Meta: Kandidimi i Kryemadhit për Tiranën? Është deputete e Qarkut të Lezhës

Z. Meta, unë ju falënderoj shumë që jeni në studion time për herë të parë këtë vit apo jo?

Është kënaqësi për mua që për herë të parë të vij te “Vizion Plus” dhe t’ju uroj edhe njëherë mbarësi për vitin 2015, juve dhe të gjithë atyre që na ndjekin.

Ju falënderoj që po e nisim bashkë këtë sezon politik. Por do të doja ta nisnim në fakt nga një ngjarje që pati një jehonë të jashtëzakonshme, jo thjesht në Paris të Francës dhe ku ndodhën aktet terroriste, por duhet thënë në të gjithë botën. Ndaj edhe të dielën u bë gjithë ai marshim i famshëm në sheshin “Republika” në Paris. Por do të doja ta trajtoja në një terren shqiptar. Dje në një takim me komunitet fetare dhe përfaqësuesit e medias, z. Rama tha se Shqipëria ka një rrezik të fundamentalizmit, por njëherësh edhe të islamofobisë. Në këndvështrimin tuaj, sa real është ky problem, ky fenomen në Shqipëri? Të dyja bashkë, fundamentalizmi, por dhe islamofobia?

Ajo që ndodhi në Francë është absolutisht një mesazh i qartë se asnjë prirje radikale nuk duhet nënvlerësuar. Por unë personalisht do të isha më i qetë për arsye sepse shoqëria jonë e ka të konsoliduar në shekuj këtë tolerancë, këtë bashkëjetesë, këtë harmoni, dhe jam i sigurt që kjo është një pasuri që nuk mund ta humbasim, tani kur vlera e saj  është e jashtëzakonshme, kur të tjerët e kërkojnë dhe nuk e arrijnë dot.

Pavarësisht kësaj, besoni se nuk duhet që ta nënvleftësojmë gjithsesi?

Absolutisht që jo.

Shohim që fenomene të tilla ndodhin dhe në vende të ndryshme të botës…

Patjetër dhe unë besoj se dhe qëndrimi i përbashkët dhe uniteti i të gjithë komuniteteve edhe në marshimin e Parisit, por edhe në qëndrimin që ka mbajtur për këtë ngjarje, tregon një nivel absolutisht mjaft të emancipuar të këtyre komuniteteve dhe një mospajtim të plotë me çdo lloj prirje radikale, aq më tepër terroriste. Dihet që Shqipëria ka qenë në vijën  e parë në luftën kundër terrorizmit edhe përpara 11 shtatorit të vitit 2001.

Z. Meta.  Për t’u kthyer në realitetin politik në Shqipëri. Në fund të vitit 2014, pozita dhe opozita siç e dimë të gjithë, nën mbikëqyrjen e komunitetit ndërkombëtar, ashtu siç kërkoi opozita, u nënshkrua marrëveshja që ka katër pika. A jemi në rrugën e duhur të zbatimit të asaj marrëveshje me katër pika?

Kjo marrëveshje u miratua, u nënshkrua në ditën e fundit të sesionit të kaluar. Ende nuk ka filluar sesioni i ri i cili do të çelet në 19 janar dhe sigurisht që unë besoj dhe shpresoj që dy palët  do t’i përmbahen atyre angazhimeve, pasi besoj që i kanë nënshkruar me vullnet të plotë këto prioritete që do të përmirësojnë klimën politike në vend duke filluar nga Kuvendi, por dhe në atë reflektim që ajo pasqyron në të gjithë shoqërinë.

Negociata siç e dimë ka, por a ka mosmarrëveshje në këtë moment kur pritet zbatimi i asaj marrëveshje për pika të caktuara të saj?

Mund të ketë debate, por besoj se është rënë dakord që për çështje te caktuara të merret përvoja më e mirë e vendeve të Bashkimit Europian. Për çështje të caktuara të karakterit juridik apo kushtetues të merret edhe opinioni i Komisionit të Venecias. Pra edhe aty ku ka mendime të ndryshme, përsëri është rënë dakord për të gjetur instrumentet që do të ndihmojnë për të ecur drejt implementimit të kësaj marrëveshje.

