“Rasti i Kohl-it me CDU-në në Gjermani”/ Ja çfarë duhet të bëjë PD-ja në mënyrë që të mos rrezikojë të ardhmen

Më 30 nëntor 1999, një vit pasi CDU kishte humbur zgjedhjet pas 16 vjetësh në pushtet, ish-kancelari Helmut Kohl – lider historik që kishte mundësuar bashkimin e Gjermanisë dhe drejtues i CDU për 25 vjet – mbajti një fjalim në Këshillin Drejtues të partisë ku merrte i vetëm përgjegjësinë për akuzat që i bëheshin (Schwarzgeldaffäre), se kishte financuar për vite të tëra partinë me donacione anonime, të shpërndara në llogari të ndryshme bankare.

Kohl u mbrojt duke thënë se për shkak të „Ehrenwort“, fjalës së nderit që u kishte dhënë donatorëve, ai nuk do t’ua përmendte kurrë emrat. Mbështetësit e Helmut Kohl brenda partisë, ose i dolën në krah, ose heshtën, ndërkohë që kjo aferë korruptive dihej se do ta dëmtonte rëndë imazhin e CDU që shpresonte të rikthehej sa më parë në pushtet.

Heshtjen e theu vetëm një grua, Angela Merkel, më 22 dhjetor 1999, sekretare e përgjithshme e partisë në atë kohë, dhe e mbështetur në karrierën e saj politike pikërisht nga Helmut Kohl.

“Çupa e Kohlit” (Kohl’s Mädchen), siç e quanin Merkelin, përmes një artikulli në gazetën konservatore „Frankfurter Allgemeine Zeitung“ vlerësonte kontributin historik të Kohl në parti, por e dënonte atë për qëndrimin që po mbante, pasi po respektonte më shumë fjalën e dhënë duke mbrojtur një veprim ilegal, sesa ligjin. CDU duhet të mësonte të shkonte përpara edhe pa Helmut Kohlin, „kalin e betejës“ në luftën me kundërshtarët politikë. Veprimet e Kohl e kishin dëmtuar partinë sipas Merkelit, dhe shfajësimet e tipit „të sqarojmë njëherë gabimin“ apo „të ruajmë trashëgiminë“ e Kohl, nuk kishin më vend. Kush kërkonte gjoja zbardhjen e aferës, në të vërtetë kërkonte shkatërrimin e CDU.

Se çfarë ndodhi më pas, është histori tashmë. Në prill 2000, Angela Merkel u zgjodh kryetare e CDU me 895 vota nga 937 gjithsej dhe nga viti 2005 deri më sot ajo vazhdon të jetë kancelare e Gjermanisë.