Investigimi i medias gjermane: Deputeti i Bundestagut që akuzohet për korrupsion udhëtoi në Shqipëri për të takuar Ramën

Nga Claudia von Salzen (Artikull i botuar në gazetën gjermane, “Der Tagesspiegel”)

Tiranë, 24 maj 2018, një aeroplan i Austrian Airlines zbret në kryeqytetin shqiptar, me Mark Hauptmann, deputet i Bundestag Gjerman, në bord. Nga aeroporti ai duhet të shkojë direkt në një takim me Kryeministrin e Shqipërisë Edi Rama. Ministria e Jashtme e kishte këshilluar më parë atë që të merrte me vete ambasadorin gjerman në këtë takim. Sidoqoftë, sipas informacionit të Tagesspiegel, Hauptmann e refuzon këtë sepse sipas tij ky është një takim “gjysmë zyrtar”.  Pak para nisjes nga Gjermania, politikani i CDU merr një mesazh nga udhëheqja e grupit parlamentar CDU/CSU. Atij “urgjentisht” i kërkohet që të shoqërohet nga ambasadori gjerman në takimin e tij me Kryeministrin dhe Ministrin e Jashtëm. “Kjo është një partikë e zakonshme për deputetët e Bundestag në diskutime të tilla të nivelit të lartë.” Udhëtimi u financua nga grupi parlamentar CDU/CSU, kështu që nuk mund të bëhej fjalë për takime “gjysmë zyrtare”. Pas mbërritjes në Tiranë, Hauptmann e pret një punonjës i ambasadës gjermane në aeroport. Diplomati e pyet përsëri nëse dëshiron të shkojë në takim me Ramën i shoqëruar nga ambasadori. Hauptmann thuhet se u përgjigj se ai kishte çështje konfidenciale për të diskutuar me Ramën.

Hauptmann dha dorëheqjen së fundmi nga mandati i tij parlamentar sepse u zbulua se ai kishte një fletëpalosje reklamuese të financuar në zonën e tij elektorale nga Azerbajxhani. Historia e “ekskursionit” të Hauptmann në Shqipëri tregon se disa deputetë gjermanë mbajtën një marrëdhënie shumë të veçantë jo vetëm me regjimin në Baku, por edhe me shtetet e tjera, të cilat shkonin përtej kontakteve politike normale.  Një muaj para vizitës së Hauptmann në Tiranë, Rama takon Kancelaren Merkel në Berlin. Në atë kohë, Shqipëria shpresonte që bisedimet e pranimit në BE të fillonin shpejt, por u duk se Angela Merkel nuk ishte e përkushtuar për këtë çështje. Në Gjermani, kërkohet miratimi i Bundestagut për një vendim të tillë, por ekzistonte skepticizëm, veçanërisht midis anëtarëve të CDU/CSU. Ata shohin deficite në luftën e Shqipërisë kundër korrupsionit dhe krimit të organizuar dhe e shohin të parakohshëm anëtarësimin e Shqipërisë në BE. Një nga kritikët nga Grupi Parlamentar CDU/CSU u sulmua personalisht nga media shqiptare pranë Edi Ramës. Si pasojë e këtij sulmi, deputetët e Unionit CDU/CSU më pas anulojnë një udhëtim në Shqipëri. Nga ana tjetër, Hauptmann zhvillon një bisedë me Ramën në këtë situatë të tensionuar, në të cilën do të preferonte të mos kishte ambasadorin me vete. Më vonë ai nuk paraqet më kërkesa për udhëtime biznesi në Bundestag, por përsëri udhëton në Shqipëri disa herë dhe kalon pushimet e tij atje të paktën një herë. Ndonëse është e paqartë se kush i pagoi këto udhëtime, Hauptmann nuk iu përgjigj pyetjeve të gazetës Tagesspiegel.

