Në Japoni takimet e njohjes nuk po i bëjnë çiftet, por prindërit e tyre

Është një pasdite vere me avull në qytetin japonez të Osakës, ku një grup prej rreth 60 burrash dhe grash janë mbledhur për një seancë “omiai”, ose mblesëri, për të gjetur dashurinë e vërtetë.

Ata përzihen, duke u hedhur nga njëri skaj i sallës së konferencave në ndërtesën e Dhomës së Tregtisë Sakai, në tjetrin ndërsa vlerësojnë përputhjet e mundshme – dhe konkurrencën.

Por kjo nuk është një ngjarje e zakonshme.

Pjesëmarrësit flasin për hobi, filmat ose restorantet e tyre të preferuara, ose edhe për veten e tyre. Ata flasin për fëmijët e tyre të rritur, ende beqarë, të cilët shpresojnë t’i bashkojnë dhe të martohen.

Një grua, rreth të 60-ave, flet me krenari për djalin e saj 34-vjeçar, një mësues i shkollës fillore publike. Një burrë në të 80-at flet me dashuri për djalin e tij me karrierë, 49 vjeç, i cili punon si kontrollor në një kompani elektrike.

Secili nga prindërit ka shpenzuar 14,000 jen (96 dollarë) për të marrë pjesë në këtë ngjarje, të organizuar nga agjencia e mblesërisë Shoqata e Prindërve të Informacionit për Propozimin e Martesës.

Me rritjen e kostove të jetesës, perspektivat e dobëta ekonomike dhe kulturën kërkuese të punës, më pak japonezë sot zgjedhin të martohen dhe të kenë fëmijë. Prindërit e tyre, të alarmuar nga zvogëlimi i mundësive të tyre për nipër, po ndërhyjnë.

Sot në Japoni ka më pak martesa, më pak lindje dhe më pak njerëz. Popullsia ka qenë prej kohësh në një trajektore në rënie.

E gjithë kjo ka lënë një dhimbje koke në rritje për një qeveri që duhet të financojë disi kujdesin shëndetësor dhe pensionet e një popullsie që po plaket me shpejtësi, me një numër gjithnjë e në rënie të taksapaguesve të rinj.

Komunitetet rurale të Japonisë po shuhen. Problemi është, po ashtu edhe në qytetet e mëdha.