Drama më shqiptarë nuk është telenovelë

Nga Majlinda Bregu

Jean Claude Juncker, presidenti i Komisionit Europian ka ndezur nje llambe te kuqe alarmi ne shprehjen e tij publike per azilkerkuesit sot ne Europe. Per kedo qe e ka lexuar opinionin e tij, ose per ata qe e kane lexuar por jo deri ne fund, alarmi per vendet e Ballkanit perendimor eshte ricertifikimi nese jane vende te sigurta apo jo.
“ Nuk eshte logjike qe vendet anetare te pranojne kandidaturen e nje vendi te Ballkanit Perendimor per anetaresim, nese nuk klasifikohet si nje vend i sigurt”, – thote Juncker, duke shtuar se ne Shtator Komisioni Europian do te publikoje nje liste te vendeve qe konsiderohen te sigurta. I pat paraprire ketij qendrimi, ministri i jashtem gjerman Steinmeier, disa dite me pare.
Pas kaq muajsh me protesta thuajse ne cdo vend anetare te BE kunder azilkerkuesve, sigurisht jo vetem nga Ballkani, kjo eshte deklarata me e qarte per rrezikun e ri qe i kanoset te shumekerkuares perspektive europiane te Ballkanit Perendimor. Ne 1990 kishte lista te vendeve te sigurta apo te pasigurta, atehere kur renia e murit te Berlinit e prezantoi Europen e perendimit me friken e flukseve emigratore nga vendet e Europes Lindore. I njejti panik edhe sot. Dhe ky rrezik nuk shpaloset vetem tek rikthimi i regjimit te vizave, fatkeqesisht jo e pamundur dhe kjo, por tek rikthimi i pasigurise qe vendet e Europes ndjejne nga Ballkani sot. Rrezik per trafik qeniesh njerezore, rrezik per moskontroll te kufijve kunder krimit te organizuar, rrezik per konflikte etnike te sajuara nga moskontrolli i territorit dhe drame me e madhe se sa deri sot pushtetaret jane munduar te shohin kete te kerkimit te azilit.

Une nuk them se e ardhmja ndertohet (per sa kuptim ka sot ky togfjalesh klishe, kerkoj ndjese) duke investuar ne frike e deshperim. Kjo eshte rruga me e lehte dhe qe nuk ndryshon asgje.
Por edhe ta shohesh dramen e rreth 29 mije te larguarve nga vendi per 7 muaj te ketij viti si soap opera ( telenovele), eshte drame me vete!

Asnje rresht strategji per te parandaluar, kuptuar, ndihmuar, ofruar nderhyrje emergjente deri ne hartimin e nje politike konkrete se si mund te ndalet vala e te ikurve qe prej muajsh cojne ne kacafiu shifrat e te larguarve nga vendi drejt vendeve te Europes, nuk kam degjuar.

Per sa eshte e vertete qe thirrjet per punesime sezonale e per migracion te kontrolluar ne vendet si Gjermania, te jene edhe keqperdorur, prap jane nje pike uje ne detin e arsyeve se pse njerezit largohen nga vendi i tyre.
Diskriminim kumulativ ose me shqip, kur njerezit nuk kane punen, shtepi, mundesi per te edukuar femijet, nuk kane sherbim shendetesor sic kane nevoje, ndjehen te perjashtuar pa shprese, pra kur vuajtja ju behet deng, largimi nga vendi eshte e vetmja mundesi.

E vetmja zgjidhje realiste eshte stabiliteti ne vend. E thene keshtu edhe mua po m’tingellon si slogan, por le te ulen te paret te zgjedhurit e rinj lokale qe kane kontaktin e pare me qytetaret e tyre. Se bashku me komunitetet fetare te cilet me fjalen e Zotit nuk ndryshojne dot gjendjen e mjerimit, por jane aktore ne cdo komunitet. E pasi te jene ulur te lajmerojne te nisen nga Tirana, qeveritaret. Me mire pa kamera. Me mire me zgjidhje e propozime konkrete. Dikujt nje vend pune, dikujt nje mundesi per te shitur patatet e tokes se vet, dikujt ndihme sociale e tjetrit te mos i heqin pensionin e invaliditetit. Nuk behen dot strategji te medha po nuk degjove ankthin e perditshem. Dhe meqe do te jemi ne listen e e vendeve te sigurta, drama me shqiptare te deshperuar, do te jete edhe me shume e jona, drame me njerez te vertete, jo telenovele per te fik televizorin “se nuk me pelqen ky film”