Sonila Meço: Mirëmëngjes Shqipëri, si u gdhive?

Por nuk është as problem qëllimi të fundëm e as numrash. Asfare. Protesta me shumë më tepër pjesëmarrje në shumë raste nuk kanë sjellë asnjë rezultat; qëllimet kanë qenë të artikuluara qartë e prerë e sërish protesta është braktisur nga vetë organizatorët e saj.

Nesër në mëngjes, pas trishtimit të disave sot e ngazëllimit të të tjerëve për dështimin e një proteste, do gdhihemi po me të njëjtat probleme e halle, po me të njëjtin maraz e pamundësi, me skandalin e radhës majtas a djathtas a pingul, duke mbushur rrjetin me opinione pas një profili. Dhe do themi sërish se, pse nuk ngrihemi të shkretën, pse jemi atrofizuar kaq rëndë, pse na ka shushatur frika e jemi paqtuar kaq pa rezistencë me të keqen.

Por edhe ata që gëzojnë sot për dështimin e një proteste do hanë veten me dhëmbë nesër kur mos t’ia dalin dot se kanë kontribuuar me shumë zell në ngordhjen e nervit reagues. Por edhe të zhgënjyerit do mësojnë se protesta të këtij lloji nuk bëjnë më punë. Kur të zgjohemi nesër e të ketë mbaruar spektakli i krekosje-zhgënjimit, do kuptojmë se s’na e ka fajin as njëri lider e as tjetri për sa kohë ua lëmë atyre në dorë organizimin. As aktivistë, as shoqëri civile, as motivim komunitar e as ngacmim personal për të dalë edhe të vetëm në protestë. Për t’ia prishur terezinë si atij, që e përqesh protestën, si atij që e dështon. Ose në fund të ditës të shpallim protestën si refuzim mbarëkombëtar, kësisoj shmangim zhgënjimet e krekosjet, duke zhbërë pritshmëritë.

Flasim nesër sërish, kur të jemi rikthyer në hallin vetjak, që po bëhet dita-ditës kolektiv. E si paradoks gjithnjë e më pak përbashkues në reagim. E si edhe më paradoks, ua lëmë në dorë reagimin atyre që na e shkaktuan.

Mirmëngjes Shqipëri, si u gdhive?