Vendi im i parë

Nga Ilir Levonja –

Vendi im ka një hero kombëtar, një vizionar. Bie tërmet, ai është në krye. Nuk ka nevojë për inxhinjera, nuk ka nevojë për shefa të emergjencave civile, nuk ka nevojë për sizmologë, i bën të gjitha. Nuk ka nevojë për projektues urbanë, specialistë të shpronësimeve, nuk ka nevojë për mjete si varinskë a transportues repoltabla, për sociologë e psikologë, për ndihmës të shpejtë, i bën vet të gjitha. Nuk ka nevojë për ushtrinë, xhenjerët, kampet e fushimit dhe strehimit, nuk nevojë për ndihmësit publikë për sistemimin e mbetjeve të zeza, i bën vetë. Nuk ka nevojë për planifikim ekonomik, për ekspertët, të dijë fuqinë buxhetore, sa rëndon në arkë rrënimi i shtëpisë së një qytetari, i bën vet të gjitha.
Vendi im ka një hero baba, një Skënderbe baba, një Simon Bolivar baba, një juventin gango në rrugët e Torinos, një bohem i Parist a lagjes Pigal, por hero ama. Ra ky mort i madh ai është në krye. Nuk ka nevojë për shefin a ekipin e sëmundjeve epidemiologjike, i di dhe i bën vet të gjitha. Nuk nevojë të dëgjojë mjekët, i mëson ata me duart mbrapa. U thotë të mos kruajnë hundët, ndërkohë që është duke kruar të vetën. Nuk ka nevojë të dëgjojë specialistin e murtajës, fruthit, tbc-ës, ebolës, covid-it, u bërtet sysh, vendosni maska, ndërkohë vet nuk e njeh atë. Me përjashtim kur jep ndonjë intervistë për Bruno Vespën. Nuk ka nevojë të dëgjoj psikologun për depresionin social, as sociologun për adoptimin e ndonjë ligji mbi distancën, mbi funksionimin e marketeve etj., i di dhe i bën vet të gjitha. Mbylluni brenda se shtypa, 1 orë keni për të blerë e për të dalë. Kaq dhe pikë. Nuk dua të dëgjoj se e kam larg dyqanin, se jam vetëm në shtëpi, turp të kenë ata që ju kanë lënë e ikur. Një orë do dilni dhe kur të dilni ngjeshuni e shtypuni se kokën do hani.
Vendi im ka një hero kombëtar.
Ka 3 ditë që po shqyhen mediet, nisi 30 mjekë në Itali.
Ka 3 ditë që ka infektuar edhe Italinë. Nuk e hap dot televizorin se lajmi i parë është sensacioni i babait në botë për punën e 30 mjekëve. Babai juventin, kryetrimi i skuadrave të shpëtimit, epidemiolog, xhandar, shpërndarës misrit. Babai thumbaxhi. Ka edhe një kokorosh që ndan pako me miell të vobektëve në rrethinat e Tiranës. Fisnikët me çati të rrëzuara e shohin me droje. Nuk duan të jenë krijesa të zheleve. Se, ”mjerimi gjithashtu len dhe n’trashigim
-jo veç nëpër banka dhe në gja të patundshme,
por eshtnat e shtrembta e n’gjoks ndoj dhimbe”.
I trëmbet kamerave, mos po e sheh ky apo ai dhe i bëhet qejfi atij që unë po vuaj. Megjithëse e kemi krenari të themi, ne shqiptarët, atë që bëje të mirën dhe hidhe në lum.
Po babai i kombit tim dhe zhigoloja e tij, e kanë postulat, bëje të mirën dhe plasja sytë shqiptarëve. Se ” kush ka median pushton botën”(Trocky), media është adrelinë.
Baba, kur do ta ngrejnë monumentin në zemër të Tiranës…?