SARS-CoV-2 i jep imunitet infeksionit të mëvonshëm nga ky virus te njerëzit.

Testet laboratorike që zbulojnë antitrupa ndaj SARS-CoV-2 te njerëzit, përfshirë testet e shpejta imunodiagnostike, kanë nevojë për vërtetim të mëtejshëm për të përcaktuar saktësinë dhe besueshmërinë e tyre.

Testet e pasakta imunodiagnostike mund të kategorizojnë në mënyrë të gabuar njerëzit në dy mënyra.

E para është se ata mund të etiketojnë në mënyrë të gabuar njerëzit që janë infektuar si negativë, dhe e dyta është se njerëzit që nuk janë infektuar etiketohen në mënyrë false si pozitivë.

Të dy gabimet kanë pasoja serioze dhe do të ndikojnë në përpjekjet e kontrollit. Këto teste gjithashtu duhet të bëjnë dallimin me saktësi midis infeksioneve të së kaluarës nga SARS-CoV-2 dhe atyre të shkaktuara nga grupi i njohur i gjashtë koronaviruseve njerëzore.

Katër nga këto viruse shkaktojnë ftohjen e zakonshme dhe qarkullojnë gjerësisht.

Dy të tjerët janë viruset që shkaktojnë sindromën e frymëmarrjes në Lindjen e Mesme dhe Sindromën e Renditjes Akute të Rënda.

Njerëzit e infektuar nga ndonjë prej këtyre viruseve mund të prodhojnë antitrupa që reagojnë me antitrupa të prodhuar si përgjigje ndaj infeksionit me SARS-CoV-2.

Shumë vende tani po testojnë antitrupat SARS-CoV-2 në nivelin e popullsisë ose në grupe specifike, siç janë punonjësit e shëndetit, kontakte të ngushta të rasteve të njohura, ose brenda familjeve.

OBSH mbështet këto studime, pasi ato janë kritike për të kuptuar shtrirjen të – dhe faktorëve të rrezikut që lidhen me infeksionin.

Këto studime do të japin të dhëna mbi përqindjen e njerëzve me antitrupa të zbulueshëm COVID-19, por shumica nuk janë të dizajnuara për të përcaktuar nëse ata njerëz janë imun ndaj infeksioneve sekondare.

Në këtë pikë të pandemisë, nuk ka prova të mjaftueshme në lidhje me efektivitetin e imunitetit të ndërmjetësuar nga antitrupat për të garantuar saktësinë e një “pasaporte imuniteti” ose “certifikate pa rrezik”.

Njerëzit të cilët supozojnë se janë imun ndaj një infeksioni të dytë sepse kanë marrë një rezultat pozitiv të testit, mund të injorojnë këshillat e shëndetit publik.

Përdorimi i një certifikate të tillë mund të rrisë rreziqet e transmetimit të vazhdueshëm.

Ndërsa provat e reja bëhen të disponueshme, OBSH do të azhurnojë këtë përmbledhje shkencore.