Pse Covid-19 është i ndryshëm për burrat dhe gratë? Nga vdekjet tek efektet ekonomike, arsyet

Covid-19 ka rezultate thellësisht të ndryshme tek burrat dhe tek gra – dhe jo vetëm për sa i përket shëndetit të tyre. Për një virus që infekton njerëzit pa dallim, pse gjinia ka një efekt të tillë?

Nga drejtuesit e autobusëve deri tek kryeministrat, njerëzit nga të gjitha sferat e jetës po sëmuren rëndë me Covid-19. Kjo ka lënë të kuptohet se sëmundja nuk diskriminon. Koronavirusi është, në fund të fundit, një pjesë pak a shumë e pajetë e një materiali gjenetik lundrues. Nuk është i aftë për diskriminim aktiv.

E megjithatë virusi ka efekte të ndryshme në grupe të ndryshme të njerëzve.

Një nga ndarjet më të theksuara për t’u shfaqur ka të bëjë me gjininë. Dhe se si Covid-19 po prek burrat dhe gratë ndryshe, nuk është thjesht në mënyrën se si virusi po na bën të sëmurë – është gjithashtu në perspektivat tona shëndetësore dhe ekonomike afatgjata.

Dallimet e sëmundjes

Një nga ndryshimet më të habitshme që është shfaqur deri më tani është në nivelin e vdekjeve të burrave dhe grave.

Në SHBA, për shembull, kanë vdekur nga virusi dy herë më shumë burra sesa gra. Në mënyrë të ngjashme, 69% e të gjitha vdekjeve nga koronavirusi në Evropën Perëndimore kanë qenë meshkuj. Modele të ngjashme janë parë në Kinë dhe gjetkë.

Një ekip studiuesish, i udhëhequr nga Anna Purdie në University College London, po harton ndryshimet gjinore në vende të ndryshme dhe po punon për të mësuar më shumë rreth ‘përse’-së. Tani për tani, arsyeja është ende e paqartë, shkruan BBC.

Por në këtë fazë të pandemisë, nuk ka prova të mjaftueshme për të thënë nëse kjo diferencë është rezultat i ndryshimeve biologjike, sjelljeve – ose nëse ekziston një element i të dyve në lojë.

Pasoja financiare

Sidoqoftë, ekzistojnë prova të një mënyre tjetër që virusi po prek burrat dhe gratë ndryshe.

Michèle Tertilt, një ekonomist në Universitetin Mannheim në Gjermani, ka qenë duke punuar me kolegët e tij për të mbledhur prova se si ka qenë prekja nga pandemia tek punonjësit meshkuj kundrejt atyre femra në SHBA. Bllokimi tashmë ka rezultuar në humbje të vendeve të punës dhe shumë ekonomi së shpejti do të përballen me recesion.

Por papunësia nuk do të bjerë në mënyrë të barabartë, gjë që është pjesërisht për shkak të rrethanave unike të kësaj rënie ekonomike të veçantë. “Është krejt e pazakontë dhe e ndryshme nga një recesion tipik”, thotë Tertilt.

Në SHBA, 1.4 milion njerëz dolën të papunë në Mars, rritja më e madhe që nga viti 1975. Gratë janë goditur më shumë se burrat, me një rritje prej 0.9% të papunësisë në krahasim me një rritje prej 0.7% për burrat.

Një arsye që kriza e tanishme është e pazakontë është që, në një recesion, burrat shpesh goditen më shumë sesa gratë për sa i përket papunësisë. Kjo për shkak se më shumë burra punojnë në industri që janë të lidhura ngushtë me ciklet ekonomike – siç është ndërtimi dhe prodhimi. Në të kundërt, gratë mbizotërojnë më shumë në industri jo të lidhura me cikle të tilla, siç janë kujdesi shëndetësor dhe arsimi.

Por këtë herë, faktorë të tjerë kanë ndikim më të madh në profesionin e njerëzve.

