Viti 1917, mungesa e madhe e tetorit: Lenini dhe takimet sekrete

Nga mërgimi i mërzitshëm dhe i rehatshëm në Zyrihut, tek kthimi në atdhe i mbështetur nga Kaiser, në prill. Por që nga korriku, Vladimir Iljich u detyrua të gjejë strehim përsëri në Finlandë, pastaj si klandestin në Petrograd. Ai  e la komplotin për të arritur revolucionarët e tjerë pak përpara grushtit të shtetit

Edhe një herë ashtu siç ndodhi në shkurt, në momentin më vendimtar të historisë ruse, Lenini mungonte. Ndërsa në tetor të vitit 1917, bolshevikët u bënë gjithnjë e më shumë protagonistë të çështjeve politike, dhe tashmë që një hap i ndante nga marrja e pushtetit, udhëheqësi i tyre ishte në emigracion. I fshehur, i detyruar të mbajë takime sekrete, duke komunikuar me pasuesit e tij përmes mesazheve, ambasadorë, shpallje që vinin të lexuara nga të tjerët, siç kemi lexuar në artikujt e mëparshëm të kësaj serie dedikuar Revolucionit të Tetorit.

Vagoni i mbyllur

Kur sistemi zarist filloi të vlojë në fillim të vitit 1917, sidomos për shkak të humbjes në luftën kundër austro-gjermanëve, Vladimir Iljich Lenin gjendej në Zyrih, në mërgim. Vetëm falë ndihmës së Kaiser (që dëshironte të krijonte sa më shumë kaos, në lidhje me armiqtë), themeluesi i BRSS arriti të kthehej në atdhe, pas një udhëtimi shumë të ndërlikuar). Gjermanët i dhanë atij, edhe një tren “të mbyllur”, në të cilin bolshevikët mund të kalonin vendin armik, duke arritur në Suedi e duke kaluar nëpër Finlandë për të arritur në Petrograd, siç quhej atëherë kryeqyteti i Perandorisë Ruse.

Borgjezët dhe demokratët në pushtet

Ishte car Nikola II, që ndryshoi emrin e vjetër të Shën Petersburgut, për të eliminuar mbylljen e burgjeve gjermane. Por kur Lenini erdhi në atdhe në 1917, revolucioni borgjez dhe demokratik tashmë ishte bërë. Cari kishte abdikuar dhe pushteti kishte kaluar në duart e qeverisë së përkohshme, nga sovjetikët tek punëtorët, fshatarët dhe ushtarët. Për muaj të tërë, Lenini u rrëzua duke u përpjekur të fitonte pushtet, por gjërat shkuan aq keq, saqë në korrik partia bolshevike ishte pothuajse jashtë ligjit, dhe udhëheqësit e saj duhej të vraponin për t’u fshehur. Kreu i partisë përfundoi së pari në një kasolle, në pyjet rreth Petrogradit, dhe pastaj në Finlandë.

Strehimi në shtëpinë e Margarita Fofanova

Në javët vijuese, ndërsa ekstremistët e krahut të majtë filluan të marrin frymë dhe të kthehen nga sovjetikët, Lenini u detyrua të mbetej i fshehur. Për një kohë të gjatë qëndroi në Finlandë dhe pastaj nga fillimi i tetorit në një “hendek” në Petrograd. Ishte banesa e Margarita Fofanova, një shoqe e ngushtë e gruas së tij, Nadezhda Krupskaya. Vetëm në fund, praktikisht disa orë përpara grushtit të shtetit që do të shënonte një kthesë epokale në historinë botërore, Lenini e braktisi vendin e tij të fshehtë për të arritur revolucionarët e tjerë në Institutin Smoljj (një ish-rektorat për vajzat) ku ishin vendosur sovjetikët e kryeqytetit dhe komiteti ushtarak revolucionar.

