“Nuk bëj dot asgjë me lehtësi”! Ç’ndodh me pacientët që kalojnë koronavirusin? Efektet, të paparashikueshme për mjekët

COVID-19 ka sjellë një solidaritet të jashtëzakonshëm mes mjekëve nga cdo skaj i botës, të cilët ndajnë me njëri-tjetrin përmes internetit dhe platformave sociale zbulimet mbi simptomat e sëmundjes dhe reagimin e pacientit ndaj mjekimeve. Megjithë mobilizimin e gjithanshëm të shkencës dhe kapaciteteve shëndetësore, mjekët ende nuk e dinë përse virusi godet aq rëndë disa pacientë dhe të tjerë e kalojnë pa e ndjerë:

Stephen Donelson e ka kaluar COVID-19, por problemet nuk kanë mbaruar ende:

“Nuk arrij ende të përdor si më parë gjymtyrët. Nuk bëj dot asgjë me lehtësi,” thotë ai.

Stephen vazhdon terapinë fizike në një spital në Dallas.

Bota po përleshet prej muajsh me koronavirusin, një patogjen i panjohur më parë nga organizmi që ka prekur deri tani çdo cep të globit. Megjithë mobilizimin e të gjitha burimeve e kapaciteteve shkencore, ky mbetet një virus enigmatik për shëndetësinë. Mjekët nuk e kuptojnë përse disa pacientë goditen aq rëndë, e të tjerë e kalojnë pa e ndjerë:

“Kjo pandemi ka paraqitur një moment të paparë mësimi për ne. Ka qenë një periudhë shumë emocionuese, pasi si mjekë ne e kemi të vështirë të gjendemi përballë një situate kaq të panjohur e të ndjehemi kaq të pasigurtë në vendimet që marrim,” thotë Dr. Kristina Goff, një ndër mjekët që u kujdes për Stephen Donelson.

Në mes të pandemisë, mjekët që u ndeshën të parët me këtë virus, ndanë përvojën e tyre me kolegë në skaje të tjera të globit, në gjuhë të ndryshme. Ishte një përpjekje e pashembullt për të përgatitur dhe këshilluar kolegët mbi mënyrat më të mira për të shpëtuar jetë.

Në YouTube u shfaqën video të xhiruara gjatë autopsisë së pacientëve, shkëmbeheshin radiografi përmes Twitterit e WhatsApp-it.

Stephen Donelson ishte rast i komplikuar. Ai pat bërë transplant para dy vjetësh dhe ka një sistem të ulur imunitar, pasi merr ilaçe që trupi të mos luftojë mushkëritë e mëlçinë e transplantuara. Kjo e bënte më të vështirë betejën m COVID-in.

Mjekja e tij kishte përballë sfida të vështira: si të ulte sasinë e ilaçeve të dhëna pas transplantit në masën e duhur ku trupi fillon t’i rezistojë COVID-it, por nuk lufton organet e reja. Një tjetër problem: organizmi i tij po konkurronte me frymarrjen artificiale përmes aspiratorit. Për ta zgjidhur këtë problem, mjekja i dha qetësues duke i paralizuar muskujt, që frymarrja të kontrollohej vetëm nga aspiratori.

“Duke qenë se çdo ditë mësojmë diçka të re për COVID-in, ka plot terapi eksperimentale që po provohen dhe studiohen,” thotë Dr. Goff.

Mjekët kanë mësuar se duke e kthyer pacientin barkazi ai merr frymë më lehtë, pasi ulet presioni mbi mushkëritë, të cilat janë më afër kurrizit.

Stephen Donelson qëndroi barkazi për 16 orë dhe mjekët vërejtën përmirësime në nivelin e oksigjenit. Por nuk funksionon për të gjithë.

Megjithëse kanë kaluar muaj, mjekja e zotit Donelson shpreh habi se sa e vështirë është të parashikosh shanset e pacientit për të mbijetuar.

Mbetet po ashtu e paparashikueshme se çfarë efektesh anësore disa prej pacientëve do të kenë për muaj pas sëmundjes.

Pas 13 javësh nën mjekim, Stephen Donelson e nxorën nga spitali. As ai vetë nuk e beson se është gjallë pas gjithë asaj që hoqi./VOA