Një skenë e jashtëzakonshme po ndodh në një nga shtetet e “izoluara” për shkak të koronavirusit

Jashtë dyqaneve ushqimore në Karaçi, një skenë e jashtëzakonshme është duke u shpalosur gjatë dy javëve të fundit.

Në vend që njerëzit të nxitojnë në shtëpi pas blerjeve për të mos u ekspozuar ndaj koronavirusit, shumë pakistanezë ndalen jashtë për të ofruar ushqim, para ose bamirësi të tjera për shumë njerëz në rrugë, që nuk kanë një vendstrehim. Këto oferta bujare shoqërohen shpesh me një kërkesë për marrësit: “Lutuni që [koronavirusi] të përfundojë sa më shpejt”.

Si shumë kombe, edhe Pakistani ka vendosur masa të rrepta si përgjigje ndaj pandemisë globale të koronavirusit, duke përfshirë mbylljen e shkollave, ndalimin e tubimeve publike dhe mbylljen e të gjitha bizneseve që nuk shesin sende ushqimore ose ilaçe. Por, ndryshe nga disa vende të tjera që kanë urdhëruar masa të ngjashme, efektet e një bllokimi të zgjatur këtu mund të sjellin pasoja shumë më të rënda ekonomike-dhe potencialisht fatale.

Në një fjalim të fundit para kombit, kryeministri i Pakistanit, Imran Khan, deklaroi se “25% e pakistanezëve nuk mund të përballojnë të hanë dy herë në ditë.” Ndërsa vendi vendos masa më të rrepta të bllokimit dhe detyron njerëzit të qëndrojnë në shtëpi, shumë fitues të pagave ditore atje – nga shitësit e ushqimit në rrugë deri tek lustruesit e këpucëve – nuk kanë fituar një rupi brenda disa javësh, dhe ata do të jenë të uritur.

Në të njëjtin adresim televiziv, Khan përmblodhi realitetin e rëndë të Pakistanit: “Nëse ne mbyllim qytetet … ne i shpëtojmë ata nga korona [virus] në një fund, por ata do të vdesin nga uria nga ana tjetër … Pakistani nuk ka kushtet e Shteteve të Bashkuara ose Evropës. Vendi ynë ka varfëri të madhe”.

Por gjithashtu ka shpresë.

Mes pandemisë, pakistanezët janë duke u bashkuar për të ndihmuar ata që janë me më pak fat në një mënyrë unike dhe frymëzuese. Në mënyrë të veçantë, shumë janë duke ofruar zekatin, taksën tradicionale të bamirësisë myslimane, për përfituesit e pagave ditore që nuk kanë pushim të paguar, sigurim shëndetësor ose rrjet të sigurisë financiare.

Labourers sit to maintain social distanciation during a government-imposed nationwide lockdown as a preventive measure against the COVID-19 coronavirus, on the outskirts of Islamabad on March 31, 2020. (Photo by Farooq NAEEM / AFP) (Photo by FAROOQ NAEEM/AFP via Getty Images)

Në arabisht, “zekat” përkthehet si “pastrim”, dhe në bazë të pesë shtyllave të Islamit, është një nga detyrat më të rëndësishme fetare për myslimanët. Kjo dhënie e detyrueshme e lëmoshës llogaritet në 2.5% e pasurisë së tepërt vjetore të një personi.

Ekzistojnë parametra të rreptë që përshkruajnë fillimin ose pragun, përtej të cilit pasuritë e një muslimani ku ai bëhet përgjegjës për zekatin, si dhe kush ka të drejtë ta marrë atë. Duke zënë vend nga besimi se kjo botë është kalimtare dhe gjithçka dhurohet nga dashamirësia për Krijuesin, zekati mbështet idenë që ata me më pak fat kanë një pjesë në gjithçka që zotëron përkohësisht bashkësia.

People carry free dry rations after collecting from the Saylani Welfare Trust during a government-imposed nationwide lockdown as a preventive measure against the COVID-19 coronavirus, in Quetta on March 31, 2020. (Photo by Banaras KHAN / AFP) (Photo by BANARAS KHAN/AFP via Getty Images)

Ndërsa shumë anembanë botës janë përqëndruar në pastërtinë fizike gjatë shpërthimit të koronavirusit, Dr Imtiaz Ahmed Khan, biolog molekular në Universitetin Hamdard në Karaçi, e krahason zekatin me një pastrim shpirtëror, duke cituar shprehjen popullore pakistaneze, “Paisa haath ki meil hai” (Paraja është si papastërtia në duar të dikujt).

“Zekati heq ‘papastërtitë’ nga pasuria,” shtoi Dr Khan. “Unë jam përgjegjës nëse ndonjë nga fqinjët e mi shkon në shtrat i uritur. Si mund të kem diçka të tepërt ndërsa njëri nga fqinjët e mi ka nevojë?”

Fryma e zemërgjerësisë është ngulitur fort në ADN-në e Pakistanit. Në fakt, në 47 vendet me shumicë myslimane në botë, kontributet e zekatit janë zakonisht vullnetare, por Pakistani është një nga gjashtë vendet në të cilat ai mandatohet dhe mblidhet nga qeveria.

