Analizë/ “Leksionet e së shkuarës” – Pse krizat janë mundësi?
Thonë shpesh se krizat janë mundësi. Megjithatë, vetëm ata që janë përplasur me një krizë, e kuptojnë se çfarë do të thotë kjo shprehje. Nëse e shohim në një përkufizim më të gjerë të krizës, bëhet fjalë për çdo situatë që është kërcënuese, e që mund të ndërpresë rrjedhën e një biznesi, ta mbyllë atë, apo të dëmtojë seriozisht reputacionin e një kompanie.
Nuk ka asnjë organizatë që mund të jetë imune ndaj krizave, e nëse kemi parasysh që një krizë mund të jetë e qëndrueshme, si në rastin e krizës në Fukushima, sigurisht që duhet të përdorim çdo mjet të mundshëm për t’u përgatitur së pari, e së dyti të përpiqemi ta parandalojmë. Por, nëse ndodh, atëherë nuk mbetet gjë tjetër për të bërë, përveçse ta trajtojmë mirë në të gjitha aspektet.
Sidoqoftë, në disa raste një krizë nuk do të përfundojë domosdoshmërish, vetëm për shkak të menaxhimit të mirë të situatës. Pas Fukushimës, askush nuk mund të përmendë energjinë bërthamore pa u paraqitur ky incident, si një paralajmërim kundër energjisë bërthamore, megjithëse u shkaktua nga një cunami, e jo nga reaktorë bërthamorë.
Nga ana tjetër, fatkeqësia e derdhjes së naftës së “DP Deepwater” në vitin 2010, la efekte të dëmshme të mëvonshme për një numër jashtëzakonisht të lartë kafshësh dhe speciesh, madje, edhe 5 vitesh, gjallesat detare tregonin simptomat e ekspozimit ndaj naftës.
Shtrohet pyetja, nëse efektet kanë qenë kaq të mëvonshme, atëherë ku janë mundësitë nga këto dy kriza?
Sot, të gjitha objektet bërthamore të vjetra, të reja apo të planifikuara, hartojnë politika sigurie, duke përshkruar veprimtaritë specifike parandaluese, si leksione të marra nga rasti Fukushima, të cilat duhen zbatuar nga stafi, të licencuarit apo palët e interesuara. Kriza rezultoi në rritje të gatishmërisë për rastet emergjente, e në përmirësimin e mbikëqyrjes rregullatore dhe komunikimit të krizave në të gjithë industrinë.
Nga ana tjetër, BP Deepwater u tregoi shkencëtarëve se kishin nevojë të menaxhonin më mirë mbledhjen e fondeve për hulumtimet e shpeshta në terren pas katastrofave mjedisore. Po ashtu, nxori në pah një nevojë për të bashkëpunuar më mirë të gjithë qeveritarët, shkencëtarët, apo zyrtarët e industrive të naftës dhe gazit.
Është e pashmangshme të kemi gjithçka nën kontroll, ndaj katastrofat mund të shfaqen në biznese pavarësisht mënyrës për t’u mbrojtur prej tyre. Ato janë përvoja shqetësuese që i lëvizin njerëzit nga zona e tyre e komfortit.
Në mënyrë tipike, një krizë rezulton në një lloj humbje apo nevoje për ndryshim. Vetë natyra e saj është e ndryshme nga siguria dhe parashikueshmëria e individëve për të ardhmen. Në një kohë që njerëzit e gjejnë veten të dëshpëruar për t’u kthyer në rehatinë e mëparshme, por kthim mbrapa nuk ka, atëherë lind “inovacioni”, qoftë ky i fundit edhe në doza minimaliste. Por ndryshimet, janë gjithnjë progres.
Në varësi të krizës, organizatave dhe kompanive ju jepet mundësia që të ndërmarrin nisma të reja apo të shtojnë elementë shtesë, nevojën e të cilëve e nxjerr në pah vetëm një krizë. Ndoshta një përpjekje për të ndryshuar drejtimin e tregut, zbatimin e metodave të reja të prodhimit, shpërndarjen, talentet e reja apo ri-investimin në kompani.
Ndër të tjera, një krizë është një mundësi për të vepruar edhe me zemër, e jo vetëm me mendje, për të vepruar me empati, mirëkuptim, besim dhe intuitë.
Disa nga sektorët kryesorë ku kriza ju mundëson t’i rishikoni janë ekipi i përgjegjshëm i komunikimit të krizave, këshillat ligjore, një zëdhënës paraprak me aftësi të mira, për komunikimin me publikun, etj.
Mbledhja e mendjeve inteligjente është një komponent thelbësor i parandalimit të krizës dhe reagimit ndaj saj. Për më tepër, monitorimi i një krize dhe i reagimeve ndaj saj, ju lejon të përshtatni strategjitë dhe taktikat tuaja.
Ndaj, çelësi është se në çdo krizë, duhet të qëndroni optimist dhe pozitiv, e atë çka ju mbetet, ta rikrijoni, mbase në dimensione edhe më të mëdha.
/ SCAN
