Nga azilkërkues në Bundesliga, historia e lojtarit shqiptar

Aktualitet E Mërkurë, 14 Prill 2021 15:56

Nga refugjatë, në Bundesliga 2. Është kjo historia e një 18-vjeçari që ka zënë vend në mediat gjermane javën e fundit. Ato shkruajnë për një talent 18-vjeçar dhe vëllain e tij 15-vjeçar, që shkuan një muaj më parë si azilkërkues në Gjermani dhe tashmë janë shumë pranë nënshkrimit të një kontrate me "Arminia Bilefeld". Kjo është historia e dy të rinjve jetimë mund të shërbente mjaft mirë edhe për një skenar filmi dhe këtë mund ta kuptoni nga rrëfimi prekës dhe shpresëndjellës i Elidon Bilalit. Ja intervista e Elidonit të dhënë për "Panorama Sport":

Elidon, kur keni shkuar në Gjermani?

Nuk kam shumë. Në fakt, vetëm më 9 korrik kisha biletën dhe u nisa në Gjermani si azilkërkues.

Në cilin qytet qëndruat fillimisht?

Në Duseldorf. Erdha bashkë me vëllain tim, Erionin.

Si shkoi rrugëtimi?

Udhëtimi shkoi mjaft mirë. Por të lehtë pa dyshim nuk e kishim. Pasi që të dy jemi të vegjël.

Ju jeni 18 vjeç, ndërsa vëllai vetëm 15 vjeç. Si e morët vendimin që të shkonit në një vend të huaj?

E kishim të vështirë, por e ardhmja nuk na premtonte asgjë në Shqipëri. Lamë vendin tonë për Gjermaninë. Megjithatë duhej të vinim, për një të ardhme më të mirë.

Çfarë synonit të bënit me të mbërritur në Gjermani?

Të luaja futboll. Me shpresën që të bëhem dikush.

Në cilin kamp u akomoduat fillimisht?

Në fillim ishim në kampin e Dortmundit, atje qëndruam 7 ditë.

Më pas?

Më pas na doli transferimi për në Reeser, tjetër qytet gjerman. Pra, nga një kamp azilkërkuesish kaluam në një tjetër.

Po kushtet si ishin?

Këtu ku jam unë kushtet janë shumë të mira. Dhe nuk kemi shumë azilkërkues. Pra, nuk ka mbipopullim.

Ok, po oferta për të luajtur futboll si erdhi?

Është disi interesante, në fakt. Pasi mbërritëm në Reeser, na u desh të qetësoheshim fillimisht. Erdhëm shumë vonë në mbrëmje, ndaj ramë për të fjetur menjëherë, bashkë me vëllain gjithnjë. Mëngjesi i së nesërmes zgjoi shpresat tona.

Pse, çfarë ndodhi?

Sapo u zgjova, hapa “Google maps” dhe nisa të kërkoja për një fushë ku të paktën të bëja stërvitje. Dhe pranë kampit ishte një e tillë. Shkova dhe atje po kryente stërvitje një ekip i ligave inferiore gjermane, "SV Horizont Internacional". Edhe pse isha me rroba stërvitjeje, aty u ndala dhe po ndiqja stërvitjen e kësaj skuadre. Në ato momente më erdhi një top aty afër dhe fillova që të bëja palexho, gjë që tërhoqi vëmendjen e trajnerit. E pa që e kontrolloja mirë topin. Ai quhet Kris Terhart.

Më pas?

Më kërkoi që të nisja stërvitje që të nesërmen, sigurisht për t’iu nënshtruar një prove.

Ok, e nisët me një provë. Por si shkuan bisedimet deri tek Arminia Bilefeld?

Pas një jave stërvitje, SV Horizont Internacional kishte ndeshje miqësore me SV Rees. Skuadra ime po humbiste 0-2. Aty u aktivizova unë dhe për 35 minuta lojë unë shënova 3 gola. Ndeshja u përmbys dhe ne fituam me shifrat 42. Që nga ai moment gazetat gjermane kanë nisur që të shkruajnë për mua. Dy javë më vonë kishim një tjetër takim testues, këtë herë me Fortuna Milingen, edhe ky ekip i ligës së gjashtë. Në atë sfidë isha titullar. Humbëm 6-4, por të katërt golat i shënova unë. Aty kishte shumë kamera dhe spektatorë, pikërisht aty erdhi një “shkëndijë” nga Bilefeld. Fitova duartrokitjet e para të tifozëve.