Një nga pikat kryesore të kësaj marrëveshje të kërkuar me forcë nga ana e opozitës z. Meta ka qenë çështja e dekriminalizimit të parlamentit. A jemi afër një drafti nga negociatat që po zhvillohen në këtë moment që po flasim? Nëse po, në gjykimin tuaj si duhet bërë një ligj i tillë? Në ç’formë duhet të funksionojë që të kemi një dekriminalizim siç kërkon opozita të parlamentit?

Kjo është shprehur qartë  nga ana e opozitës dhe është një e drejtë e tyre për një zgjidhje konkrete dhe unë nuk mendoj se ka ndonjë kundërshtim për të vendosur standarde më të larta për sa i takon verifikimit të figurave publike përfaqësuese, të mënyrës së përzgjedhjes dhe të zgjedhjes së tyre. Ne jemi vend demokratik dhe për këtë do të diskutohet, do të bashkëpunohet, do të ndiqen modele më të përshtatshme evropiane.

Cilat janë në fakt ato standarde që ne nuk i kemi?

Këtu mendoj se i takon opozitës në radhë të parë të propozojë, të shprehet dhe të propozojë, por gabimi i saj është gjithmonë sepse përpiqet që për çdo gjë të fajësojë vetëm mazhorancën dhe të mos mbajë përgjegjësi për shumë fenomene të cilat në fund të fundit, ngarkojnë me përgjegjësi gjithë klasën politike deri tani në vend. Por natyrisht që është e drejtë e opozitës që të bëjë politikën e saj, ashtu sikurse ajo ka mendimin e saj për deputetët të cilët bëjnë zgjedhje të caktuar kur ata vendosin të ndërpresin kontratën me një parti dhe të bashkohen me një parti tjetër. Është e drejtë e opozitës që të njëjtin që kalon nga PS tek PD ta quajë hero dhe njëkohësisht kur kalon nga PD, po themi te LSI, ta quajë tradhtar.

Siç e kemi parë të ndodhë…

Jo nuk ka rëndësi sepse po të kemi parasysh jo vetëm për fenomenin që është një fenomen që ndodh edhe në vende të tjera, por edhe për të njëjtin person kemi një standard të dyfishtë. Kur kalon në PD meriton fjalët më të mira  dhe po i shërben çështjes kombëtare, por kur bën një zgjedhje tjetër shumë të natyrshme… E para mund të jetë thjesht për një inat personal, kundër një qëndrimi të caktuar të Edi Ramës. Kur bën një zgjedhje më të natyrshme, atëherë etiketohet dhe anatemohet me një mënyrë krejt tjetër. Megjithatë është e drejta e opozitës që të bëjë politikë.

Kjo ka qenë një qasje vetëm e opozitës së sotme apo ka qenë e të gjitha opozitave apo qoftë edhe mazhorancave kur i ikin deputetë apo vijnë?

Kjo është një çështje tjetër. Në rast se kanë dëshirë që kjo të rregullohet përmes një ligji, edhe kjo është një çështje që mund të diskutohet, por nuk dua të ndaloj në komentet e opozitës sepse është e drejtë e opozitës që t’i komentojë  fenomene të ndryshme sipas interesave të saj.

Megjithatë për ta përmbyllur këtë çështjen e dekriminalizimit , ju do të keni si mazhorancë, kufizime sa i përket pranimit të propozimeve të Partisë Demokratike apo dhe të opozitës në lidhje me këtë çështje? Deri ku do të pranoni?

Nuk mund të them asnjë gjë paraprakisht sepse as nuk është se kemi diskutuar për këtë çështje, por kemi shprehur vullnetin për të diskutuar dhe bashkëpunuar për standarde më të larta, për verifikimin e  figurës së përfaqësuesve publikë, për përzgjedhjen e tyre, për integritetin e tyre dhe në parim askush nuk mund të jetë dakord. Më konkretisht pastaj gjithçka do të jetë pjesë e debatit, e diskutimeve.

