Bilanci i një viti fitoresh dhe humbjesh të mëdha

Nga Herion Mesi

Viti 2017 ishte një vit i begatë. Do të niste vrullshëm, ku kanabizimi do të shënonte “prerje kokash”, ku “viktima” e parë do të ishte ministri i Drejtësisë, që do të “kruhej” vetë duke kërkuar ndërhyrje ushtarake në të gjithë territorin. Por kundërpërgjigjja e shefit të tij në krye të qeverisë jo vetëm që do të ishte refuzuese, por do të kthehej në ekzekutim, duke e shkarkuar për “prishje” të etikës së komunikimit publik të anëtarëve të kabinetit qeveritar. Por, të mbijetuarit e kësaj ngjarjeje do ta shfrytëzonin këtë rast, për të hapur një çadër në mes të bulevardit, por që shiu i “Republikës së Re” do të kthehej si një parashikim horoskopi, ku “armiqtë” që shpëtuan nga shpuarja e gomave dhe thyerja e xhamave të zyrave të tyre, do të tejkalonin veten duke “qepalluar” duart natën e errët të 17 majit në të gdhirë të 18-ës. Të frymëzuar nga “muzika e re”, me çitjane dhe dy gishtat lart, duke kërkuar tepsinë dhe timonin, dy liderët do ti ftonin shqiptarët në tallavanë e zgjedhjeve të 25 qershorit. Dhe mes këtyre momenteve festive e gëzimi, dynjaja i’a besoi fatet për 4 vitet e ardhshme timonierit Rama, tashmë i vetëm dhe i çliruar nga “armiqtë” e koalicioneve, duke shënuar një fitore që as vetë ai nuk e kishte parë në ëndrrat më të bukura për pushtet, duke shkuar në parlamentin e ri jo me 71 sa ç’kërkoi në fushatë, por me plot 74 deputetë. E ndërsa Rama me shokët e tij festonte dhe i binte tepsisë në ritmet e tallavasë, vallen do ta merrte Lulzim Basha, i cili tashmë kishte shpëtuar nga pesha e kundërshtarëve në parti, duke e reduktuar edhe më shumë numrin e deputetëve të djathtë, dhe duke nisur një tjetër tallava, atë të konsolidimit të PD-së duke refuzuar të japë shpjegime për rezultatin disfatist që prodhoi gara e 25 qershorit. E vetmja “magji” që prodhoi “Republika e Re” ishte ndryshimi qoftë dhe për pak javë i ngjyrave të selisë blu. E ndërsa dy të mëdhenjtë festonin sipas mënyrave të tyre, e vetmja fituese e humbësve ishte LSI, e cila edhe pse me koston e daljes në opozitë, shënoi rritje të kënaqshme të përfaqësimit të saj parlamentar. E teksa Basha kërcënonte se Gramoz Ruçi dhe Fatmir Xhafaj nuk do futeshin në zyrat e tyre pa kaluar në trupat e demokratëve, dikush e tradhtoi Bashën duke i votuar ish-komunistët dhe duke ia rrëzuar nismën anti-komuniste të Lulit. Por kryedemokrati sërish tregoi vullnet, duke mos dhënë asnjë shpjegim për “tradhtinë”. Pasi në shënjestrën e opozitës do të vihej ish-ministri Saimir Tahiri, i cili në muajt pasues ngjante si fatkeqi i denoncimeve, ku pas vendimit për të mos e përfshirë në qeveri nga kryetari Rama, ai nisi përpjekjet për “pastrimin” e figurës së tij, që tashmë ishte gjendur papritur përkrah kushërinjve, Habilaj, i përfshirë në rrjetin e trafikut ndërkombëtar të lëndëve narkotike. E sa herë u përpoq të bënte ndonjë “pastrim” të tij para publikut, sërish do të ndodhte diçka më e dyshimtë, si ngjarja e Elbasanit kur një biznesmen u arrestua teksa udhëtonte me makinën e tij, por me patentat e ish-ministrit. Por sërish për këtë do të mendonte kryetari Rama që të mos ia dorëzonte Prokurorisë së Krimeve të Rënda beniaminin e tij të betejës 4-vjeçare qeveritare antikanabis. Por ndërkohë, Basha nuk e vlerësoi këtë si një moment që duhej protestuar, por i la gjërat të rridhnin vetë, qetësisht. E vetmja pakënaqësi që shkaktoi rebelimin e vjeshtës ishte nisma e mazhorancës për të shkarkuar dhe zëvendësuar Prokurorin e Përgjithshëm. Basha thirri protestë në mesin e këtij muaji, një protestë që u shpëtua nga LSI, e cila i mori frenat e situatës duke u përballur me qeverinë brenda në Kuvend, dhe me policinë jashtë tij. E në këtë përplasje, nuk do mungonin sharjet, fyerjet, akuzat e kundërakuzat të cilat do të ktheheshin në përplasje fizike, duke detyruar edhe heqje këpucësh dhe sulme me flakadanë ndaj kryeministrit Edi Rama. E në mesin e këtyre ngjarjeve, i vetmi ngushëllim është shpëtimi nga tymi dhe flaka që do të shkaktonte djegia e mandateve të deputetëve të opozitës.

Për të gjitha këto, politikanët janë të vetëdijshëm, ashtu siç janë të vetëdijëshëm që performanca e tyre në parlament i ka lodhur shumë shqiptarët, jo vetëm të enjteve kur mbahen seancat plenare. Ndaj për 2018-n, ata “premtojnë” të sillen më mirë, të zbatojnë reformën në drejtësi, të çelin negociatat e anëtarësimit me BE-në, dhe madje të pastrojnë dhe parlamentin nga të inkriminuarit, për të cilët kanë akuzuar aq shumë njëri-tjetrin vitet e fundit. Për 2018-ën, socialistët “premtojnë” se do ta shmangin sherri politik, i cili duhet të zëvendësohet me një përballje argumentash dhe kundër-argumentash politikë. Ndërkaq, opozita shprehet se vendi nuk ka më nevojë për të paguar fatura për konfliktet politike, dhe propozon që këtë betejë ta zgjidhin vetë qytetarët shqiptarë përmes revoltave dhe protestave, por jo duke grisur mandatet e deputetëve në Kuvend. Demokratët e shikojnë të keqen në kupolën drejtuese të qeverisë, të cilën e cilësojnë si ters për të gjithë shqiptarët. Dhe e vetmja mënyrë për të larguar këtë “tersllëk”, duhet hequr ai tersi lart në krye të qeverisë.