Foto e Kel Marubit “Grue vetëm” dhe post 8 Marsi

Është gjithashtu shenjë e mirë që ka tashmë 6 vjet që gjysma e qeverisjes drejtohet nga zonja. Është shenjë e mirë që zonjat janë sot në kreun e agjencive më të rëndësishme publike.

Por është po aq shenjë e mirë që në 8 mars një protestë individësh të lirë, u organizua kundër dhunës mbi gratë e vajzat.

Por të jemi të sinqertë me veten!

Nuk mund të themi gëzuar në një shoqëri kur pa hyrë mirë viti, 6 gra ndërruan tragjikisht jetë nën dhunën e burrave.

Nuk mund të themi gëzuar kur numri i denoncimeve për dhunë kundër grave nga 1 janari i këtij viti ka mbrritur në 833 raste dhe në vetë ditën e 8 marsit policia e shtetit regjistroi 9 raste te dhunimit të grave.

Nuk mund të themi gëzuar kur ende ka gra që derdhin lot fshehurazi se nuk guxojnë të tregojnë dhimbjen prej dhunës.

Nuk mund të themi gëzuar kur njerëzia që sot mendon me zë të lartë në rrjetet sociale fajëson vajzat e përdhunuara dhe jo burrat që i kanë përdhunuar.

Nuk mund të themi gëzuar kur media, në vend që të bashkohet për të mbrojtur e emancipuar, për disa klikime më shumë hap blogjet për fyerje seksite kundër grave që guxojnë të flasin e të tregohen.
Nuk mund të themi gëzuar kur gratë që shkelin tabutë, qofte edhe verbale, linçohen, ndërsa burrat lëvdohen për virilitet. Mjerane!

Nuk mund të themi gëzuar kur skenat më të shëmtuara të mizogjenisë ndodhin bash në Kuvend të vendit, ku fjalori ka 30 vjet që është ndalur aty prej nga vijnë instiktet, në skutat më të thella të primitivizmit, e që në mejdan të politikës kthehet në armë mbrojtëse dhe sulmuese të burrave të paburra.

Kur flasim për dhunën që ushtrohet mbi gratë askujt s’i shkon ndër mend të pyesë kush e bëri, por kureshtja shkon se çfarë bëri ajo grua që “meritoi” dhunimin !!

Ndërsa të gjitha dhunat që pësojnë gratë në historinë e Njerëzimit, ende sot, ushtrohen nga ata që i përkasin gjysmës tjetër të Njerëzisë, nga burrat.

Duan të thonë se është natyra që e ka bërë burrin më të dhunshëm, se prej natyre burri është sundues, madje se ai e paska instiktin më të fortë.

Jo more jo! Nuk është punë natyre, është punë kulture! Kulturë e grave dhe e burrave.

Është çështje mentaliteti, çështje e strukturës shoqërore, e cila siç është ndërtuar ashtu në dekada e mbase në shekuj, duhet ndryshuar sot më shumë se kurrë me forcën e mendjeve më të hapura, me ndëshkim të rreptë ligjor, me bindjen kolektive dhe sidomos me investim ARSIMOR e KULTUROR, çdo ditë deri sa të kemi frymë, burra e gra bashkë.

Rruga për emancipim drejt një shoqërie të hapur është e gjatë, por është vetëm e jona.

Askush tjetër nuk do vijë të na i bëjë.