Mediat sociale, ndihmesë apo ngatërresë?

 

Gëzim Mekuli

 

Keni parë fotografinë e Hashim Thacit me gruan e tijë duke blerë «speca e kollomoqa» në tregun e pemëve dhe perimeve? Keni parë fotografinë e Sali Berishës me vajzën dhe djalin e tijë të buzëqeshur «veshënvesh», të gëzuar e të lumtur fort? Po fotografi të Edi Ramës me gruan e tijë serioze, e keni parë? Ju kujtohet, që të gjitha këto fotografi janë të publikuara në facebook apo tweeter.

Pse kështu?

Edhe politikanët shqiptarë, më në fund, kanë zbuluar se mediat sociale janë një mjet i rëndësishëm komunikimi për të arritur tek zgjedhësit e tyre dhë mundësi e madhe për të «ndërtuar» statusin e tyre personal. 

Vërjmë se fushata zgjedhore është bërë më e personifikuar, më sulmuese, më e pavaruar nga gazetarët dhe, kuptojmë se kjo fushatë është më shumë e drejtuar nga këshilltarët e marrëdhënjeve me publikun. 
Politikanët dhe këshilltarët e tyre janë bërë pjesë e mediave sociale dhe, kësisoji, këta janë shndëruar edhe në redaktorë për informacionin që këta e shpërndajnë. Mediat sociale, e pranuam apo jo, kanë arriturr që të bëjnë edhe ndërrimin e «pronarit të fuqisë»: tani mediat sociale e vodhën fuqinë prej gazetarëve dhe e dorëzuan tek politikanët dhe rrethi i tyre.

Në Kosovë, prej vitit 1999 e deri në fund të vitit 2012, pra në epokën e gazetarisë partiake e feudaliste, gazetarët, të shumtën e rasteve i quajta edhe «stative mikrofoni» për politikën ditore. Por që nga viti 2012, gazetaria, dalëngadalë, humbi fuqinë redaksionale mbi paraqitjen e politikanëve. Tani punët kanë ndryshuar: Përdorimi i shumtë i mediave sociale ka cuar atje, ku, politikanët, dhe ndoshta edhe këshilltarët e tyre për mardhënje me publikun, kanë rimarrë kontrrollin që e kishin humbur nga gazetarët e gjithpushtetshëm të ambasadave, të Unmikut dhe të Eulex-it.

 

Megjithatë, mund të them se, mediat sociale nuk e kanë zëvëndësuar (akoma) median tradicionale: Televizioni është akoma më dashuri dhe më i preferuari i tyre. Por, duhet nënvizuar se, mediat sociale janë në një «bashkëvallëzim» me mediat tjera; sepse mediat nuk janë fenomene të izoluara të shoqërisë

 

Mediat sociale, tek ne, nuk ishin të përdorura aq shumë në zgjedhjet parlamentare, e as në ato lokale. Por tani shofim se, mediat sociale kanë ndërtuar një arenë të rëndësishme për të debatuar dhe kanë krijuar një forum të përshtashëm për të mobilizuar. Tjetra; përdorimi i mediave sociale është bërë më i profesionalizuar dhe vetëdishmërisht i drejtuar tek qëllimi politik/partiak.

Pra, porosia po shpërthen at'herë kur politikanët e duan. Dhe, janë këshilltarët që vlerësojne se, cili lajm apo cila fotografi do të ketë përgjigje dhe ndikim me të madh tek zgjedhesit dhe tek mediat tjera.

Një gjë dihet. Vëmendshmëri më të madhe kemi at'herë kur politikanët shpërndajnë fotografi, e vecanërsisht kur kemi fotografi nga jeta e tyre private. 
Të gjithë politikanët janë të merakosur që të tregohen e të paraqiten se, ata nuk janë «vetëm» politikantë «të ftohtë» e «të pandjenja». Këta, përmes retorikës vizuele duan të paraqiten si «sportdashës», «të dashur», «familjarë», «emocional» dhe «të afërt» me ty, pra me popullin. Përmes mediave sociale zgjedhësit kanë më shumë mundesi të «njifen» më mirë me ne, mendojnë politikanët.

Duhet të pranojmë se, përdorimi i mediave sociale po con tek fuqizimi i personalitetit dhe tek përqendrimi i kultit të individit në politikë. Shpesh, po «harrohet» procesi i problemit. Shfrytëzuesve të mediave po u imponohet përshtypja se, problemet politike, sociale e ekonomike, që e kanë përbaltuar Kosovën dhe Shqipërinë, mund t'i zgjedhë një person, një indidvid; Kësisoji kulti i personit po fuqizohet, e në anën tjetër, populli po «ligështohet»: po izolohet e po përjashtohet nga pjesëmarrja në zgjidhje të problemeve.