Në përvjetorin e ndarjes nga jeta të Steve Jobs, mendjes brilante dhe vullnetit të hekurt që e kthyeu pasionin në arritje

Nga Albert Vataj

Në historinë e njerëzimit, disa emra nuk jetojnë thjesht në kujtesë, por në mënyrën se si frymojmë, punojmë dhe komunikojmë. Ata nuk i përkasin një kohe, por vetë idesë së përparimit. Steve Jobs është një prej tyre — një vizionar që e ktheu teknologjinë në art, inovacionin në ndjenjë dhe dritën në formë jete.

Secili nga ne mban në duar pak nga gjallëria e shpirtit të tij, të derdhur në themelet e përjetësisë. Gjithçka që na lidh me teknologjinë e komunikimit, me qasjen e ethshme për të sunduar botën përmes forcës së dritës, është një falënderim i pashprehur ndaj pasionit dhe përkushtimit të tij të pakufi. Steve Jobs nuk ishte thjesht një shpikës; ai ishte një frymë e re, një revolucion në mënyrën si njerëzimi e sheh lidhjen midis njeriut dhe makinës, midis ëndrrës dhe realitetit.

Ashtu si edhe gjenitë e tjerë, ai erdhi në jetë me një mision – për të ndezur një zjarr që nuk shuhet, për të përmbushur një qëllim që tejkalon kufijtë e biznesit dhe përfitimit. Steve Jobs ndërtoi një prej perandorive më të fuqishme të teknologjisë, duke u shndërruar në një ikonë të guximit, krijimtarisë dhe vizionit. “Apple” nuk mund të kuptohet pa Steve Jobs, ashtu siç ai vetë nuk mund të imagjinohej pa mollën e kafshuar që simbolizon shpirtin e eksplorimit njerëzor. Kafshimi i saj është kafshimi i pasionit, i dritës dhe i përjetësisë.

Babai i iPhone, iPod, iPad dhe bashkëthemeluesi i Apple Inc., Steve Jobs, humbi betejën e tij me një formë të rrallë të kancerit në pankreas më 5 tetor 2011, në moshën 56-vjeçare. Quajtur me të drejtë “Leonardo da Vinci i kohëve moderne”, ai do të mbetet në kujtesën e botës si njeriu që i dha teknologjisë shpirt, duke e bërë atë më njerëzore dhe më të afërt se kurrë më parë.

Por trashëgimia e tij më e madhe nuk qëndron vetëm në produktet që revolucionarizuan botën, por edhe në fjalët që la pas, në një testament shpirtëror që tejkalon çdo kufi kohe:

“Në fund, pasuria është vetëm një fakt i jetës me të cilin unë jam mësuar…
…Duhet të merremi me diçka më të rëndësishme. Mbase me marrëdhëniet me njerëzit, mbase me art, mbase me ëndrrat për ditët e rinisë…
…Pasurinë që kam fituar gjatë jetës sime, nuk mund ta marr me vete. Çfarë mund të marr janë vetëm kujtimet e dashurisë. Ajo është pasuria e vërtetë…”

Këto fjalë, të lëna nga një njeri që pa botën nga maja e suksesit dhe nga buzë e humnerës së jetës, janë një kujtesë për të gjithë ne: drita e inovacionit nuk ka kuptim pa dritën e dashurisë.

Steve Jobs u shua, por nuk u fik. Ai u bë energjia që ndriçon çdo ekran, fryma që pëshpërit në çdo ide të re, gjurma që lidh njeriun me botën përmes një prekjeje. Ai iku për të mbetur.
Në çdo iPhone që ndizet, në çdo krijim që buron nga pasioni, në çdo ëndërr që kërkon të bëhet realitet, ai është aty — si një urë komunikimi midis njerëzimit dhe asaj që ai e quante “art i përparimit”.

Kujtesa për Steve Jobs është më shumë se një nderim. Është një akt mirënjohjeje ndaj shpirtit të një njeriu që i dha formë së ardhmes, një revolucionari të guximit, që provoi se edhe drita, kur e do njeriu me gjithë shpirt, mund të marrë frymë.