Waterlo-ja elektorale e opozitës dhe fitoret e Pirros!

Aq fitore është sa zëvëndës kryeministrja deklaroi se ministrat tani le të bëjnë çfarë të duan, po të duan të qendrojnë në punë, po të duan të ikin. Si ta kenë qefin!

Nga Artan Fuga

E gjithë media dhe opinioni publik konstatoi humbjen e thellë elektorale të partisë demokratike në zgjedhjet e 25 qershorit. Nuk besoj se u cudit njeri sepse njerëzit e kishin nuhatur se askush nuk priste ndonjë rezultat tjetër. Shenjat e disfatës elektorale dukeshin qartazi.

Ndërkohë duhet thënë se ka individë që pasi kaluan dy javët e para të tronditjes kanë filluar në këtë proces zgjedhjeje e kryetarit të parisë, të shohin edhe anë pozitive në atë cka ndodhi.

Nisur prej këtej mendja nuk mungon të shkojë te një paraqitje në perspektivë optimiste të asaj që ndodhi.

Je sesi do t’i rendisja faktet dhe arritjet në shërbim të optimistëve, të cilët si rastësisht, diçka personalisht edhe kanë arritur.

1.Eshtë e çuditshme por megjithë humbjen partia demokratike, bashkë me lidhjen socialiste per Integrim dhe partinë socialiste, është në qeveri. Ja pra ka aktualisht disa ministra në qeveri. Në një farë mënyre erdhi në pushtet. Pse e quajnë humbje?

2.Madje edhe më tej ka një pakt me partinë socialiste që udhëheq qeverinë edhe për reforma afatgjata. Nuk dihet se për çfarë reformash kanë rënë dakord dhe në çfarë rruge do të kryhen, por kuptohet se opozita demokratike mund ta quajë veten pjesë e qeverimit të ardhshëm, ndonëse edhe jo e qeverisjes.

3.A nuk ka një grup deputetësh në Kuvend?! Mund edhe të mos ta kishte fare!!! Ja ka parti që nuk kanë dhe janë jashtëparlamentare. E vërteë se ka pasur më shumë deputetë më parë, por edhe sikur të kishte marrë 69 deputetë asgjë nuk do të ndryshonte. Njësoj deputetët do të shanin, bërtisnin, kritikonin në Kuvend, por ndikimi i tyre si të ishin 69, 50, 31, apo edhe 1 deputet njësoj është.

4.U fitua bashkia e Kavajës, me “gola” në minutat e fundit! Tani Kavaja, nuk është Tirana, Durrësi, Lushnja, Vlora, por gjithsesi është një bashki, pra është pushtet, lokal, por pushtet. Nuk kuptohet se përse në Kavajë u blenë votat për deputetë, por jo për kryetarin e Bashkisë, por edhe kjo mbetet për t’u analizuar.

5.Kryetari i partisë hyri në Kuvend, u bë deputet. Sepse edhe ashtu që partia drejtohej nga kreu i saj që nuk ishte deputet, e bënte energjinë e opozitës të ndarë më dysh, deputetët dukeshin si pa axhendë dhe disi jashtë kontrollit. Edhe kjo çështje u zgjidh.

6.Tani ka një garë të brendshme elektorale në parti, kush do të fitojë postin e kryetarit. Kryetari aktual apo sfidanti i tij??? Por, partia gjithsesi nuk u përça, nuk dolën pesë apo gjashtë kandidatë për kryetarë. Nuk dihet se çfarë u bënë dhe si u tretën kritikuesit e kryetarit humbës.Madje edhe sfidanti është përfaqësues i krahut që mbështeti listën e deputetëve dhe që pranoi se mosqenia e tij në atë listë nuk ishte ndonjë hatà e madhe.

7.Brenda partisë është zbuluar një “grup armiqësor”. Vetëm humbja elektorale mund të bënte të kuptoheshin qëllimet e fshehta dhe synimet e këtij grupi të gjerë, i cili sigurisht do të spastrohet dhe partia do të jetë e pastër dhe me unitet të forcuar. Edhe sikur vetëm për të zbuluar këtë grup të rrebeluarish, përçarësish, humbja ja vlejti. Ajo në këtë kuptim është një fitore.

8.U arritën një sërë suksesesh në administrim nga ministrat teknikë si edhe fitore sociale. Kanabizimi i ekonomisë u zhduk si plagë shoqërore. Opozita administroi një proces zgjedhor përgjithësisht korrekt, dhe tashmë ministrat kanë edhe për të bërë hapin e fundit, detyrën e fundit të shenjtë, të shkruajnë raportin mbi shkeljet e administratës në procesin zgjedhor. Pra, të punojnë për qeverinë.

9.Sikurse deklaroi zëvëndkryeministrja, gjatë kësaj kohe ajo nuk ka patur në mbledhje asnjë ministër, veç këtyre teknikëve, madje as zëvëndëministra, thjesht shefa kabinetesh, që mbanin shënime, kurse kryeministrin as e ka takuar ndonjëherë. Ky është sukses i madh sepse tregon se vendi është maturuar dhe mund të eci normalisht edhe pa funksionimin e qeverisë.

Aq fitore është sa zëvëndës kryeministrja deklaroi se ministrat tani le të bëjnë çfarë të duan, po të duan të qendrojnë në punë, po të duan të ikin. Si ta kenë qefin!

Asgjë nuk ndryshon për shtetin, qeverinë dhe ministritë që drejtojnë.

Unë besoj se një sittuatë si kjo qesharake dhe paradoksale, tallje si kjo me taksat tona, nuk besoj se ka ndodhur herë tjetër, apo nuk besoj se ka ndodhur ndonjëherë në historinë e shteteve në këto dymijë vjetët e fundit.

Ja pra ka disfatë elektorale, por ka edhe arritje!