Poeti që foli me tekste dhe me heshtje

Nga Behar Gjoka –

Ndërroi jetë Fatos Arapi. Poeti që foli me tekste dhe me heshtje.
Foli me libra të shumtë, në prozë, studime, ese, dhe sidomos foli si poet.
Foli me libra si poet, ku gati barazohen librat e shkruar para ’90, me ato të shkruara pas këtij momenti. 
Pjesë e brezit të viteve gjashtëdhjetë, bashkë me Agollin, poetin e lindur, Kadarenë, poetin e mendimit, Arapi qe poet i lindur dhe gjithnjë në kërkim të shprehësisë moderne.
Arapi foli me heshtje, prej vitesh në moskomunikim me botën, me kohën dhe me lexuesin.
Arapi është poeti që para disa vitesh mori çmimin e festivalit ndërkombëtar “Netët e poezisë strugane”, dhe nëse do të rrekeshim të portretizonim tipologjinë e tij më përfaqësuese, pavarësisht se para viteve ’90 i këndoi komunizmit, është nga të paktit që kërkoj falje për atë rend, për letërsinë zyrtare, që në vend të ëndrrës paskësh ndërtuar zhgjëndrrën, dhe shkroi poezi shpirti, ku zbulohet natyra fine e poetikës së tij.
Nëse Lasgushi është poet i liqerit, Camaj poet i lumit, pra i lumit Drin, Arapi është poet i detit, ku vargu dhe fjala ngjyhet në shkumën e valës së detit.
Lamtumirë, pulëbardha e poezisë shqipe!
Tani nis komunikimi me krijimtarinë, e sidomos me poezinë, si mjeshtër dhe magjistar i lavrimit të saj!