Stand Up Comedy “Pusht..imi” i Gent Hazizit në Teatrin Kombëtar, kur humori bëhet art i mendimit dhe reagimit

Nga Albert Vataj
Në një kohë kur fjala shpesh humbet peshën nën zhurmën e ditës, Gent Hazizi ngjitet në skenën e Teatrit Kombëtar për të rikujtuar se humori nuk është arratisje, por kthim në vetvete. Me shfaqjen e tij të re, “Pusht..imi”, ai nuk synon të bëjë publikun të qeshë, por ta zgjojë përmes të qeshurës. Sepse ndonjëherë, e qeshura është mënyra më e thellë për të thënë të vërtetën.
“Le të qeshim pak,” thotë Hazizi, “se na është shtrembëruar edhe buzëqeshja nga ajo që shohim e dëgjojmë.”
Në këtë thirrje të thjeshtë fshihet një filozofi e tërë: kur humori humbet, shoqëria sëmuret; kur arti hesht, fjala zbehet. Dhe është pikërisht ky rikthim te fjala që ai kërkon, fjala që shkund, që çliron, që i kthen njeriut dinjitetin e të menduarit.

Në “Pusht..imi”, çdo batutë është një grusht në dorëzat e kadifesë së ironisë. Ajo ther, por pa gjak; godet, por për të zgjuar. Ai e kthen sarkazmën në pasqyrë, ku shohim veten ashtu siç jemi: të pushtuar jo nga armët, por nga indiferenca, nga lajmet që gëlltiten pa u përtypur, nga rrjetet që na flasin dhe nuk na dëgjojnë, nga konsumizmi që e kthen njeriun në markë, dhe nga iluzioni i lirisë që shpesh nuk është tjetër veçse një kafaz elegant.
Formatin e Stand Up Comedy-t, Hazizi e trajton si teatrin më të zhveshur e më të ndershëm që ekziston. Nuk ka maska, nuk ka personazhe, nuk ka dekor. Ka vetëm një njeri përballë njerëzve të tjerë, një mikrofon, një dritë dhe një të vërtetë që kërkon të thuhet.
Sepse, në fund të fundit, komediani është një predikues i së qeshurës, një filozof që nuk lexohet, por dëgjohet; një rebel që lufton me batuta, jo me armë.
Në thelb, stand up-i është arti i rrëfimit të vetvetes. Ai nuk shpik drama, por i nxjerr ato nga përditshmëria. Hazizi e di mirë se çdo e qeshur është një pranim kolektiv i absurdit. Dhe kur publiku qesh, ai nuk argëtohet, ai shpërthen. Qeshja bëhet valvul çlirimi, një akt bashkëfajësie të ëmbël për gjithçka që ndodh e s’e themi dot ndryshe.
Në këtë mënyrë, humori shndërrohet në një formë rezistence kulturore: për të parë botën pa mllef, por me mendim; për të sfiduar pa urrejtje; për të qeshur pa u tallur.
Siç thotë Hazizi shpesh, “komedia është e vetmja mënyrë që i lejon të vërtetës të hyjë në sallë pa u ndjerë e rrezikshme.”
Në “Pusht..imi”, pushtuesi nuk është politikani, as ideologjia, por fjalët që na pushtojnë mendjen, që e bëjnë humorin të duket i lehtë ndërsa mbart peshën e rëndë të reflektimit.
Në këtë kuptim, Hazizi është më shumë se komedian, ai është një kronikan i absurdit shqiptar, që e kthen dhimbjen në të qeshur, e qeshurën në vetëdije, e vetëdijen në reagim qytetar.
Kjo qasje komunikimi është një qasje dialogu me veten, sepse komediani fillon duke u tallur me plagët e tij; me publikun, sepse e qeshura është bashkëfajësia më njerëzore që ekziston; dhe me kohën, sepse çdo batutë vlen sa për një çast, por kujtohet gjatë.
Në këtë skenë publiku jo vetëm do takohet me Gent Hazizin, të përfshihet në një marrëdhënie që vetëm formati Stand Up Comedy e mundëson, që publikut nuk do t’i ofrohet thjesht një shfaqje, por do të përjetojë një akt qytetar, një ftesë për të qeshur ndershmërisht me vetveten, për të parë realitetin pa syze, për të ndjerë se humori, në duart e një artisti të vërtetë, është mënyra më fisnike për të folur seriozisht.
Gent Hazizi mbetet një prej atyre që besojnë se arti i komedisë nuk shërben për të fshehur të vërtetën, por për ta bërë të durueshme. Sepse, siç ka thënë dikur Chaplin, “një ditë pa të qeshur është një ditë e humbur”, por një e qeshur që të bën të mendosh, është një ditë e fituar.
Sonte më 15 tetor 2025, ora 20:00, mbrëmja në Teatrin Kombëtar do të jetë një ftesë për të qeshur ndershmërisht me vetveten, dhe për të kuptuar se ndonjëherë, vetëm humori mund të na shpëtojë nga serioziteti që na mbyt.
Rezervime: 068 2000 650
“Pusht..imi” – një natë ku mendimi dhe e qeshura bashkëjetojnë në të njëjtën skenë.