Në fakt në marrëveshje ka një afat sa i përket…

Por unë mendoj për këtë çështje që nuk duhet tepruar. Nuk duhet ekzagjeruar me etiketime mjaft të rënda, duke menduar se në këtë mënyrë tërheq vëmendjen e opinionit të brendshëm, të opinionit ndërkombëtar, sepse në fund të fundit, mendoj që duhet të synojnë vërtet këto standarde më të larta dhe jo thjesht për të krijuar një mjegull sa më të madhe.

Ishte kjo marrëveshje apo këto kërkesa të opozitës një mënyrë për t’u rikthyer në parlament në këndvështrimin tuaj? Ishin këto pretekste apo jo?

Së pari unë besoj se largimi i opozitës ishte i pajustifikuar, pavarësisht nga aktet e papranueshme që ndodhën në Kuvend dhe që u dënuan edhe nga Kuvendi dhe nga opinioni.

Ka edhe një çështje që vijon në gjykatë…

Po. Por absolutisht vendi i opozitës dhe i çdo force politike, aq më tepër i opozitës është në parlament dhe sigurisht që ajo do të kthehej një ditë dhe shumë mirë që është kthyer.

Megjithatë, sot z. Meta, pas më shumë se dy dekadash demokraci sa e turpëruar duhet të ndihet klasa politike shqiptare që detyrohet në tryezën e bisedimeve pozitë opozitë nën mbikëqyrjen ndërkombëtare. A është anormale në fakt që të ndodh sot kjo çështje?

Nuk është çështje turpërimi, nuk është as ndonjë çështje për tu ndier krenar për këtë gjë. Derisa kemi disa moskuptime, dhe derisa pati insistim nga ana e opozitës për të patur një rol të përfaqësuesve ndërkombëtarë, kjo natyrisht që është e kuptueshme, e pranueshme, në fund të fundit ne kemi vendosur të integrohemi në Bashkimin Evropian, nuk kemi as çfarë të fshehin nga Bashkimi Evropian, nga Parlamenti Evropian, nga Komisioni Evropian, nga miqtë dhe partnerët tanë. Në fund të fundit jemi duke treguar vullnetin për të reflektuar dhe për të punuar të gjithë së bashku. Është e rëndësishme që të mos harrojmë mesazhin e deputetit Fleckenstein përsai i takon bojkotit, “për një shekull Shqipëria e ka realizuar planin e bojkotit”.

Z. Meta do të ndalesha tek raportet e mazhorancës me Presidentin e Republikës. Javën e shkuar Presidenti i Republikës rrëzoi ndryshimet që parlamenti i bëri ndryshimeve në ligjin për Gjykatën e Lartë sa i takon mënyrës së përzgjedhjes së anëtarëve të kësaj gjykata. Ka pasur në fakt edhe dy letra të dërguara nga krerët e grupeve parlamentare, PS dhe LSI-së, Presidentit të Republikës në lidhje me këtë çështje. Si do të veprojë në këto kushte mazhoranca kur kemi një rrëzim të ligjit që ju bëri Presidenti i Republikës?

Është një e drejtë e Presidentit të Republikës të shprehi qëndrimet e tij. Unë besoj se në letrën e z. Ruçi dhe z. Vasili, shprehen qartë të gjitha argumentet pse mazhoranca ndërmori këtë nismë dhe unë jam i bindur që kjo është një nismë dhe iniciativë që e ndihmon Presidentin, që është në harmoni dhe në raport të plotë me Kushtetutën dhe vendimet e Gjykatës Kushtetuese.

Nuk cenon kompetencat e tij siç thotë Presidenti?

Absolutisht nuk cenon, përkundrazi, në fund të fundit kemi të bëjmë me instrumente këshillues që krijojnë mundësinë për një transparencë shumë më të madhe dhe për të garantuar një standard më të lartë objektivisht vlerësimi për gjyqtarët që do të propozohen

Megjithatë nuk është vetëm ky rast. Kanë qenë edhe raste të tjera, ndryshimi i ligjit për KLD apo Forcat e Armatosura. Në pamje të parë duket se mazhoranca po tenton ti marrë apo ti shkurtojë disa kompetenca Presidentit të Republikës?