I kamufluar dhe pa mjekrën e tij të famshme me majë

Ai duhej të ishte i kamufluar: kishte prerë mustaqet e tij të famshme (megjithëse filmat festivë të epokës sovjetike e portretizonin gjithmonë atë). Ai mbante një paruke me një kapele të vjetër. Përveç kësaj, ai vinte në kokë një pëlhurë të mbyllur. Ishte aq i entuziazmuar saqë filloi t’i tregonte strategjinë e tij shoferit të tramvajit me të cilin udhëtonte. Tashmë në fshehtësi, ai dërgoi pak ditë më parë te shokët e Kongresit Sovjetik të Veriut indikacione për revolucionin, bazuar në “rregullat” të vendosura nga Karl Marx.

Politika e kryengritjes së armatosur

“Kryengritja e armatosur është një formë e një beteje shumë të veçantë politike, që i nënshtrohet rregullave të veçanta që duhet të respektohen me shumë kujdes”, argumentonte ai. Pika e parë, sipas Leninit, ishte se në momentin që fillon kryengritja, ne duhet të shkojmë deri në fund pa hezitim dhe rishqyrtim. Udhëheqësi i komunistëve priste një reagim të ashpër që, siç do ta shohim në episodin e ardhshëm, nuk ishte aspak. Kështu që ai vendosi disa rregulla beteje.

1)            I ruani forcat më të mëdha, në pikën vendimtare dhe momentin vendimtar.

2)            Kur të fillojë kryengritja, gjithmonë qëndroni në ofensivë me vendosmëri ekstreme. “Mbrojtja është vdekja e çdo rebelimi të armatosur.”

3)            Përpiquni ta kapni armikun kur forcat e tij janë të shpërndarë.

4)            Luftoni për sukseset e përditshme, megjithëse janë të vogla; madje suksese nga ora në orë, kur flitet për një qytet të vetëm.

Motoja e Danton: “Guxim, guxim dhe vetëm guxim”

Lenin gjithashtu kujtoi se Marxi u ishte drejtuar fjalëve të revolucionit francez Danton: “Guxim, guxim dhe vetëm guxim”. Kreu i bolshevikëve mendonte për përplasje epike dhe më pas krijoi një ofensivë në Petrograd nga brenda dhe jashtë, nga lagjet e punëtorëve dhe nga Finlanda. Një sulm nga flota për të arritur “një epërsi gjigante” në forcat e kundërta që vlerësoi më shumë se njëzet mijë burra. Duhej të zinte menjëherë dhe të mbante me çdo kusht, qendrat telefonike dhe telegrafike, stacionet hekurudhore dhe sidomos urat që ndanin në dy qytetin baltik.

Të godasësh qendrat nervore me pushkë dhe bomba

Bolshevikët duhej të krijonin grupe më të forta dhe efikase për të sulmuar pikat e spikatura. “Të godasësh me pushkë dhe bomba qendrat nervore të armikut duke pasur në mendje vetëm një parullë, të kapësh deri edhe njeriun e fundit dhe të mos lejosh armikun të kalojë”. Lenini ishte i sigurt: “Suksesi i revolucionit rus dhe botëror do të luhet në dy ose tre ditë luftime”. Gjatë muajit tetor, bolshevikët ishin forcuar akoma më shumë, duke e bërë prezencën e tyre gjithnjë e më të dukshme. Dymbëdhjetë mijë anëtarë të Bashkimit të Rinisë së Punëtorëve ishin në paradë në Sheshin e Kuq në Moskë me thirrjen “dridhuni, tiranik!”

Përgatitja për luftë të armatosur

Bolshevikët tashmë ishin ndarë me të gjitha partitë e tjera dhe u përgatitën për luftën e armatosur në sytë e të gjithëve. Qeveria e tretë e përkohshme e Aleksandër Kerenskit e dinte shumë mirë atë, me të cilën duhej të përballej. Lenini kishte shkruar me letra të qarta në revistën Rabochij Put (Rruga e Punëtorëve): “Kriza është e pjekur”; është koha e kryengritjes së armatosur. Por askush nuk u bë gati. Askush nuk vuri masa kundërthënëse të përshtatshme. Përplasja që Lenini kishte parashikuar mes mijëra revolucionarëve, ushtarëve, fshatarëve, punëtorëve dhe forcave të reagimit nuk u bë.  Vetëm më vonë këto skena u shpikën nga drejtorët sovjetikë. Bolshevikët në fakt erdhën në pushtet me një grusht shteti që përfshiu shumë pak njerëz.