Nje dite me makinë në Tiranë (kushtuar bashëevuajtësve)

Nga Edmond Arizaj – Mengjes. Zbret shkallet gjysem pergjumesh. Makinen e gjen shpejt. E di ku e ke parkuar. Nuk ka gjoba ne xham. As bllokues tek rrota. Por nje makine tjeter eshte parkuar skic, duke mos lene mundesi daljeje as me dy rrota. Nis ti biesh borise.

Dy-tre koka shfaqen ne dritare te ndryshme. Nje prej kokave ben dicka si shenje. Po tregon kujt i takon makina. Qenka e katit te dyte, tek hyrja e trete, pallati perballe. Nuk e njeh. Vazhdon avazi i bories, derisa behet si e ngjitur. Per fat vjen. Ishte nje vajze, qe kishte fjet tek shoqja. “Kisha zene rrugen”? Pyet si pa te keq. C’ti thuash? Jo, po i bie bories se mbledh lavatrice.

Dal me marrshin e pasem (indietro). Ne dalje te rrugices mes pallateve, edhe nje ndalese. Po furnizohet nje dyqan. Dakort… Semafori i pare. Ka dale jeshilja per kalimtaret. Kam ndaluar. Polici me ben shenje qe te vazhdoj. Mos ma ka me te futur se nuk kam vene rripin? Shoh pasqyrat. As ambulance, as zjarrfikese, as polici. Booo. Leqe, cdo polici kur semafori punon? E c’me duhet mua? Ec ore.

Semafori i dyte. E kam harruar policin e pare. Polici i dyte me ben shenje te hap rrugen. Prape nga pasqyra. Nje makine me targa diplomatike. E ce pastaj? Nuk e hap rrugen. Polici nuk thote gje me shume. Me dhimbsen policet e rrugores ne Shqiperi. Jane heronj dhe kandidatet e pare per semundje te renda te mushkerive dhe mendjes…

E mbaroj diskutimin me veten per policet, sepse shoh perpara nje makine tip breshke qe ecen si kermill. Nje vajze. E dija. Duart ne timon ne oren 11.20. Tamam si ne manual. Sa do kete marre patenten. Ka dhe nje targe private, pervec shteterores: shofere e re. Kjo i jep te drejten te ece me 20 ne ore ne krahun e majte, ne nje aks ku duhet te ecesh me 40? Nuk e hap rrugen. Nuk sheh as majtas, as djathtas. Perpiqem ta parakaloj ne krah te kundert. Kur ate cast vendosi te zhvendosej. Hej cme polli. I le manovrat me makine. Kush ua jep patenten ketyre?!

Vazhdoj me aq qetesi sa ka mbetur. Perballoj me sukses dy autobuze qe benin gara, nje furgon qe kthehet ne mes te rruges, dy makina me bllokues ndezur ne mes te rruges, nje makine e bashkise qe shkarkon pllakat per rregullimin e trotuarit, nje gjyshe qe kalon ne mes te rruges me doren lart, nje cift me motor qe bejne zigzake… Frenoj…Fort. Makina perpara ka ndaluar. Nuk i ka dritat e frenave. Rrofte kolaudimi i pakorruptueshem. Kurioz. Ka ndaluar sepse po bisedon me njerin tek nje makine qe edhe ajo ka ndaluar ne krahun tjeter. Kush e di sa kane pa u pare! Po une s’kam kohe. Manovroj per krahun tjeter. Degjohet nje borie e gjate, paralajmeruese. Hedh syte. S’ka asnje problem. Eshte shume larg. Por boria vazhdon. Qendroj. Arrin makina me borien. Ul shpejtesine. Kthej koken. Nje koke tullace pas xhamit te makines se shtrenjte. Gishtin tek syzet. Duket qe jane te shtrenjta. I ul pak. Shfaq dy sy kercenues. I gjithe trupi eshte ne pozicion sulmi. Duket qe eshte i gatshem per t’i treguar pasagjeres qe qesh prane tij, se e meriton. Boria, koka, madhesia e makines.

Nuk di pse mu kujtua bualli afrikan. Gjithmone nervoz. Sulmon gjithcka. Derisa haset me luanin… Ndersa per bashkeshoqeruesen nuk mund te mendoja gje. Pergjigjen e kish dhene Zoti. E pyeten: pse e bere femren budallaqe? Qe te dashurohet edhe me traper, u pergjigj. E mbyll persiatjen me veten. Makina perpara meje po levizte. Ndoshta u cmallen. Vazhdoj. Irritimin perpiqem ta shuaj me muzike. Nxitojne te gjithe. Edhe ky qe perpiqet te me zere rrugen. Dakort. Po pse nuk ndez sinjalin? Ja ne krah pamja qe nuk mungon perdite: tre te rinj, ecin ngadale (ku m… shkojne ne kete ore) dhe veshtrojne sfidues cdo makine. Duken te predispozuar per grindje. Pse? Kush e di…

Rrethrrotullimi…

Borie… Makina… Furgona…Autobuze…Femije… Gra me vrap… “Hajde per …”…. Ecen. Frenon. Ecen. “Po prit o shk…”… Ja dhe nje polic qe sheh me tabelen varur, si pushke robi. S’ka ca ben. E di….Arrij…Pas nje ore… Me vone eshte kthimi…