Unë mendoj se kjo çështje ka ndodhur edhe më parë, pra ka patur qëndrime të ndryshime midis një mazhorance apo një Qeveri dhe një Presidenti dhe kur këta kanë qenë të një partie politike. Pra të së njëjtës linjë politike. Pra kemi patur dallime dhe prandaj edhe Kushtetua ka edhe Qeverinë, ka edhe Presidentin, ka edhe Gjykatën Kushtetuese në mes për të vendosur ato raporte kontrolli, balance ku dhe diferencat në opinione në vlerësime shprehen, por edhe kur gjithmonë ekziston një zgjidhe me palët.

Për tu kthyer tek Gjykata e Lartë, parlamenti do ta miratojë këtë ligj?

Sigurisht që nuk më takon mua të shprehem në emër të gjithë Parlamentit, por padyshim që Parlamenti do të shohë me vëmendje të gjitha arsyet pse Presidenti e ka kthyer këtë ligj dhe vendimi i parlamentit do të jetë i qartë besoj në të ardhmen.

Megjithatë janë domosdoshmëri në këndvështrimin tuaj këto ndryshme që Parlamenti i bëri dhe ia çojë më pas Presidentit të Republikës?

Unë besoj se po!

Zoti Meta në fakt sa të vështirë e parashikoni ju raportin me Presidentin e Republikës. Do t’ju duhet si mazhorancë, edhe Presidenti të bashkëjetoni ende gjatë.

Kjo është një çështje do të thosha filozofike më shumë sa është çdo gjë tjetër. Pra unë e përjetoj shumë qetë për arsye sepse besoj që Presidenti është sovran në vendimet e tij, dhe është e drejta e tij të marrë përgjegjësitë që i jep Kushtetuta dhe natyrisht kjo nuk pengon as Parlamentin për të bërë të njëjtën gjë. Mendoj që ne kemi një demokraci funksionale. Është e rëndësishme që të dyja palët të bëjnë marrëveshje që ju përmendët kanë rënë dakord për të respektuar si të thuash dhe për t’ju bindur Gjykatës Kushtetuese. Me presidentin jemi marrë vashë për shumë çështje, kemi pas vendime…

Siç është rasti i Guvernatorit?

Si nuk jemi marrë vesh për çështje të ndryshme. Por mendoj se bashkëpunimi është shumë konstruktiv dhe diferencat, qëndrimet e ndryshme, nuk kanë asnjë arsye përse të na bëjmë që ti përjetojmë keq këto diferenca.

Një pikë ku jeni marrë vesh ka qenë edhe rasti i Guvernatorit të Bankës Qendrore ku pritet që të përmbyllet kjo çështje në fakt…

Kjo është një çështje e cila ndodhet në proces.

Zoti Meta do të doja të ndalesha, ky është vit zgjedhor, vitit 2015 është një vit shumë i rëndësishëm për të gjitha forcat politike. Por opozita përshkak të reformës territoriale që e miratoi mazhoranca ka kërcënuar me bojkotim të zgjedhjeve të pushtetit vendor. A ka gjasa që palët në këtë pikë të negociojnë. Risjell në vëmendje, pozita dhe opozita nuk u morën vesh për shumë kohë, patën një bojkot të parlamentit, ama patën së fundmi një marrëveshje nën mbikëqyrjen ndërkombëtare. Mund të kemi një tjetër situatë të tillë?