Kush po merret me negociatat?

Trajneri, i cili tani është menaxheri im. Ai ka nisur bisedimet me Arminia Bilefeld. Ai po merret me gjithçka. Ka marrë përsipër që të më japë shansin të hedh hapin e madh në futboll. Është personi që po më ndryshon jetën.

Elidon, përveç futbollit, shkollën po e vazhdoni?

Vëllai po, ndërsa unë jo. Jam shumë i angazhuar me stërvitjet dhe koha nuk më premton që të nis edhe studimet.

Ok, po me gjermanishten si jeni?

Pak, merrem deri diku vesh. Por nuk mjafton. Megjithatë di anglisht dhe kuptohem.

Jeni produkt i klubit të futbollit Tirana dhe deri një sezon më parë ishit pjesë e U19?

Po, kam qenë pjesë me të rinjtë. Trajner prej tre vitesh kam pasur Hyqmet Haskon.

Vetëm me vëllain jeni në Gjermani, apo keni edhe familjen?

Jo, vetëm me vëllain. Mamaja ime ka ndërruar jetë, ndërsa me babain kam 5 muaj që nuk kam asnjë kontakt.

Pse, ku është babai juaj, nuk e di që jeni në Gjermani?

Im atë ndodhet në Greqi. Jemi zënë në fakt, nuk kemi folur fare gjatë kësaj kohe. Ai e di që jam në Gjermani, por nuk kemi asnjë lloj kontakti. Sa shpresa keni që të qëndroni dhe të mos ju kthejnë sërish në Shqipëri? Nuk na kthejnë pasi ne tashmë kemi lejen e qëndrimit. Na kanë dhënë një shtëpi. Pra, nuk jetoj më në kamp, por në një apartament me 4 dhoma dhe me kushte të mira. Besoj se jemi ndër të paktët që kemi pasur këtë fat.

Sa shkon kuota që ju japin në muaj si azilkërkues?

Është 800 euro në muaj. Janë para të mjaftueshme për të jetuar mirë, por në fakt paguhem edhe nga menaxheri im. Ai e di që unë një ditë do të bëhem futbollist i madh. Pra, janë financa të shëndosha për një jetë të mirë.

Edhe vëllai juaj luan dhe ka po aq shanse sa ju që të jetë pjesë e akademisë së Bilefeld…

Po, e vërtetë. Ai luan me moshat te SV Rees. Ka po aq shanse sa unë që të jemi pjesë e Bilefeld.

Me avion u nisët, apo…? Me avion.

Duke qenë se jeni të dy shumë të vegjël, nga i siguruat paratë?

I kisha gjendje, nga kursimet e mia.

A e diskutuat me ndonjë nga familjarët, kur morët vendimin që të niseshit për në Gjermani?

Jo, jo, askujt. Vendimi ishte i gjithi imi. E pashë që në Shqipëri nuk kishte dritë me futbollin.

Po kushtet në kamp si ishin?

Mjaft të mira, të paktën aty ku ishim ne. Mund të jetoje, me fjalë të tjera.

Po ushqimi i kampit?

Mjaft i mirë, si në shtëpi. Mëngjesi ishte i bollshëm, bukë, sallam, djathë, qumësht dhe kafe. Ndërsa në drekë ndryshonte çdo ditë; supë, makarona mish apo qofte. Gjithçka, se tani nuk më vijnë ndër mend të gjitha. Nuk mund të ankoheshe, në fakt. Ok, kthehemi sërish tek Bilefeld.

Në çfarë faze janë bisedimet?

Do t’i nënshtrohem një prove dhe mendoj se firma nuk do të vonojë. Besoj te vetja, e di që do të bëhem dikush

Dhe nëse arrini atë që synoni, kujt do t’ia dedikoni suksesin?

Mamasë, e cila po më shikon nga lart.