Kafshata e urisë!

Nga Nora Malaj –
Ata janë dy të moshuar që sot në rrugën e Kavajës ishin ulur në trotuarë dhe po u gëzoheshin rrezeve të diellit . Kishin blerë pak bukë me djathë , nga lëmoshat e kalimtarëve që kalonin e po e hanin me lakmi të madhe . Dukej që ishin të urritur . Kishin ditë qe nuk ishin larë dhe teksa qendronin ne trotuarë hani me uri. Papritur gruaja e moshuar u mbyt . Nuk kishte uje me vete . Teksa po mundohej i moshuari ta ndihmonte , nuk po mund tw ngrihej dot .Fati e deshi tw kisha shishen e ujit ne cante , e tia jepja . Pasi piu ujin e u qetësua , me falenderoj dhe vazhdoi te hante . Te dy i gëzoheshin rrezeve të diellit e teksa i shihja te ulur përballe kangjellave te Spakut , ne mendje me vinte titulli i kesaj tabloja “Kafshata e mjerimit” .
E dhimbshme dhe tronditëse te shihje keta te dy te moshuar që ishin pa shtepi , pa katandi, ne mes të Covidit , te pambrojtur dhe që i gëzoheshin diellit dhe copës së bukës që po pertypnin , me ato pak dhemb që ju kishin mbetur ne gojë .
Teksa i shikoja ne menyre instiktive m’u kujtua vjehërra ime që ne castet e fundit , pas nje lengimi te gjatë ne shtratë me tha : “Te falenderoj moj bije se ti nuk me bere sherbimsi bija nënës , po si nena bijës!”
Iki duke kthyer koken pas .. Teksa e shoh kete tablo përballe tyre dhe ne krahë ngrihen të ftohtë dhe plotë ironi pallatet shumekatëshe , jo për kete kategori .. Por per ata .. që me makutëri nuk duan t’ia dinë për ta …
ps ..nese shkoni edhe tani ne rrugën e Kavajës , do t’i gjeni aty .. Ironia qëndron se janë perballe Ministrisë së Shendetësisë , por të palarë , të pasigurtë, të braktisur dhe i gëzohen vetem nje miku të vertetë që është dielli për t’i falur vitaminen D falas !