152-vjetorin e lindjes së Isa Boletini,”Unë jam mirë kur asht mirë Shqypnia”

“Unë kam ngrit krye për hakin e Shqipnis. Nuk lypi shpërblime për vete. Unë jam mirë kur asht mirë Shqypnia!”

Nga Albert Vataj-
”E thuaji që kur të vij pranvera, do të plehërojmë Fushë-Kosovën me eshtrat e serbëve, sepse ne Shqipëtarët kemi vuajtur shumë për të harruar.”
Janë këto fjalë që ka nxjerr prej gojës së vet një prej burrave më të zashëm të shqiptarisë, i cili lindi sot 152 vite më parë në Boletin të Mitrovicës, më 15janar 1864. Edhe një javë, më 23 janar 1916 mbushen plot 100 vite kur ai u shua, siç din me i fik vetëm burra të tillë.
Burra të përmasave të Isa Boletinit duket me u kujtu vetëm ditëlindjet. Ai, me veprën e tij, me aktin e tij heroik, me emrin e tij, ka rrok përjetësinë, si i tillë ai ka vetëm ditëlindje.
Isa Boletini mbamendet si një atdhetar i pashoq, strateg popullor i shquar. Ai ishte gjithashtu organizator e udhëheqës i lëvizjeve për çlirim e bashkim kombëtar, ku bashkë me Idriz Seferin përbënin një kombinim që u shndërrua në mit ndër bjeshkët e Kosovës. Ai pati një nam të madh për guximin dhe arritjet. Në ditët e pavarësisë, në krye të përfaqësuesve të Kosovës, u ndodh përkrah Ismail Qemalit në Vlorë dhe mori pjesë aktive në organizimin e forcave të armatosura për mbrojtjen e Qeverisë së Përkohshme të Vlorës,- ku tregohet se Ismail Qemali i ofroi një post ministri, e Isa ìa ktheu “Jo Ismail, se duhen njerëz të shkolluar”, dhe i rekomandoi M. Derallen. Këtu ngarkohet dhe krijon Gardën e parë të Ushtrisë shqiptare duke vendosur rregull në disa zona të jugut e duke mbrojtur zonat e bregdetit nga forcat greke. Më 1913, si anëtar i delegacionit shqiptar e përfaqsues i Ushtrisë Shqiptare, së bashku me Ismail Qemalin shkoi në Londër, ku protestoi me forcë kundër vendimit të Fuqive të Mëdha për copëtimin e Shqipërisë. Historiani Edëin Jacques tregon një anekdotë që trajton sa vijon: “Sa hyri në godinën e Ministrisë së jashtme britanike që të mbronte çështjen e kombit të tij, polici i sigurisë i kërkoj të hiqte revolen nga brezi dhe t’a linte në vendin e posaçëm ngaqë duhet të hynte i paarmatosur. Ai e dorzoi pa u ankuar. Gjatë takimit, ministri i jashtëm, Sir Edëard Grey, e shoqëroi Boletinin drejt vendit për të rimarrë revolen e tij. Ku ministri qeshi, ‘Gjeneral, gazetat mund të shkruajnë nesër se Isa Boletini, që as Mahmut Shefqet Pasha s’mund t’a çarmatoste, sapo u çarmatos në Londër.’ Boletini ia ktheu me një përqeshje të butë, ‘Jo, jo, as në Londër!,’ dhe nxori nga prapa një revole të dytë.”
Ky ishte Isa Boletini!