Fenomeni Blushi

Nga Ilir Levonja/Ben Blushi nisi një tur që mund ta quajmë si përpjekja e intelektualit për të shkundur të drobiturit. Këta janë një mori e tërë. Por lakuriq nga koka për faktin e kohës së mbrapshtë që është privilegj dhe pronë e grupimeve. Gjeneralët i kanë hedhur shashkat. Dhe batalionet kanë nisur betejat. Temat janë feja dhe arsimi. Bandat e Shullazëve. Ndërsa midis…., një fitore e madhe. Kujtimet me Obamën në zyrën Ovale. I madhi na rrëfeu gjithë qetësi dhe plot këshilla gruaje, kujtimet e Denverit. Dhe se si Obama u kujtua dhe e përqafoi. Pikë e zezë, humori, qeshja, buzëqeshja. Apo bërja e gjithçkaje kaq me argëtim. Eshtë antipasta numër një e amerikanëve. Ta servirin me bollëk. Po kujt t’ia thuash. Atij gazetari që lumturohej duke tundër këmbën mbi këmbë. Haberxhiu i madh ja kishte bërë bam në Washington. (Dikur i kishim me Stalinin.) Dhe shqiptarët janë katërcipërisht të bindur se krushqit shqiptarë në shtëpinë e bardhë, i sollën vendit një ngritje ekonomike të mënjehërshme.
Ndaj përpjekja Blushit duhet izoluar.
Edhe pse ka të vërteta të mëdha, që nuk i përkasin vetëm socialistëve, përshembull dukurinë e Hasanizimit. Tregtinë e deputetëve, krimin e veshur me mandat, borxhin e madh, papunësinë etj. Megallomaninë butaforike të sukseseve imagjinare. ”Personalitete” politike të tipit kone, nga ato të voglat që vetëm i mbajnë sytë poshtë nëpër këmbët e karrikeve.
Prapë ai duhet izoluar.
Këtë e bëjnë me qejf edhe mga krahu tjetër. Dhe a e dini përse… se, Hasanizim ka me shumicë edhe në PD. Plot djem bllokmenësh që shajnë si të tillë këta që qeverisin. Dhe në darkë takohen tek vila 30. Kurse në rrethinat e një province si Devolli përshembull, nuk e kanë për gjë të vriten në emër të tyre.
Por jemi tek Blushi…
Shumë nga ne gjithmonë ngatërrojmë ekzistencën tonë si demokrat a socialist me Njëshin. Çështjen e të qënit demokrat apo socialist me dhunën qoftë verbale, qoftë me strategji apo teknikë bodiguardësh prej Njëshit. Shumë nga ne ngatërrojmë ekzistencën dhe personalitetin tonë, me produktet e veprimtarisë së Njëshit. Madje me kollajllëk e themi se politika është kurvë. Dhe në të njëjtën kohë kurvërojmë me qejfin më të madh po për qejf të Njëshit. Harrojmë edhe gjakun. Megjithëse pirdhemi duke u mburrur botës se të hamë kokën për çështje gjaku. Vetëm gjakun nuk ta falim. Dhe po kaq kollajllisht, po kaq kurvërisht me Njëshat dalim në bulevard dhe hedhim karafila në tokë. Shfaqemi të pikëlluar. Shumë nga ne ngatërrojmë çështjen e madhe që kemi, qofshim demokratë apo socialistë… mirëqënien dhe ndreqjen e jetës sonë. Jo të Njëshave… e kësisosj, ja përse akoma ka marrje peng, ka hasmëri, ka tritol, ka gjakmarrje, ka oportunizëm intelektual e akademik. Ka dyzim, frustrim dhe nervozizëm.
Ndofta në këtë rrokapjerdhje shqiptarësh që akoma mbajnë sytë nga Stambolli. Se çfarë shkruan një ish bodigard. Se si ndan të mirat hirearkike një showgirl. Se si shëndoshet dita ditës Kryeministri me sukseset e Shtëpisë së Bardhë etj. Tek qokat e njëri apo tjetrit. Ndofta në këtë rrokapjerdhje, rruge që atyre u duket demokraci…, shqiptarëve u duket vërtet se kanë kapur Amerikën. Por ta dini, keni kapur anën më mizerje të saj… , liria nuk është kështu, as ligji, as demokracia.
Ndofta fenomeni Blushi është një vetmitar. Por të paktën përpara historisë jo, Madje do vi koha kur Shqipëria të skuqet. Aty e ka antikoformizmin dhe antiNjëshizmin.
Mirëpo dje, e djembrëma, përpjekja e një intelektuali ironizohej me buçko ministra. Karshi karafilave dhe gurëve të bulevardit.
Në fakt Blushi duhet përgëzuar.
Rrallë tek ne kanë dalur burra që të bëjnë përpjekjen për çështjen brenda Partisë. Ai po e bën. Shumica e kundërshtarëve politik pranë Njëshave, kanë krijuar parti me shumicë. Dhe kjo ka domethënien se ata nuk janë çështja e popullit, por e çështja e vetes.
Nuk e di, ndofta nesër a pasnesër mund të ndodhi. Mund të rikemi një LSI të dytë. Por nuk më duket. Kohën për të kafshuar, Blushi e kishte të artë me Lëvizja për Menimin Ndryshe. Atëhere kur Edi Rama ndërtonte çadra beduinësh në bulevardin e Tiranës.
Gjithsesi janë gjëra tashmë që përmblidhen në dukurinë Hasanizëm. Kjo falë lojrave dhe mjeshtrisë së Njëshave.
Shumë webe sot postojnë ca foto me pak pjesmarrje. Madje disa prej tyre me kapele të lodhura. Me salla pa dritën e luksit të teatrove a pallateve të sportit të Njëshave.
Ta dini e vërteta juaj nuk është kjo, luksi, shëndritja e Njëshave të mëdhenj. Në salla të praruara pankartash, urrash etj. Por ajo sallave të vogla ku po flet Blushi. E vërteta dhe çështja e përbashkët.