Në Shtator 2019, disa ditë para votimit vendimtar në Bundestag për negociatat e pranimit të Shqipërisë në BE, Hauptmann boton një artikull mbështetës në “Focus”, në të cilin bën fushatën pro hapjes së negociatave me Shqipërinë. “Kryeministri Edi Rama ka një plan të qartë reformash dhe masa për të luftuar në mënyrë efektive krimin e organizuar dhe korrupsionin,” shkruante ai. Në ditët para votimit, kreu i grupit parlamentar të Partisë Socialistetë Shqipërisë viziton Berlinin me ftesë të Hauptmann. Kjo konsiderohet tejet e pazakontë sepse CDU/CSU mbajnë kontakte me partinë simotër, e cila është në opozitë në Shqipëri. Hauptmann nuk takohet me këtë parti partnere në udhëtimet e tij në Shqipëri.  Hauptmann ishte për herë të fundit në Shqipëri në tetor 2020, pavarësisht krizës së koronës. Në këtë udhëtim, gjithashtu, ai thuhet se ka takuar Edi Ramën. Fotot e disponuara nga Tagesspiegel tregojnë se ai largohet nga ndërtesa e Kryeministrisë në Tiranë.

Ish-deputeti i CDU-së Nikolas Löbel, i cili që atëherë ka dhënë dorëheqjen nga mandati i tij për skandalin e maskave, gjithashtu tregoi interes për Shqipërinë. Löbel dëshironte të shkonte në Tiranë dhe të takonte Ramën. Kërkesa e tij për udhëtim pune u refuzua në Bundestag. Hauptmann dhe Löbel nuk janë të interesuar vetëm për Shqipërinë, por edhe për Azerbajxhanin. Të dy udhëtuan në Baku në 2018 për bisedime, Löbel madje edhe dy here të tjera. Bundestagu mori përsipër kostot.

Një vit pas Hauptmann dhe Löbel, një anëtar tjetër i Unionit CDU/CSU aplikon në Bundestag për një udhëtim pune në Azerbajxhan. Joachim Pfeiffer (CDU), zëdhënësi i politikës ekonomike dhe energjisë për grupin e tij parlamentar, ka marrë një ftesë nga kompania e naftës Socar. Socar është po aq e rëndësishme për Azerbajxhanin aq sa është Gazprom për Rusinë; kompania e energjisë përfaqëson gjithashtu interesat politikë të regjimit në Baku. Pfeiffer do të jetë i ftuar në Baku në Shtator 2019 për “Ditën e Punëtorëve të Naftës”. Ajo po feston 25 vjetorin e një marrëveshje mbi përdorimin e fushave të naftës, të cilat i kanë sjellë shtetit azerbajxhanas miliarda të ardhura. Pfeiffer gjithashtu dëshiron të zhvillojë bisedime me anëtarët e parlamentit dhe kompanitë. Por kërkesa e tij për udhëtim refuzohet në Bundestag, brenda fraksionit ka dyshime në lidhje me sensin e një udhëtimi të tillë biznesi. Sipas informacionit të Tagesspiegel, thuhet se Pfeiffer ka shkuar në Baku për “Ditën e Punëtorëve të Naftës”. Vetë kreu autoritar i shtetit në krye Ilham Aliyev mban fjalimin atje. Ndonëse është e paqartë se kush i mbuloi kostot e udhëtimit, Pfeiffer nuk iu përgjigj pyetjeve të Tagesspiegel.  Në atë kohë, Azerbajxhani ka qenë prej kohësh i lidhur me një skandal korrupsioni në Këshillin e Evropës. Deputetë nga disa vende bënë fushatë për regjimin autoritar në Baku, i cili ktheu favorin me havjar, qilima, udhëtime dhe shumë para. Italiani Luca Volontè mori 2.39 milion euro nga Azerbajxhani, ai u dënua për korrupsion në Milano në gjykatën e shkallës së parë. Hetimet kundër deputetëve të CDU Axel Fischer dhe Karin Strenz kanë filluar në Gjermani nën dyshimin për korrupsion. Strenz vdiq të Dielën gjatë kthimit nga Kuba për në Gjermani, avioni duhej të bënte një ulje emergjente në Irlandë. Ajo me sa duket ishte në një udhëtim privat me burrin e saj.

