Më 20 korrik 1969, hapi i parë i njeriut në hënë

Nga Albert Vataj

Kjo hap i ndrojtur në një botë të panjohur, në një planet trillesh, imagjinatash, legjendash dhe përfytyrimesh, është çapi i parë i një “fëmije” të frikësuar nga e panjohura. Hutimi dhe pasiguria, frika nga e papritura dhe makthi i humbjes rëndojnë mbi sipërfaqen e Hënës, si në ankthin e miliona syve që vështrojnë nga mijëra kilometra larg, atje ku nën një trysni mbytëse e një entuziazëm të ngrirë në frymëmarrjet e shtuara dhe pulsin e gjëmueshëm, po skaliteshin të artat shkronjat e historisë së hapit të parë të njeriut në Hënë.
Kjo gjurmë që ka mbetur e fiksuar në pluhur, e plazmuar në këtë imazh dhe e skalitur në një prej sfidave më të ethshme të astronomëve amerikanë dhe misionit të “Apollo 11”, është hapi i parë i njeriut në sipërfaqen e Hënës.
“Ky është një hap i vogël për njeriun, por një hap gjigant për njerëzimin” tha Neil Armstrong, amerikani që la këtë gjurmë në sipërfaqen e hënës, këtë gjurmë që do të mbetet jo vetëm arritja më e madhe e njerëzimit, por dhe ngulmi më i pamatë i shkencës për të eksploruar universin.

1969 Apollo 11 lunar module carrying Neil Armstrong and Buzz Aldrin lands on the surface of the Moon. Seven hours later Armstrong becomes the first person to step on the moon at 10:56 p.m. EDT, Aldrin joins him shortly after. Michael Collins remains in orbit in the command module.

Ishte 20 korrik 1969, afro 400.000 kilometra larg tokës, Neil Armstrong dhe kolegu i tij astronaut, Buzz Aldrin, u ndoqën përmes televizionit nga mbi 500 milionë njerëz nga gjithë bota, kur ata u ulën në sipërfaqën Hënës. Me zemër të ngrirë u ndoq ky moment, me ovacione shpërthyese u përcoll kjo arritje.
Që nga ajo ditë, njeriu nuk do të ishte më një soditës i yjeve, një krijesë inferiore, por një sfidant me sytë nga qielli dhe me ëndrrat për të eksploruar këtë pafundësi.