Thelbi i marrëveshjes është respektimi i vendimeve të Gjykatës Kushtetuese. Ky ka qenë një nga shqetësimet bazë sepse incidenti që ndodhu në parlamenti ishte preteksi për të dalë nga parlamenti. Por shkaku kryesor ka qenë sipas tyre, gjoja moszbatimi i vendimeve të Gjykatës Kushtetuese, komisionet hetimore. Kështu që është rënë dakord nga të dyja palët të respektojë vendimet e Gjykatës Kushtetuese. Edhe për çështjen në fjalë do të respektohet vendimi i Gjykatës Kushtetuese. Porsa i përket përfshirjes apo përjashtimit të opozitës në këtë proces, të bërjes të reformës administrative territoriale, duhet shumë shpejt që të mos ju marrë kohën juve dhe teleshikuesve se kam frikë se janë lodhur nga ky shpjegim. Asnjëherë nuk i është dhënë kjo mundësi një opozita në Shqipëri që të ketë pozita të barabarta me shumicën në një Komision të Reformës Administrative Territoriale, 8 anëtar mazhoranca, 8 anëtar opozita, bashkëkryetar mazhoranca, bashkëkryetar opozita. Asnjëherë kjo gjë nuk ka ndodhur dhe opozita refuzoi të përfshihej në këtë proces edhe pse iu kërkua edhe nga partnerët ndërkombëtar që asistuam këtë reformë kaq të domosdoshme. Së dyti u paragjykua mazhoranca duke i thënë sa se ju e keni të fiksuar hartën, variantin e ndarjes së administrative-territoriale. U propozuan 5 variante publikisht nga Komisionit drejtuar opozitës dhe gjithë opinionit publik pas konsultimeve që u bënë dhe u ftua opozita që të zgjidhte një nga këto 5 variante. Ajo nuk zgjodhi asnjë variant, përkundrazi shpalli se do të bënte një konferencë ku do të jepte variantin e saj, madje ftoi edhe zotin Fino dhe zotin Vasili si përfaqësues të mazhorancës në të cilën morën pjesë, përshëndetën, dhanë sqarime dhe asnjëherë nuk doli një variant, një opsion i opozitës për mazhorancës që ne ta aprovonim, ta miratonin, sepse nuk donin asnjëherë që të merrnin përgjegjësinë për të bërë reformën. Ndoshta edhe nën presionin e kryetarëve të tyre të bashkive, kryetarëve të tyre të komunave, një presion që është i vlefshëm edhe për ne, për Partinë Socialiste sepse kuptohet që preken disa interesa lokale e kështu me radhë. Por natyrisht që reforma ishte e domosdoshme dhe është e domosdoshme.

Megjithatë, z. Meta do të doja të perifrazoja për një moment z. Fleckentesin që ishte pak ditë më parë në Tiranë dhe tha: “Nëse një opozitë vendos të mos marrë pjesë në zgjedhje është vendimi i saj”. Por a mund të ketë zgjedhje për pushtetin vendor nëse opozita vendos bojkotin e tyre? Ju do të ishit të gatshëm të futeshit në zgjedhje?

Është një detyrim kushtetues, sikur edhe mazhoranca të vendosë bojkotin, të gjitha institucionet, përfshirë edhe Komisioni Qendror të Zgjedhjeve, janë të detyruara të zbatojnë Kushtetutën dhe të organizojnë zgjedhjet. Nuk është e thënë që të konkurrojnë vetëm partitë, mund të konkurrojnë edhe kandidatët e pavarur, çdo njeri, ne nuk mund të bllokojmë procese kushtetuese për arsye të qëndrimeve thjesht të karakterit politik. Por është absolutisht absurde, që opozita apo edhe një forcë serioze politike të bojkotojë, sepse në fund të fundit këtu dallohet një forcë politike nga një shoqatë. Shoqatat japin ide, japin mendime, ndërsa forcat politike përfaqësojnë qytetarët, kandidojnë, fitojnë dhe mund të humbasin, por kurrsesi nuk mundet t’i lënë pa përfaqësuar qytetarët…

Megjithatë, opozitës duhet t’i krijohen dhe kushte nga ana e mazhorancës. A i lind si detyrim mazhorancës kjo z. Meta?

Mazhoranca do të bëjë çdo gjë që është e mundur, por natyrisht vetë opozita duhet të tregojë vullnetin e saj për t’u përfshirë në një mënyrë sa më konstruktive besoj unë.

