Raporti i Komitetit të Azilit dhe Emigracionit për kampin në Gjadër: Të pezullohet zbatimi i protokollit Itali-Shqipëri

”Plagët kufitare. Faza e re e modelit shqiptar”, u përgatit nga Komiteti i Azilit dhe Emigracionit në bashkëpunim me Grupin e Kontaktit të Parlamentit Italian dhe atij Europian. Në këtë tryezë u fol edhe për kampin në Gjadër, ky kjo motedë për ta krijon një sistem ndërkombëtar paraburgimi administrativ, të karakterizuar nga transparencë e ulët dhe një rrezik shumë i lartë i shkeljes së të drejtave themelore. Monitorimi në terren nga Komiteti i Azilit dhe Emigracionit ka konfirmuar një sërë çështjesh kritike sistemike, si në aspektin e kujdesit shëndetësor ashtu edhe në aspektet ligjore dhe organizative.

“Transferimet nga Qendrat e Pritjes për të Drejtat e Njeriut (CPR) italiane në atë të Shqipërisë në Gjadër, 132 deri më sot, kryhen sistematikisht pa një urdhër të shkruar dhe të arsyetuar”, thuhet në dokument. Komiteti i Azilit dhe Imigracionit ka konfirmuar “mungesën e një urdhri transferimi individual ose kolektiv të shkruar dhe të arsyetuar. Në rastet e shqyrtuara, është e qartë se masat shtrënguese u miratuan në mënyrë arbitrare dhe në shkelje të legjislacionit në fuqi”.

Në veçanti, raporti dokumenton mungesën e plotë të një vlerësimi paraprak shëndetësor para transferimit, pavarësisht pranisë së njerëzve që vuajnë nga sëmundje të rënda kronike, trauma psikologjike dhe nevojës për trajtim të vazhdueshëm. Transferimet ndodhin në kushte shtrënguese: njerëzit prangosen dhe lidhen gjatë udhëtimeve të gjata, deri në 24 orë, shpesh pa asnjë informacion apo justifikim.

Me mbërritjen në Gjadër, mungesa e një sistemi shëndetësor të krahasueshëm me atë italian, e kombinuar me menaxhimin e dobët dhe mungesën e burimeve, çoi në përkeqësimin e kushteve shëndetësore të të burgosurve. Trajtimet jetëshpëtuese u ndërprenë në mënyrë arbitrare, duke shkelur të drejtat e sanksionuara në Kushtetutën italiane (nenet 2, 3 dhe 32), si dhe në ligjin evropian dhe ndërkombëtar.

“Ekstraterritorialiteti i qendrës Gjadër”, shkruan Tryeza e Rrumbullakët, “pengon aksesin efektiv në përfaqësim ligjor, një e drejtë e mbrojtur nga Neni 24 i Kushtetutës dhe Neni 6 i KEDNJ-së (Konventa Evropiane për të Drejtat e Njeriut)”. Izolimi i detyruar në Gjadër nuk është vetëm një kusht material, por një kusht sistemik margjinalizimi që i bën njerëzit të padukshëm, të heshtur dhe pasivë, duke kontribuar në një dehumanizim të institucionalizuar më ekstrem se ai i CPR-ve në tokën italiane.