Shenjtërimi i Humanistes Shqiptare “Nënë Tereza”

Shenjtërimi i Nënë Terezës

Papa Françesku ka pranuar një mrekulli të dytë të atribuohet të Nënë Terezës, duke hapur rrugën për murgeshat katolike që të bëhet një shenjtore në vitin e ardhshëm. Mrekullia përfshin shërimin e një njeriu brazilian me disa tumore të trurit që në vitin 2008, tha  Vatikani. Nënë Tereza vdiq në vitin 1997 dhe u lumturua – hapi i parë drejt shenjtërimit – në vitin 2003.

Motra Christie, një zëdhënëse për Misionaret e Bamirësisë Nënë Tereza e themeluar në vitin 1950, i tha BBC se ata ishin të kënaqur nga lajmi. "Natyrisht të gjithë ne në të Misionareve të Bamirësisë janë jashtëzakonisht të lumtur. Por ne nuk kemi ndonjë plan për të festuar këtë njoftim si ende," tha ajo. Nënë Tereza u lumturua në vitin 2003, pasi Papa Gjon Pali II e kishte pranuar si autentike një mrekulli atribuohet asaj.

Profili i Nënë Terezën

Nënë Tereza mori Çmimin Nobel për Paqe në vitin 1979. Kur ajo ishte gjallë, Nënë Tereza u quajt "shenjtore e gjallë". Vetëm gjashtë vjet pas vdekjes së saj, ajo është në rrugën e shenjtërimit të duhur. E kapur me imagjinatën e botës me përkushtimin e saj ndaj të varfërve, veçanërisht në Kalkuta, ku ajo vendosi strehim e saj për të parë e përballuar me mijëra "njerëzit të trotuarit". Pa marrë parasysh sa të varfër ishin, i sëmurë ose i pakëndshëm ata mund të kenë qenë, të varfrit janë të mirëpritur u thotë Nënë Tereza. Në vitin 1979, ajo pranoi Çmimin Nobel për Paqe në emër të "Broshurës së shoqërisë".

Ajo kërkoi që darka madhështore gala të anulohet dhe të ardhurat t'u jepnin të varfërve të Kalkutës. Nënë Tereza ka lindur në Agnes Gonxhe Bojaxhiu, në Shkup, tani Maqedonia, atëherë Perandorisë Osmane. Familjarët e saj ishin shqiptarë etnikë, dhe katolikë të devotshëm. Princesha Diana ishte e frymëzuar nga Nënë Tereza. Ajo vendosi qysh në 12 se ajo donte të bëhej një misionare në Indi. Në moshën 19, ajo u bashkua me rendin irlandez të Loretos, ku ajo ishte mësuar gjuhën angleze.

Në vitin 1929 ajo u dërgua në Indi. Në vitin 1946, në mes të grindjeve komunale që mbërthyer Indinë, ajo dëgjoi "thirrjen brenda" vetes të saj për të ndihmuar të varfrit, ndërsa jetonte në mesin e tyre. Pas 10 vitesh duke ndihmuar të varfrit në lagjet e varfra të Kalkutës, ku 100,000 mijë ishin të pastrehë, ajo u zgjerua duke hapur një bujtinë në bazë të një tempull hindu në Kalighat, e ndjekur nga një shtëpi për fëmijët e braktisur dhe një strehë për lebrozëve. Puna e saj u përhap në të gjithë Indinë, dhe fama e saj u rrit me të. Në vitin 1970, gazetari Malcolm Muggeridge bërë një film që e solli atë në vëmendjen e Perëndimit. Muggeridge, një agnostik, u frymëzua për të kthyer në besimin katolik. "Fjalët nuk mund të përcjellin se sa mirënjohës jam për të," shkroi ai.

Si  dikush mund të bëhet  shenjtor?

Dy murgesha të shekullit 19-të, Marie Alphonsine Ghattas dhe Mariam Bawardy, janë shpallur shenjtore. Por si një individ mund të bëhet një shenjtor në sytë e Vatikanit , Selisë së Kishës Katolike Romake?

Hapi i parë: Prisni pesë vjet . Është ky një proces tjetër për të bërë dikë shenjtor. Normalisht nuk mund të fillojë të paktën deri në pesë vjet, pasi ata të kenë ndërruar jetë. Disa kanë pritur një kohë të gjatë para se të arrijnë këtë hap të shenjtërimit katolik. Saint Bede, teologu i cili vdiq në vitin 735, mori shenjtërimin shumë shekuj më pas, afërsisht në vitin 1,164.

Hapi i dytë:Bëhuni një "shërbëtor i Perëndisë '. Koha e pritjes mund të jetë hapi i megjithatë, mund të ndryshohet nga Papa. Për shembull Papa Gjon Pali II nuk priti pesë vjet për Nënë Terezën, duke filluar procesin në vitin 1999, më pak se dy vjet pas vdekjes së saj. Pasi për pesë vjet janë që peshkopi të hapë një hetim për jetën e individit, për të parë nëse ata kanë jetuar jetët e tyre me shenjtëri të mjaftueshme dhe virtytit për t'u konsideruar shenjtëri. Pasi rasti është pranuar për shqyrtim, individi atëherë mund të quhet një "shërbëtor i Perëndisë".

Hapi i tretë: Të tregojë provat e një jetë të "virtytshme heroike" . Nëse Kongregacioni miraton rastin, atëherë kalon për shqyrtim nga Papa. Nëse Papa vendos që personi ka jetuar një jetë të "virtytit heroik", ai quhet më pas "i nderuar".

Hapi katër:Mrekullitë është faza tjetër që është e quajtur bekim, ose duke deklaruar një person  si "i bekuar". Për këtë një mrekulli duhet të ketë ndodhur si pasojë e lutjes së kandidatit, pasi ata kanë vdekur, si një rastin e Nënë Terezës. Lutjet duke u dhënë shihet si një provë se kandidati është tashmë në qiell, dhe në gjendje të flasë me Perëndinë në emër të  tjerëve. Çdo shembuj të lutjeve të dhënë duhet të provohet nga Vatikani, me prova, para se të jenë të pranuara si mrekulli.

Hapi pesë:Kanunizimi (është akti me të cilën deklarohet se një person i cili ka vdekur ishte i shenjtë), është hapi përfundimtar në shpalljen e personit si të shenjtë. Për të arritur këtë fazë, duhet të ketë ndodhur një mrekulli e dytë normalisht e cila duhet të provohet, dëshmorët. Megjithatë edhe me rastin e pare, ku ndodh një mrekulli personi mund të bëhet shenjtor. Gjatë ceremonisë të kanunizim, Papa drejton një meshë të veçantë, duke lexuar historinë e jetës së individit dhe pastaj këndonin një lutje në gjuhën latine për shpalljen e personit, si një shenjtor. Ceremonia mund të tërheqë audiencë të madhe, ku qindra e mijëra njerëz nga e gjithë bota shkoi në Romë.

BBC. Përgatiti: Redjon Shtylla/Koha Jonë