A është një pikë për mosmarrëveshje me opozitën, madje siç ka thënë sot edhe eksponentë të caktuar të opozitës, si një prishje e kësaj marrëveshjeje të madhe pozitë-opozitë, ndryshimet në kodin zgjedhor dhe ashtu siç është përfolur nga anëtarë të kabinetit qeveritar riformatimi i mundshëm i KQZ-së?

Kjo është një çështje tjetër të cilën unë e shikoj si një çështje teknike e ligjore. Unë nuk e shoh si çështje politike, sepse nuk mendoj që KQZ-ja ka një rol kaq të rëndësishëm sa mund të ketë pasur dikur në të kaluarën dhe nuk do ta ketë këtë rol. Pra, duhet të jetë një institucion i karakterit teknik që zbaton ligjin.

Por ka një vakancë shumë të madhe Komisioni Qendror të Zgjedhjeve. Edhe ju dikur tërhoqët anëtarin tuaj nga ky komision….

Shpresoj se vakanca do të përmbushet. Ajo ndodhi së pari, sepse ndërhyrja ishte antikushtetuese dhe së dyti, Partia Demokratike donte të kishte shumicën në KQZ patjetër, që të merrte gjithë përgjegjësinë. Dhe ne ia lamë gjithë përgjegjësinë e komisionit dhe kjo nuk na pengoi për të fituar në mënyrë bindëse.

A do të duhet të rifomatohet KQZ-ja në tërësinë e vet qoftë edhe kryetari i KQZ-së në këto kushte ku jemi, kur do të duhet të bëhen edhe ndryshime të nevojshme në Kodin Zgjedhor?

Mendoj që duhet të udhëhiqemi në mënyrë strikte nga Kushtetuta, nga Kodi dhe nga ligji, jo nga interesi politik për të rënë në pozitat e z. Berisha para zgjedhjeve që të kontrollojë tani edhe KQZ-në. Edhe e kontrolloi KQZ-në totalisht, por kjo nuk ishte produktive. Mendoj që duhet të respektojmë kodin në mënyrë strikte ligjore.

LSI-ja a do të duhet ta ketë anëtarin e saj në Komisionin Qendror të Zgjedhjeve fjala vjen?

Nuk është kjo çështja më e rëndësishme për qytetarët shqiptarë dhe sa më shumë ne flasim për KQZ-në, sa më shumë tensionojmë situatën për gjëra të tilla, aq edhe më shumë e ulim interesin e qytetarëve për të marrë pjesë në zgjedhje, ku ata duhet të shkojnë të votojnë për ata kandidatë, që do të zgjidhin shumë probleme që kanë mbetur pezull dhe që janë jetike për një jetë më të denjë në qytetet, komunat tona, bashkitë tona, sepse normalisht tani pas 21 qershorit mesa duket nuk do të ketë më komuna dhe kjo është kryesorja.

Por qasja që ka dëshmuar në kohë KQZ-ja, që ka vendosur edhe mandate, ka vendosur edhe kryebashkiakë apo jo z. Meta?

Mendoj që jemi në një kohë tjetër dhe kjo mazhorancë nuk e ka vullnetin për të vendosur përmes KQZ-së kryetar bashkish. Besoj që kryetarët e bashkisë do t’i zgjedhin qytetarët dhe ata janë i vetmi burim legjitimiteti.

Sa komod ndjehet kjo mazhoranca, në një kohë që ne jemi në një vit zgjedhor, përballë elektoratit të saj z. Meta?