Për më tepër, sipas Rizwan Hussain, autori i Enciklopedisë së Oksford për “Botën Islame”, “Pakistani është i vetmi vend që është themeluar në emër të Islamit”, dhe kjo devotshmëri shpirtërore pasqyrohet në ligjet e saj.

Volunteers prepare free bags of dry ration for people in at a distribution center during a government-imposed nationwide lockdown as a preventive measure against the COVID-19 coronavirus, in Karachi on March 30, 2020. (Photo by Asif HASSAN / AFP) (Photo by ASIF HASSAN/AFP via Getty Images)

Sipas një raporti nga “Stanford Social Innovation Review”, Pakistani kontribuon më shumë se 1% të PBB-së së saj në bamirësi, duke e vendosur atë në mesin e “vendeve shumë më të pasura si Mbretëria e Bashkuar (1.3%) dhe Kanada (1.2%) dhe rreth dy herë më shumë se ajo që jep India, në lidhje me PBB-në. ”

Një studim mbarëkombëtar zbuloi se 98% e pakistanezëve japin për bamirësi ose bëjnë vullnetare, një shifër që tejkalon shumë numrin e njerëzve që janë të detyruar me ligj që të ofrojnë zekat.

“Si komb, ne mund të mos kemi shumë, por kemi zemra të mëdha,” tha M Sohail Khan, një pakistanez që jeton në Loughborough, në Mbretërinë e Bashkuar. “Vetëm vizitoni çdo fshat dhe ata do të hapin shtëpitë e tyre për ju; vënia e të tjerëve në radhë të parë është kultura jonë. Ne kemi parë vuajtje. Kemi empati dhe dhembshuri. Në vendin tonë, distancimi shoqëror nuk është i njëjtë me braktisjen e fqinjit tuaj”.

Ndërsa koronavirusi përhapet, shumë pakistanezë kanë dhënë shumë më tepër se sa kërkohet 2.5% zekat, ndërsa të tjerët që nuk fitojnë sa duhet për t’u kualifikuar për zekatin, po ofrojnë aq bamirësi sa munden – dhe deri më tani, këto dhurime po mobilizohen me shpejtësi.

Shumë donacione shkojnë drejt krijimit të pakove mujore të rashanit (racion) që u japin siguri përfituesve të pagave ditore dhe sendet themelore më pak fatlume, siç janë thjerrëzat, gjalpi, mielli, vaji, sheqeri dhe çajin. Ndërsa ato shpërndahen në mënyrë tipike gjatë Ramazanit, ata tani u dërgohen punëtorëve të pagave ditore të prekur nga pasojat ekonomike të pandemisë. Këto ditë, ato gjithashtu përfshijnë sapun anti-bakterial.

Faisal Bukhari ka shpërndarë pako rashan në zona të varfra, ku përfituesit e pagave ditore kanë nevojë për lehtësim të menjëhershëm. “Ka pasur një derdhje masive të dhurimeve këtë javë,” tha ai. “Unë jam duke marrë rreth 20-25 porosi në ditë. Ndonjëherë, kam edhe më shumë.”

Të tjerët po organizojnë përpjekje të ngjashme. “Më kujton tërmetin e vitit 2005 kur pakistanezët u mblodhën për të ofruar bamirësi. Këtë herë, gjatë bllokimit, në vend të kampeve të ndihmës në rrugë, popullsia po përdor platformat e mediave sociale për të mbledhur fonde dhe të sigurojë lehtësim”, tha Ahmad Sajjad, i cili jep mësim në Institutin e Administrimit të Biznesit në Karaçi.

Sabiha Akhlaq, i cili drejton fondacionin SSARA, një organizatë bamirësie ndërkombëtare, nënvizoi rëndësinë e situatës aktuale të Pakistanit: “Ishte keq atje. Një burrë filloi të qajë [kur shkuam të dorëzonim rashanin] sepse familja e tij prej katër personash kishte qenë pa ushqim për 29 orë”.

Në të gjithë Pakistanin, thirrjet për dhurime po qarkullojnë gjerësisht në WhatsApp dhe në mediat sociale. Gratë po luajnë një rol të rëndësishëm duke ofruar shtëpitë e tyre si pika grumbullimi për përbërës kryesor, të tilla si mielli, vaji dhe thjerrëzat. Shumë kanë filluar të qarkullojnë numrat e tyre të telefonit personal për të mobilizuar më shumë dhurime – një praktikë e rrallë në Pakistan para pandemisë.

Organizatat vullnetare të tilla si “Robin Hood Army”, kanë qenë të zënë me shpërndarjen e ushqimit të tepërt nga restorante dhe pako raashan për ata në nevojë. Dhe grupe si “Edhi Foundation and Saylani Welfare Trust” kanë linja telefonike dhe numra WhatsApp për njerëzit që të informojnë për familjet që kanë nevojë për ushqim.

Sipas një studimi të fundit të qeverisë, bankat pakistaneze mbledhin 7,377,678,000 Rs (36.8 milion paund) zakat nga popullsia në 2018-2019. Por për shkak se shumë zeqate jepen nga pakistanezët direkt për ata që kanë nevojë dhe prandaj nuk dokumentohen, shifra e vërtetë ka të ngjarë të jetë shumë më e lartë.

/Nga BBC