Zemra e Evropës rreh

Merkel dhe Francois Hollande i luajtën rolet e tyre në mënyrë të përkryer. Ajo u kujtoi evropianëve në mëdyshje aftësinë evropiane për të gjetur kompriomise dhe për t'i zbatuar ato me guxim. Ai paralajmëroi përmes imazhesh të zymta prej dështimit dhe fundit të Evropës që njohim ne. Në përmbajtje nuk pati mospërputhje apo dallime. Merkel dhe Hollande edhe mund t'i kishin këmbyer fjalimet e tyre. Askush nuk do ta kuptonte këtë. Ndoshta fjalimet qenë koordinuar gjithsesi mirë mes kancelarisë dhe pallatit Elysee. Dhe mosmarrëveshjet në politikën ekonomike thjesht nuk u përmendën.

Të dy e bënë të qartë pa ekuivoke pretendimin e tyre për udhëheqje në Evropë dhe shprehën refuzim të qartë ndaj nacionalistëve, separatistëve apo euro-skeptikëve. "Ne mund ta bëjmë këtë." Kjo fjalë e kancelares gjermane duhet të vlejë tani edhe në Evropë, edhe nëse ajo nuk e tha direkt këtë. Pyetja e vetme është nëse ky mësim terapeutik në çift i "Merkollande" do të tregojë efektin e vet tek të adresuarit, qytetarët e Evropës. Besimi i tyre ndaj Evropës po zbehet, jo vetëm që prej krizës së refugjatëve.

Propozime konkrete se si mund të zgjidhet çështja siriane, apo si mund të luftohet rryma e refugjatëve Merkel dhe Hollande nuk dhanë. Ditët e ardhshme duhet të ndodhë më shumë për ta mbështetur pretendimin për udhëheqjen e Gjermanisë dhe Francës në BE. Që javën e ardhshme pretendimi do të përballet me realitetin, kur në samitin e të gjithë 28 krerëve të shteteve dhe qeverive në Bruksel të duhet të merren vendime. Nëse "Festivali i dashurisë", nga Strasburgu do të vazhdojë edhe atëhere, mbetet e diskutueshme, sepse ka shumë interesa të ndryshme në lidhje me refugjatët dhe politikën e azilit që duhet të sillen në një emërues të përbashkët evropian. Me qëndrimin e përbashkët franko-gjerman kjo mund të ketë të paktën sukses. Pa të kjo do të ishte në Evropë e pamundur.

DWelle