Mospërfillja e SHBA ndaj Rusisë

Një fuqi e huaj rivale nisi një sulm agresiv në Shtetet e Bashkuara, duke ndërhyrë në zgjedhjet presidenciale të vitit 2016 dhe duke lënë çdo tregues se po kthehej për më shumë – por Presidenti Trump nuk duket se kujdeset.

Natyra e pashembullt e sulmit të Rusisë po humbet në kaosin e zhurmshëm të javëve të fundit, por nuk duhet që kjo të ndodh. Agjencitë amerikane të inteligjencës kanë arritur në përfundimin se Rusia kishte synimin e drejtpërdrejtë integritetin e demokracisë amerikane, dhe megjithatë pas pothuajse pesë muajsh në detyrë, komandanti i përgjithshëm nuk duket i shqetësuar me atë kërcënim për sigurinë tonë kombëtare. Aspekti i vetëm i historisë së Rusisë që tërheq vëmendjen e tij është kërcënimi që i paraqet legjitimitetit të perceptuar të fitimit të tij elektoral.

Nëse jo për hetimin e vazhdueshëm të lidhjes së mundshme midis fushatës së Trump dhe rusëve – dhe nëse vetë Trump e ka penguar atë hetim – mospërfilja e presidentit do të ishte lajmi kryesor.

Pra, le të marrim një moment për të kujtuar qëllimin e qartë dhe guximin e përpjekjeve ruse.

Nën urdhërat e drejtpërdrejta të presidentit Vladimir Putin, hakerët e lidhur me inteligjencën ushtarake ruse hynë në llogaritë e postës elektronike të zyrtarëve të lartë në Komitetin Kombëtar Demokratik dhe të menaxherit të fushatës së Hillary Clinton, John Podesta. Kanë kaluar dhjetëra mijëra e-mail në faqen e internetit WikiLeaks, i cili i ka postuar ato gjatë muajve të fundit të fushatës në një përpjekje për të dëmtuar fushatën Clinton.

Edhe më shqetësuese, hakerat kërkuan të kenë akses në bazën e të dhënave të votuesve në së paku 39 shtete dhe në disa raste u përpoqën të ndryshonin ose fshijnë të dhënat e votuesve. Ata gjithashtu duket se janë përpjekur të hakojnë kompjuterat e më shumë se 100 zyrtarëve lokalë të zgjedhjeve në ditët përpara votimit të 8 nëntorit.

Nuk ka dëshmi se këto përpjekje kanë ndikuar në rezultatin e zgjedhjeve. Por kjo është përtej thelbit. Rusët janë angazhuar në sjellje si kjo në vende të tjera, dhe ata po bëhen më të mirë në këtë aspekt. Një zgjedhje presidenciale amerikane mund të jetë synimi i tyre më i madh deri më sot, por vështirë se është e para. Në dekadën e fundit ata kanë hakuar rrjetet kompjuterike në Estoni, Ukrainë, Poloni, Gjermani, Francë dhe Bullgari – shpesh vjedhin të dhëna. Ata kanë shpërndarë lajme të rreme dhe dezinformata të tjera për të ndërhyrë në zgjedhjet në vendet e tjera, siç bënë këtu.

Është një kërcënim global dhe njerëzit serioz e trajtojnë në këtë mënyrë. Në dhjetor, presidenti Barak Obama u përgjigj duke dënuar Putin me një raund të ri sanksionesh, duke dëbuar dhjetëra oficerë të dyshuar të inteligjencës ruse dhe duke ndaluar aksesin në pronat që ata përdorën për aktivitetet e inteligjencës. Më 14 qershor, Senati votoi 97 me 2 për të bllokuar z. Trump nga heqja e këtyre sanksioneve në mënyrë të njëanshme. Ndërkohë, shumica e amerikanëve pranojnë konsensusin e komunitetit të zbulimit se Rusia ndërhyri me zgjedhjet.

Megjithatë, zoti Trump ka qenë refuzues në rastin më të mirë. Si një kandidat, ai inkurajoi hakerët rusë që të gjenin mijëra e-mail që ai tha se zonja Clinton kishte fshirë ilegalisht. Përgjigjja e tij si president i zgjedhur ndaj raporteve që Rusia kishte përpjekur të nxiste zgjedhjet në favor të tij ishte të sfidonte besueshmërinë e komunitetit të zbulimit dhe të thoshte se ishte koha për të ecur përpara.

Edhe pas marrjes së detyrës, ai ka mbetur skeptik. Në një telefonatë me drejtorin e Agjencisë Kombëtare të Sigurisë, Admirali Michael Rogers, ai “e pyeti vërtetësinë” e gjetjeve për ndërhyrjen ruse, sipas The Wall Street Journal.

Kur James Comey, ish Drejtor i F.B.I. që zoti Trump shkarkoi në maj, u pyet gjatë dëshmisë së Senatit këtë muaj nëse Presidenti Trump e kishte pyetur ndonjëherë për vetë fushatën e ndërhyrjes – në krahasim me faktin në  hetimi mbi të mund ta prekte personalisht – ai the “JO”.

Me fjalë të tjera, deri në masën që zoti Trump e konsideron idenë e një sulmi rus, ai duket se e konsideron atë si të gjithë rreth tij. “Obsesioni” me të, pohon ai, është nxitur nga demokratët të shqetësuar për humbjen e zgjedhjeve që ata prisnin të fitonin.

Kjo është vërtet e gabuar. Kjo gjithashtu injoron kërcënimin e vërtetë. Siç tha zoti Comey për sulmin: “Nuk është diçka republikane apo demokratike. Me të vërtetë është një gjë amerikane. Ata do të vijnë përsëri për çfarëdo partie që ata zgjedhin të provojnë dhe të punojnë në emër të tyre. Dhe ata nuk janë të përkushtuar as përvojës time. Atyre i intereson vetëm avantazhi i tyre. Dhe ata do të kthehen.”

Edhe nëse hetimet nuk gjejnë ndonjë dëshmi se fushata e zotit Trump u ndihmua nga rusët, refuzimi i presidentit për të pranuar të vërtetën në lidhje me këtë sulm mbi demokracinë tonë, e mohon realitetin dhe e lë vendin të pambrojtur ndaj sulmeve më të dëmshme. Obsesioni i vërtetë i zotit Trump, me markën e tij, i tërheq vëmendjen nga detyra e tij më e rëndësishme – për të mbrojtur kombin./The New York Times – Lexo.al/