Unë do ta ulja këtë dramaticitetin e zgjedhjeve, që është një vit zgjedhor apo që zgjedhjet lokale janë kaq të rëndësishme, etj. Natyrisht që ka politikanë të cilët përpiqen të mobilizojnë simpatizantët e tyre dhe të krijojnë idenë e një rëndësie të jashtëzakonshme vendimtare politike të këtyre zgjedhjeve, por unë besoj se këto janë zgjedhje fare normale, janë zgjedhje për administratorë vendorë. Këto nuk do të ndryshojnë asgjë në funksionimin e institucioneve në vend. E vetmja shpresë e madhe mbetet që në sajë të kësaj reforme do të ketë një ndryshim cilësor në organizimin e njësive vendore, një efektivitet më të lartë të shërbimeve të tyre ndaj qytetarëve. Absolutisht mendoj se çdo politizim i tepruar është i panevojshëm.

Gjithsesi, janë zhvilluar disa reforma, janë ndërmarrë disa operacione të rëndësishme, kam parasysh këtu aksione të INUK-ut, aksioni për energjinë elektrike apo rritja e disa taksave. A i frikësohet mazhoranca apo të themi më mirë sa i frikësohet mazhoranca rrjedhjes së elektoratit në zgjedhjet e pritshme?

Unë besoj që qytetarët janë të ndërgjegjshëm për shumë reforma që qeveria ka qenë e detyruar të ndërmarrë. Është e rëndësishme që këto reforma të vazhdojnë, që qytetarët të shohin që nuk ka selektivitet, përkundrazi ka drejtësi pasi të gjithë janë të barabartë përpara ligjit.

Nuk shihni njerëz të mërzitur nga këto reforma?

Natyrisht që një pjesë e atyre që nuk paguajnë energjinë elektrike mund të jenë të mërzitur, por nuk duhet të jenë të mërzitur, sepse absolutisht në këtë mënyrë nuk mund të zgjidhen shumë probleme të tjera, që ata kanë dhe qytetarët e tjerë që kanë paguar në mënyrë sistematike kanë. Sepse vetëm duke zbatuar ligjin duke shtuar të ardhurat absolutisht jam i bindur që do të kemi mundësi të shtojmë investime, të përmirësojmë pensionet, të hapim vende të reja pune dhe të krijojmë një shoqëri të standardeve europiane.

Për shkak edhe të llogarive elektorale, a do të shohim ne një qasje më populiste nga ana e mazhorancës, LSI-së, PS-së apo edhe partive të tjera?

Unë mendoj që qasja do të jetë realiste nga ana e mazhorancës dhe natyrisht nuk jemi në fillim të viteve ‘90, vetë qytetarët kanë më shumë eksperiencë dhe mendoj që realizmi dhe mentaliteti funksionojnë më mirë se çdo gjë tjetër.

Beteja më e madhe si në çdo zgjedhje tjetër vendore, do të jetë ajo për Tiranën. A jemi në kohë për të artikuluar emra konkretë z. Meta?

Unë nuk jam në gjendje të artikuloj asnjë emër, as për Tiranën dhe për asnjë njësi tjetër dhe nuk kam pasur mundësi që të mendoj. Dhe jam i bindur që do të ketë në këtë proces gjatë muajve që vijnë shumë emra dhe ky është një proces normal.

LSI-ja do të jetë në garë për kreun e bashkisë së Tiranës?

Në çdo rast të gjitha partitë marrin pjesë në zgjedhje dhe nuk është më e rëndësishmja se kush do të jetë, si do të jetë, i kujt do të jetë. E rëndësishme është që Tirana të marrë frymë lirisht dhe të ecë në rrugën e modernizimit të saj, sepse shumë gjëra kanë mbetur ashtu siç ishin.

Z. Rama ka publikuar një foto të znj. Kryemadhi në profilin e tij në “facebook” para pak javësh dhe media në fakt e ka komentuar si një katapultim që z. Rama kërkonte të bënte për znj. Kryemadhi si një kandidate e mundshme për Bashkinë e Tiranës. Ju si do t’i cilësonit këto komente?

Media ka të drejtën e saj të bëjë interpretimet e saj, por kjo nuk është një argument që justifikon këtë interpretim. Z. Rama e ka si praktikë që publikon foto të ndryshme, të individëve të ndryshëm dhe kjo është një gjë normale, është një lloj hobi i tij. Znj. Kryemadhi është deputete e Qarkut të Lezhës .