Lorik Cana: Përmbusha ëndrrën e 7 milionë shqiptarëve!

Kapiteni i Shqipërisë, Lorik Cana, do të marrë pjesë verën e ardhshme për herë të parë në fazën finale të një turneu të madh. “Ka prej 13 vitesh që luaj me kombëtaren, në rolin e mbrojtësit qendror, si te FC Nanta, dhe kam luftuar shumë për të arritur atje. Kjo ishte ëndrra ime,” – thotë Lorik Cana në një intervistë për sajtin zyrtar të klubit të tij francez.

Nuk është shumë e vështirë të kthehesh në klub pas një suksesi të tillë me kombëtaren?

Më shumë se festë, pas kualifikimit, kishte lodhje mendore. Ne kishim një presion të madh për t’u kualifikuar, sepse ishim fare afër këtij objektivi. Dhe, kur të keni arritur këtë ëndërr, mund të duket se ka mbaruar gjithçka në futboll. Jo vetëm pasojat fizike të ndeshjeve, por mendërisht kemi shpenzuar shumë energji. Por, hej, kur të mbërrish në vendin tënd, të pritesh si hero, të të përshëndesin mijëra njerëz, gjithçka harrohet. Pritja që na u bë në kryeqytet ishte me të vërtetë e mahnitshme. Ishte nga ato pritje që të mbeten në mend gjithë jetën. Je i lumtur sa nuk ka, sepse ke bërë diçka të mirë për ta.

A është kjo, një krenari e veçantë, sepse jeni edhe kapiten i kësaj kombëtareje?

Po, veçanërisht jam më i vjetri lojtar i kësaj kombëtareje. Ka që 13 vjet që luaj dhe evoluoj në kombëtare. Dhe jam shumë i lumtur që do të luaj një konkurrencë të madhe me vendin tim, para se ta lë futbollin. Kjo ishte ëndrra ime, kam luftuar për ta realizuar atë, jam munduar të bind edhe lojtarë të tjerë shqiptarë, të cilët luajnë jashtë vendit, për t’u bashkuar me kombëtaren tonë.

A ka një “paradhomë” ky kualifikim?

Tashmë, sikurse dihet, në Kupën e Botës 2014 kemi pasur një edicion të bukur. Kjo pati një luhatje në fazën e dytë të kualifikueseve, kur nisën ndeshjet e kthimit, falë lëndimeve, mungesës së përvojës, ritmit. Ne e pamë që nuk kishim potencial atë kohë, por kësaj here besuam deri në fund dhe ia dolëm. E filluam me një fitore në Portugali, e cila nuk ishte rastësi. Ndeshja në Serbi ka treguar se kemi pasur një kohezion të bukur brenda dhe jashtë fushës. Dhe pastaj na ka shoqëruar entuziazmi i publikut, i cili simbolizon vullnetin e popullit tonë për t’u bashkuar. Kombëtarja përfaqëson një ndjenjë të unitetit kombëtar. Kjo është më e rëndësishmja. Ne, gjithashtu, kemi një trajner, që solli mentalitetin e tij. Eshtë italian dhe ka punuar me federatën për të bindur një numër lojtarësh që ishin lindur e rritur në vende të tjera, por iu bashkuan Shqipërisë. Besoj e dini që shumë lojtarë në kombëtaret e vendeve të tjera janë shqiptarë. Po ashtu, gjysma e ekipit tonë është “zviceran”, fjala vjen! Me këto afrime kemi bërë një ekip shumë të fortë. Kjo është e jashtëzakonshme.

Ky kualifikim shkon përtej futbollit …