Zysha!

Nga Nora Malaj –
Zysha!
E dua kete dite , ndoshta pak me shume se ditët dhe festat e tjera . E dua se me ka dhene nje titull zysh Nora , qe me është ngjitur si parafjale e emrit dhe që nuk ka kuptim
emri pa te . Nuk janë pak 36 vite ne arsim , pa u ndaluar asnje dite , duke dhene kontribut e duke mësuar prej tyre. Nuk jane te pakta emocionet dhe sfidat që kalojme se bashku , po ne fund mbetet dashuria që ish- nxenesit, studentët sot dhe kolegët e rrezatojnë pakushte ! Fjalë magjike të jesh mësuese!
Duhet të japesh nga vetja , duhet të ndjesh ata që meson dhe duhet të kuposh që studentët e nxenesit e tu , nuk janë vetëm
të tutë, por edhe të kohës që lindin!
Pardje, teksa po levizja neper disa takime , ne nje moment mbeta vetëm dhe doja te gjeja nje vend e te ulesha . Aty prane ishte nje vajzë leshverdhe me kacurrela , me sy te shkelqyer e me tha : Zysha hajde ulu ketu… Me miresjellje e falenderoj dhe i thashe : Njihemi gje bashke …?? Eh, zysh Nora , me tha une nuk do te harroje kurre ty , se më ke liruar karrigen tënde. Ne fillim nuk e kuptova . Sapo kisha mbaruar 8- vjecaren , vijon vajza rrefimin ,ishte koha kur arsimi baze ishte 8 klase dhe erdhem per t’u rregjistruar me babin te gjimazi “Qemal Stafa” . Ato dite nuk kishte vende . Une kisha mbaruar tera dhjeta po vinim nga Kukesi dhe jeton ne kete zone ketu, prane Laprakës. Na thane qe nuk behet . Une fillova të qaja , vazhdoj rrefimin vajza . Ju kaluat ne korridor dhe me patë. Iu drejtuat babit dhe i thatë: “ Perse është e merzitur vajza ?” Hajdeni ne zyrën time . Teksa po hynim në zyren tuaj , ti më zgjate karrigen e nendrejtorit, ku uleshe e me the :Ulu ketu zemer , te kjo karrige , se një ditë kete karrige do ta mbash ti . Se kjo është karrige magjike që të plotëson çdo dëshirë. Pastaj thirre nje mesuese dhe sekretaren e shkolles , more rregjistrij profizor , more nje vizore , dokumetar qe i kishte babai , bere nje vize poshte me kalem dhe pasi ndave hapesiren me numrin e fundit rendor 41 dhe shkrove numri 42 , ne brinj shkrove emrin tim dhe me the : Mireserdhe ne tempullin e dijes , te gjimnazi me i mire dhe krenaria e vendit Qemal Stafa “! Une ty , zysh Nora nuk te hartoj kurrë. Vajza , Edlira, qe tani ishte nje nene e grua e devotshme , nje zonjë në karrierë që punonte me disa projekte te BE , me beri te ndjehesha e lumtur dhe te mw mbusheshin sytë me lot!
E shijova shume ate kafe me dashurinë dhe kujtimet qe me fali ajo !
Ndaj e dua kete feste me shume se të tjerat , se ka brenda miresi e dadhuri, me sjelle mallin dhe mungesen e mamit e vjeherres sime , dikur mësuese me emer qe sot nuk jane me , por kane nxjerre breza personalitetesh, me kujton koleget e ish koleget e koleget e mi dhe e ndjej ne ashtën e shpirtit që ky profesion nuk është profesion por mision !
E dua kete feste , ashtu sic i dua e u perkulem me respektë mirenjihje e dashuri mësuesve tane që nuk janë me por jetojne me ne dhe kujtimet tona , atyre që sot jane ne pension por jane ende aktivë dhe te gjithe atyre qe ju kemi besuar edukimin e femijeve , per t’u bere qytetarë aktivë të ketij vendi!
E dua kete feste dhe dua t’i uroje gezuar me shpirtin plotë te mirëve mësuese që sot jane ne frontin dhe betejnë e parë me Covidib e nuk rreshtin së mesuari dhe edukuarit !
Perhere paci mirësi ne shpirt, begati ne familje dhe embelsi ne jetën tuaj , o mësuese të dashur! Nje tufë me lule është me e pakta që shoqëria duhet të bej per ju! Ju meritoni stuatusin e mësuesit dhe dinjitetin me të cilin duhet të trajtoheni ne jetë! Bekime paçi perherë ju edukatorët e brezave ! ♥️♥️🙏🙏