Shpresa e fundit në Turqi vdiq, pritet errësirë në ​​islamizimin e shtetit

Grushti i shtetit dështoi dhe ishte shpresa e fundit e Turqisë për të ndaluar islamizimin e qeverisë së saj dhe degradimin e shoqërisë së saj. Kështu e ka cilësuar opinionsti Ralph Peters (një oficer në pension në SHBA), situatën në Turqi i cili hedh dritë mbi realitetin dhe prapaskenat e Presidentit Turk.

Në opionin e publikuar në median amerikane, Fox News, ai shkruan se: “Udhëheqësit perëndimorë nxituan për të dënuar një përpjekje për grusht shteti. Shpërblimi i tyre do të jetë një regjim islamik në portat e Europës. Pra, një vend i madh që është shkatërruar nga ekstremistë islamikë para syve tona dhe presidenti ynë e vlerëson si “demokraci”. Dështimi tragjikisht ishte një shpresë e mjerë por jo një përpjekje për të marrë në kontroll vendin. Turqia nuk është një republikë bananesh, në të cilën ushtria kap frenat për fitimin e vet. Për gati një shekull, forcat e armatosura turke kanë qenë kujdestarët e kushtetutës laike të vendit. Grushte shteti si në 1960, 1971 dhe 1980 (“jo grushte shteti” por presion) e nxorën ushtrinë të ndërhyjë për të parandaluar kolapsin e vendit”.

Sipas tij, Erdogani do ta përdorë grushtin e shtetit si një justifikim për të përshpejtuar islamizimin në vendit të tij dhe për të udhëhequr Turqinë, thellë në errësirën e botës myslimane. Autori shkruan se vizioni i Erdoganit, është një krijim i një megalomaniaku neo-otomane.

Për më tej në opionin ai shton se: “Përvoja e ime e parë në Turqi erdhi para vitit 1980, ku u pa një grushti shteti. Ekonomia ishte në një thertore të tillë që ju nuk mund të blinin një filxhan kafe turke në Stamboll.  Natën e së premtes, zyrtarët në mes të klasës së udhëhequr për një përpjekje të dëshpëruar për të shpëtuar vendin e tyre përsëri, ata dështuan. Perëndimi brohoriti. Shumë shpejt, ne do të vajtojnë”.

Udhëheqësit e grushtit të shtetit bëhen gabime katastrofave, më e keqja e të cilit ishte mendimi se mungesa e presidentit Erdogan në Ankara, po paraqiti mundësi të përkryer. E gabuar. Në një grusht shteti, kryesore është për të kapur udhëheqësit, që do të thotë për të përmbysur (si dhe kontrollin e mediave). Në vend që të ikin në mërgim, Erdogani ishte në gjendje të kthehej si triumfator.

Gjithçka lidhet me një qëllim dhe sipas autorit, Recep Tayyip Erdogan është i lidhur me “Vëllazërinë Myslimane”, të cilën Presidenti Obama duket se beson se përfaqëson shpresën më të mirë për Lindjen e Mesme. Por dallimi në mes të ISIS, Al Kaedës dhe Vëllazërisë Myslimane, nuk është një qëllim por i sjelljeve, pasi vëllezërit myslimanë lajnë duart me gjak, para se ata të ulen për darkë.

“Demokracia” e tij i ngjan Putinit. Figura kryesore e opozitës ka qenë e shtyrë në mërgim apo e ndaluar. Partitë e opozitës kanë qenë të shtypura. Zgjedhjet e fundit nuk janë mbajtur aq shumë sa duhet. Dhe Erdogan, e shkëputi koren e freskët nga plaga kurde, për nxitjen e luftës civile në Turqinë juglindore për avantazhet e tija politike.

Erdogan ka mbushur gjykatat e Turqisë me islamikë. Ai caktoi përpunueshëm, gjeneralë pro-islamikë dhe admiralë. Ai ka de facto, nëse jo edhe de jure, ka cënuar liritë e grave. Ai ka tretur murin mes xhamisë dhe shtetit (natën e së premtes, ai përdori altoparlantët e xhamive për të thirrur mbështetësit e tij në rrugë).

Ky është njeriu që Presidenti Obama mbështet, dhe udhëheqësit e grushtit të shtetit fatkeq!? Çfarë bënë ata që të qëndrojë? Trashëgimia e Mustafa Qemal Ataturkut dhe një kushtetutë laike. Një nga burrat më të mëdhenj të shekullit të kaluar, Ataturk që nxori Turqinë nga rrënojat e Luftës së Parë Botërore, shfuqizoi kalifatin, i dha grave të drejta ligjore dhe mbrojtje sociale, ndaloi vellon, promovoi arsimin laik për të gjithë qytetarët e Turqisë, mbrojti me forcë perëndimin dhe modernizim dhe promovoi një të ardhme demokratike.

Nga e shtuna në mëngjes, ishte e qartë se Erdogani kishte fituar. Erdogan do të përdorë grushtin e shtetit si një justifikim për të përshpejtuar islamizimin në vendit dhe për të udhëhequr Turqinë thellë në errësirë duke përfshirë botën myslimane. Vizioni i tij është një nga një megalomaniaku neo-otoman. NATO, e cila operon me konsensus, do të gjejë veten duke pranuar një gjarpër helmues. Krizat e reja do të ri-zgjojnë frikën e vjetrën në Europën Juglindore, duke dëmtuar më tej Bashkimin Europian. Siria do të vazhdojë të rrjedhë gjak. Ne mund të shohim luftëra të reja dhe të papritura.

*Analisti Ralph Peters është një oficer në pension i ushtrisë së SHBA-së. Ai është autor i librave për Luftën Civile dhe ushtrinë.

Burimi: Fox News/Përshtati: Redjon Shtylla