Kronikë e një izolimi të paralajmëruar!!

Nga Juli Çela (shqiptare që jeton në Brescia)

Brescia ndalon! Lombardia ndalon!

Mbizotëron një ndjenjë frike përzier me ca doza irrealitet.

Nga dritarja dëgjohen sirenat e ambulancave gati çdo 10 minuta. Të qeshurat e çamarokëve të mi, më kthejnë në realitet. Mbi sobe vlon Çaji i Malit. Besoj se atje brenda bashkë me ujin formohet një pije magjike që e mposht të keqen.

Jemi disa dite me një dhimbje të lehtë koke: dua të besoj që ështe thjeshtë një viroze!

Teksa mbush filxhanin me çajin e Shqiperisë, nje tjeter piskamë ambulance gris kohën..

Nga dje jemi Zona e kuqe, rreziku që të infektohesh ështe i lartë. Autoritetet ftojnë të gjithë të mbyllen në shtepi. Mjekët po vihen përballë zgjedhjes së vështirë: duhet të shpëtojnë atë që ka më shumë mundësi për të jetuar.

Teksa xhironim me makinë disa dite më parë, im bir me një ton gati qortues me tha: ” Shiko se parku ështe plot me fëmijë, përse me the që ështe mbyllur!?”.

Më thoni, si t’ia shpjegoj një fëmije 4 vjeç, se ndërsa luan kulukundësi mund të infektohet. Si t’ia shpjegoj se për tani i vetmi vend i sigurtë ështe shtëpia. I sigurtë deri në momentin që njeri nga ne do ketë sintoma të tjera.

Por une besoj te fuqia e Çajit të Malit, fundja është marr atje ku luajnë Zanat.

Nesër do bëhet me mirë, sot vlen të kuptojmë sesa vlerë ka jeta!

/Koha Jone/