Ndeshja e boksit që zgjati 111 raunde, ose 7 orë grushtim
Ndoshta të vërtetat e çmendura të sportit nuk janë thënë të gjitha, dhe kjo është me patjetër një prej atyre çmendurive që mbeti në histori jo tamam si një rekord, por skaji më ekstrem ku njeriu e ka çuar sfidën sportive.
7 shtator 1892 – Kampioni amerikan i boksit në peshën e rëndë, John L. Sullivan humbi titullin e tij në këtë ditë – dhe faji ishte kryesisht i një aristokrati anglez.
Sullivan ishte një luftëtar ndeshjes pa doreza boksi. Ai u bë i njohur si “Djali i fortë i Bostonit”.
Në vitin 1882, ai u përball me Paddy Ryan, kampionin amerikan të botës në peshën e rëndë, në Mississippi City. Ishte një garë pa doreza boksi, të cilën Sullivan e fitoi me nokaut në raundin e nëntë, duke filluar mbretërimin e tij dhjetëvjeçar si kampion.
Shtatë vjet më vonë, Sullivan u takua me Jake Kilrain në Richburg, Mississippi, për një tjetër ndeshje pa doreza boksi, për titullin e peshave të rënda. Sullivan nuk u ndje mirë dhe vjelli në të vërtetë në raundin e 44-të. Dukej si një humbës i sigurt, por kampioni u rikuperua, mposhti kundërshtarin e tij dhe menaxheri i Kilrain hodhi peshqirin pas raundit të 75-të.
Ndërkohë, në Angli, John Douglas, Markesha e 9-të e Queensberry – një mbrojtës i sportit dhe një entuziast i njohur i boksit – ishte i prookupuar për ta futur sportin e boksit në mbikëqyrje të re rregullash. Ai solli në ligjet sportive një grup prej dymbëdhjetë rregullash për ndeshjet e boksit. Ata u bënë të njohur botërisht si Rregullat e Queensberry dhe do të qeverisnin sportin e boksitit në mbarë botën.
Një nga rregullat deklaronte se boksierët duhej të mbanin doreza të mbushura dhe se luftimet me grushte ishin jashtë rregullit tashmë. Queensberry gjithashtu vendos kufizime kohore për një ndeshje. Deri atëherë, një luftë mund të vazhdonte për një kohë të pakufizuar dhe do të përfundonte vetëm kur njëri nga boksierët do të rrëzohej ose nuk mund të vazhdonte fizikisht të luftonte.
Raundet ishin me një gjatësi të pacaktuar, por, kur një boksier goditej dhe vinte të paktën një gju në tapet, raundi përfundonte dhe boksieri kishte një kohë të caktuar për të qenë gati për raundin tjetër.
Lufta më e gjatë i boksiti pa doreza boski në histori u zhvillua në Australi mes irlandezit James Kelly dhe Jonathan Smith nga Anglia. E mbajtur në vitin 1849, lufta zgjati 111 raunde dhe shkoi gati shtatë orë boksim pa ndërprerje!
Me mëshirë, rregullat e Queensberry-t diktuan që një raund nuk mund të zgjaste më shumë se tre minuta dhe duhet të kishte një pushim një minutësh midis raundeve. Por një ndeshje mund të vazhdojë deri në 45 raunde dhe të zgjasë deri në dy orë e pesëmbëdhjetë minuta.
Në SHBA ky kufi u ul përfundimisht në 20 raunde, më pas në 15. Në vitet 1980, të gjitha ndeshjet e kampionatit kishin një maksimum prej 12 raundesh, ku qëndron sot.
Në vitin 1892, Sullivan luftoi sipas Rregullave të Queensberry-t për herë të parë, duke u detyruar me ngurrim të braktiste luftimet me gishta të zhveshur dhe të vishte doreza prej pesë ons. Kundërshtari i tij, James J. Corbett , ishte i ri, i shkathët dhe i njohur për aftësitë e tij në ring.
Një turmë prej mbi 10,000 burrash – dhe disa gra – bllokuan arenën në New Orleans për të parë luftën. Dhe ata dëshmuan fundin e mbretërimit të një kampioni. Sullivani i fuqishëm, të cilit i pëlqente të pinte dhe shijonte një mënyrë jetese tolerante, ishte jashtë gjendjes, i dalë jashtë – dhe u rrëzua nga gërshetimi dhe shmangia e Corbett në raundin e 21-të.
Sullivan nuk luftoi më kurrë. Ai u tërhoq në një fermë në Massachusetts, pasi kishte hequr pjesën më të madhe të 1 milion dollarëve që kishte fituar në karrierën e tij. Ai vdiq nga sëmundja e zemrës më 2 shkurt 1918 , në moshën 59-vjeçare.
Për On This Day / Nga Ray Setterfield
Publikuar: 1 shtator 2023
Përditësuar: 4 shtator 2023
Përgatiti: Albert Vataj