Njëra është nëse dikush është një punëtor “kyç” apo “kritik”. Ekipi i Tertilt ka klasifikuar punëtorët në kujdesin shëndetësor, transport, shërbime mbrojtëse (të tilla si policia), bujqësi, peshkim dhe pylltari, si dhe mirëmbajtje dhe riparim si “punëtorë kritikë”.

Sipas këtij klasifikimi, 17% e grave të punësuara punojnë në profesione kritike, krahasuar me 24% të të gjithë burrave të punësuar.

Faktori i dytë i madh është nëse njerëzit janë në gjendje t’i kryejnë punët e tyre në distancë nga telekomunikimi. Tertilt dhe kolegët e tij i klasifikuan punët në atë se a janë të mundshme të bëhen përmes telekomunikimit apo jo – një analist i biznesit mund të jetë në gjendje të punojë nga distanca, por një banakier përfundimisht nuk mundet.

Tertilt zbuloi se më shumë burra kishin punë që mund të bëheshin me anë të telekomunikimi sesa gra – në 28% për burrat kundrejt 22% për gratë.

“Unë u çudita pak nga kjo”,” thotë Anna Purdie. “Unë prisja që më shumë gra të ishin në punë telekomunikuese – për shembull, gratë në punë qeveritare, punë zyre etj.

“Por, pasi ta mendoni këtë, bën shumë sens – shumë gra punojnë në restorante, në industrinë e udhëtimit. Dhe në të gjithë botën, restorantet dhe baret janë të mbyllura, dhe ka një udhëtim shumë të kufizuar”.

Hulumtimet e kryera nga Instituti i Mbretërisë së Bashkuar për Studime Fiskale pikturojnë një pamje të ngjashme. Zbulohet se gratë në Mbretërinë e Bashkuar kanë rreth një të tretën më shumë predispozitë se burrat që të punojnë në një sektor që është prekur shumë ose mbyllur plotësisht për shkak të pandemisë, siç janë industria e shitjes me pakicë dhe mikpritja.

“Nga këndvështrimi ekonomik, gratë me pagë të ulët, të reja, të klasës punëtore, dihet që goditen më rëndë,” thotë Natasha Mudhar, shefe ekzekutive globale dhe bashkëthemelues i “Bota që duam”, një ndërmarrje që synon të përshpejtojë përparimin drejt qëllimit të zhvillimit të qëndrueshëm të OKB.

Hendeku gjinor i pagave e përbën këtë pabarazi – jo vetëm që janë gratë që humbin më shumë punën, por ata po fitonin më pak para.

“Për çdo paund që një burrë mund të shpenzojë për nevojat gjatë kësaj krize, një grua mund të shpenzojë vetëm 82 cent”, thotë Mudhar. Në SHBA, hendeku gjinor i pagave është i ngjashëm, me gratë që fitojnë 85% të asaj që fitojnë burrat. Në Australi është 86%, ndërsa në Indi 75%. Dhe kjo është më keq për gratë e disa racave dhe etnive se të tjerët – për shembull, në SHBA, gratë e zeza fitojnë 21% më pak se gratë e bardha.

Prindërit beqarë janë goditur edhe më shumë. Studimi i Tertilt vlerëson se ka 20 milionë prindër beqarë në SHBA, tre të katërtat e tyre janë gra. “Mendoni për këtë – ata nuk do të jenë në gjendje të punojnë,” thotë Tertilt. “Edhe nëse ata janë infermiere ose mjek, edhe nëse kanë një punë brenda një infrastrukture kritike – ata mund të kenë fëmijë në shtëpi dhe nuk mund t’i lënë ata vetëm.”

Edhe për prindërit beqarë në punë teorikisht telekomunikuese, mund të mos jetë realiste të vazhdoni të punoni me fëmijë të vegjël që kërkojnë vëmendje të vazhdueshme. “”Sidomos për nënat beqare”, thotë Tertilt. “Ato nuk mund të punësojnë një dado ose të pyesin një fqinj ose gjyshe. Ato, në përgjithësi, po humbasin punën e tyre”.