Rrjeti i Miqve të Azerbajxhanit, i cili u shfaq në Këshillin e Evropës, jo vetëm bëri fushatë për vendin në Kaukazin e Jugut, por edhe për shtetet e tjera që nuk janë aq të përkushtuara për demokracinë dhe të drejtat e njeriut. Spanjolli Pedro Agramunt, i cili konsiderohet si një figurë kyçe në këtë çështje, bëri fushatë për interesat ruse. Ai duhej të jepte dorëheqjen si President i Asamblesë Parlamentare në 2017 sepse, me ndërmjetësimin e politikanëve rusë, ai kishte vizituar kreun e shtetit sirian Bashar al Assad. Për më tepër, sipas informacionit të Tagesspiegel, ka indikacione se italiani Volontè dhe kontaktet e tij azerbajxhanase janë të koordinuara ngushtë me deputetin rus Alexei Pushkov.

Në Këshillin e Evropës, disa parlamentarë zbuluan gjithashtu interesin e tyre të veçantë për Maqedoninë, e cila tani quhet zyrtarisht Maqedoni e Veriut. Politikani i CSU Tobias Zech dha dorëheqjen nga mandati i tij parlamentar javën e kaluar pasi u bë e njohur se ai kishte këshilluar partinë e ish-kryeministrit maqedonas Nikola Gruevski dhe kishte mbledhur rreth 50,000 euro për të. Zech gjithashtu u shfaq në fushatën zgjedhore 2016 për Gruevskin, imazhi i të cilit ishte dëmtuar rëndë vitin e kaluar nga një lidhje përgjimi si dhe nga akuzat për korrupsion dhe mashtrim zgjedhor.

Ultra-nacionalisti Gruevski ishte në gjendje të llogariste në mbështetjen e Rusisë dhe tek një grup deputetësh në Këshillin e Evropës, shumë prej të cilëve ishin spikatur si mbështetës të Azerbajxhanit. Kur u bë e njohur në 2015 që rreth 20,000 njerëz, përfshirë anëtarë të qeverisë dhe gazetarë, ishin përgjuar në Maqedoni, anëtarët e Këshillit të Evropës ngritën akuza kundër udhëheqësit të opozitës i cili kishte publikuar skandalin. Sipas këtij leximi, Gruevski nuk u pa si një organizator, por si një viktimë. Në një deklaratë të përbashkët, deputetët fajësuan agjensitë e huaja të inteligjencës për përgjimin. Përveç Agramunt dhe Zech, nënshkruesit përfshinin edhe Axel Fischer, një anëtar i Bundestag CDU. Ai punoi ngushtë me Zech në Asamblenë Parlamentare. Kur Fischer mori kryesinë e Grupit të EPP në 2016, ai e bëri Zech zëvendësin e tij.  Gruevski u detyrua të japë dorëheqjen si kreu i qeverisë në janar 2016. Por në të njëjtin vit ai u përpoq të bënte një rikthim – mbështetur nga Zech, i cili këshilloi partinë e Gruevskit VMRO/DPMNE dhe u pagua për të. Politikani i CSU nuk ishte i vetmi gjerman që bëri fushatë për këtë parti.  Në nëntor 2016, sipas hulumtimit të Tagesspiegel, Fischer u shfaq në proceset zgjedhore të partisë VMRO në Vinica dhe Komani, dy qytete në lindje të vendit. Ai gjithmonë lexonte të njëjtën fjalim në gjermanisht. Fischer, i cili përcolli përshëndetjet nga Grupi PPE në Këshillin e Evropës, u bëri thirrje që të mbështesin “vlerat e krishtera dhe konservatore” të përbashkëta dhe falënderoi Gruevskin për kontributin e Maqedonisë në mbylljen e rrugës Ballkanike në krizën e refugjatëve. “Nikola Gruevski ka mbështetjen time të plotë për t’u bërë Kryeministri i ardhshëm i Republikës së Maqedonisë. Ai ka treguar se mënyra se si ai drejton qeverinë prodhon rezultate të mëdha. Ai e ka treguar veten të jetë njeriu i fjalës së tij në çdo aspekt. Ai është një udhëheqës i shkëlqyeshëm. ”Fjalia e fundit, e cila përdoret rrallë në gjermanisht për arsye të kuptueshme historike, mund të tregojë se kishte një model në gjuhën angleze për fjalimin. Fischer nuk iu përgjigj pyetjeve të Tagesspiegel rreth paraqitjeve të tij në Maqedoninë e Veriut.  Gruevski kaq i vlerësuar më vonë u dënua për korrupsion. Ai i shpëtoi burgut duke u arratisur në Hungari.