Një problem tjetër është se në vendet që kanë një skemë liridalje mbështetur nga qeveria (duke përfshirë Britaninë e Madhe, Gjermani dhe SHBA), këta prindër nuk mund të jenë të ligjshëm nëse ata lënë punën e tyre para se ata mund të jenë me leje. Për më tepër, ata nuk mund të kenë të drejtë për përfitime të papunësisë nëse heqin dorë nga puna e tyre.

“Edhe nëse punëtorët largohen vullnetarisht për shkak të kujdesit të fëmijëve, ata duhet të kenë të drejtë”, thotë Tertilt. “Kërkesa që njerëzit duhet të” kërkojnë punë “duhet të hiqet përkohësisht, derisa shkollat dhe kujdesi ditor të rihapen. Nuk ka kuptim në situatën aktuale”.

Duke ekspozuar pabarazinë

Kjo e bën Covid-19 të fundit në një linjë të gjatë të epidemive që kanë sjellë pabarazitë ekonomike, duke përfshirë ato rreth gjinisë.

“Të gjitha epidemitë kanë efekte gjinore,” thotë Clare Wenham, një profesore e asociuar e politikës globale të shëndetit në Shkollën e Ekonomisë dhe Shkencave Politike në Londër. “Problemi është se askush nuk kishte folur për të, dhe politikëbërësit nuk ishin të vetëdijshëm.”

Wenham dhe kolegët e saj hulumtuan ndikimet e shpërthimeve të Zika-s dhe Ebola-s te burrat dhe gratë, dhe tani po shikojnë të Covid-19.

Një pasojë e epidemisë së Ebolës në Sierra Leone ishte një rritje dramatike e vdekshmërisë së nënave. Organizata Botërore e Shëndetit ka theksuar që shërbimet e shëndetit të maternitetit mbeten thelbësore gjatë pandemisë, dhe se të gjitha gratë “kanë të drejtë në një kujdes të kualitetit të lartë para, gjatë dhe pas lindjes”. Por kjo nuk zbatohet gjithmonë në praktikë.

“Ne e dimë nga shpërthimet e mëparshme, gjithçka [në aspektin e burimeve] shkon drejt ndërprerjes,” thotë Wenham. “Kjo do të thotë që ofrimi i shërbimit rutinë është ndërprerë. Dhe gjëja e parë që ikën janë shërbimet shëndetësore të nënave”.

Shërbimet e tjera shëndetësore të grave, të tilla si qasja në kontracepsion, janë gjithashtu të pasigurta përveç se nëse qeveritë deklarojnë se ato janë shërbime thelbësore. Organizata e planifikimit të familjes Marie Stopes ka vlerësuar se 9.5 milionë gra dhe vajza në të gjithë botën mund të rrezikojnë të humbasin qasjen në shërbimet e kontracepsionit dhe abortit në vitin 2020 për shkak të pandemisë.

Raportet e dhunës në familje gjithashtu janë rritur si rezultat i pandemisë. Në Francë, rastet u rritën me një të tretën në javën e parë të bllokimit, ndërsa raportet rriten me 75% në Australi dhe rastet janë dyfishuar në Liban. Ndërsa dhuna në familje mund të prekë burrat ose gratë, gratë pësojnë një sasi disproporcionale; në SHBA, ata kanë dy herë më shumë të ngjarë të përjetojnë dhunë nga një partner intim dhe 14 herë më shumë të ngjarë të përdhunohen, për shembull.

“Ne e dimë se dhuna në familje normalisht ndodh në shtëpi,” thotë Wenham. “Atëherë ju mbyllni njerëzit në shtëpi në një periudhë stresuese kur njerëzit nuk kanë para dhe nuk mund të shkojnë në punë. Ju nuk duhet të jeni një shkencëtar për të parë pse kjo rezulton në më shumë dhunë në familje”.