Meta: Kandidova për PS në ‘92 kur të paktë ishin atë që pranonin, si e themeluam FRESSH-in
Presidenti Ilir Meta, në një intervistë dhënë për emisionin “Opinion” të gazetarit Blendi Fevziu në Televizionin “Klan”, ka folur për themelimin e Forumit Rinor Eurosocialist të PS dhe kandidimin për deputet. Presidentit tha se në vitin 1992 ishin të paktë ata që kandidonin për Partinë Socialiste.
(Pjesë nga intervista në TV Klan)
Gazetari: Kush ju afroi në Partinë Socialiste?
Presidenti Meta: Në Partinë Socialiste unë hyra…
Gazetari: Në atë kohë ishte akoma Partia e Punës. S’e kishte ndërruar emrin.
Presidenti Meta: Jo. Jemi afruar vonë. Bëhet fjalë për nëntorin e vitit 1991. Pra gati një vit pas Lëvizjes Studentore. Unë vazhdoja…
Gazetari: Bëhet fjalë vetëm 4-5 muaj nga ndërrimi i emrit Parti e Punës në Parti Socialiste.
Presidenti Meta: Po diçka e tillë. Unë vazhdoja ato planet e mia dhe normalisht isha në vitin e fundit të Fakultetit të Ekonomisë. Insistimi më shumë ka qenë i disa pedagogëve të Fakultetit të Ekonomisë, siç ishte edhe Sherif Bundo, me të cilin kishim edhe një miqësi personale dhe familjare.
Gazetari: I cili ishte angazhuar në Partinë Socialiste?
Presidenti Meta: Po. Edhe disa pedagogë të tjerë, të cilët e kishin marrë si detyrë në fakt nga Partia Socialiste për të gjetur të rinj që t’i afronin.
Gazetari: Kur trokitët për herë të parë në derën e Partisë Socialiste zoti Meta? E kujtoni kur dhe kë keni takuar?
Presidenti Meta: Po, e kujtoj. Personi i parë besoj se ka qenë Musa Ulqini, sepse ai merresh me organizimin.
Gazetari: Në nëntor të vitit 1991?
Presidenti Meta: Po, në nëntor duhet të ketë qenë. Sepse qëllimi ka qenë…
Gazetari: Në zyrat e Partisë Socialiste?
Presidenti Meta: … qëllimi i tyre ka qenë për të organizuar një eveniment të madh me të rinj, që ishte pikërisht 15 janari i vitit 1992 kur u bë takimi i parë kombëtar i Rinisë Euro-Socialiste në Pallatin e Kongreseve. Ishte një manifestim për të treguar se: “Shikoni, edhe PS-ja ka të rinj, ka të ardhme!”.
Ishte një situatë tepër dëshpëruese për Partinë Socialiste dhe ishte një revansh i papërmbajtshëm i Partisë Demokratike. Në këtë drejtim kam përshtypjen se Musai e kishte marrë si detyrë kryesore të merrej me këtë çështje nga Partia Socialiste dhe këta pedagogët si puna e…
Gazetari: Pra i pari që takuar ishte Musa Ulqini në Partinë Socialiste?
Presidenti Meta: Po, personi i parë.
Gazetari: Po më pas, me kë keni kontaktuar? Që vendosi për karrierën tuaj?
Presidenti Meta: Për karrierën time do të flasim më pas, por unë jam takuar me zotin Ulqini për arsye, sepse zoti Sherif Bundo dhe disa të tjerë ishin përfshirë në këtë çështje me idenë që do të bëhet diçka e re, që s’ka lidhje me ish-komunistët. Pra FRESSH-i, do të jetë diçka ndryshe.
Gazetar: Një strukturë më e pavarur?
Presidenti Meta: Po, unë gjithmonë personalisht kam qenë i njohur me idetë social-demokrate, sepse edhe në shkollë më përpara kisha lexuar shumë për Vili Brandin, për Ost-Politikën. Kishim profesorë shumë të mirë si Adem Mezini, si Nathanailin, etj., të cilët ishin mendjehapur. Pra isha i qartë apo i përgatitur për një alternativë tjetër, pavarësisht se nuk kisha një përkushtim personal për t’u marrë me politikë, me angazhim në një parti, aq më tepër me Partinë Socialiste.
Gazetar: Në kuptimin e drejtuesit më të lartë të Partisë Socialiste që takuat, cili ishte? Se nuk besoj se ishte Ulqini.
Presidenti Meta: Unë mendoj Ulqini ka qenë, se ideja nuk ishte për t’u angazhuar me PS-në. Ideja ishte…
Pyetje: Me kë kontaktuat, kur Ju thirrën për deputet. Ka qenë vetëm pak muaj më pas?
Presidenti Meta: Në 15 janar, bëhet takimi Kombëtar i Rinisë Eurosocialiste ku natyrisht unë u dallova, sepse mbajta një peshë në drejtimin e atij takimi.
Më pas më kërkuar për të ikur në Skrapar me Maqo Lakrorin, Ndre Legisin dhe disa të tjerë, për të organizuar FRESSH-in atje. Situata në Skrapar ishte shumë interesante.
Pyetje: Më pozitive për partinë?
Presidenti Meta: Ishte shumë interesante. Për arsye sepse dajat e mi, ishin ndër eksponentët kryesor të Partisë Demokratike.
Pyetje: Dajat ishin ndër eksponentët e Partisë Demokratike?
Presidenti Meta: Po, kishin krijuar PD-në, bashkë me Mustafa Nanon dhe me disa persona të tjerë në atë kohë. Skrapari ishte i ndarë nuk ishte aq socialist, por padyshim që kishte një dominim të së majtës.
Po, prapë kishte një ekuilibër dhe mbi të gjitha kishte tolerancë, nuk kishte agresivitet dhe frymë përjashtuese.
Socialistët u kënaqën shumë që vajta unë, sepse kjo ishte dhe një mënyrë për t’iu kundërvënë edhe Partisë Demokratike.
Pyetje: Që drejtohej po nga daja?
Presidenti Meta: Po, që edhe ata kishin ndikimin e tyre dhe ky nuk ishte interesi im. Më pas drejtuesit e PS-së insistuan të bëhesha deputet në Skrapar. Arsyeja ishte se, nuk pranonte njeri të ishte deputet në Skrapar.
Pyetje: Ju, nuk kishit mbushur 22 vjeç, apo jo i mbushët një javë përpara?
Presidenti Meta: Unë 23 vjeç, i kam bërë një ditë pasi isha zgjedhur deputet me 22 mars 1992. Ishte një situatë, ku nuk pranonte njeri të kandidonte për Partinë Socialiste, njerëzit ishin shumë të pakët. Unë u lumturova se pashë emrin e Xhevahir Spahiun dhe thashë, tani do jetë Xhevahiri.
Ishin dy vende, një ishte menduar për Bashkim Cakën, i cili normalisht pritej të pranonte, se ishin dy mandate mazhoritar.
Pyetje: Ju u shprehët për Xhevahir Spahiun?
Presidenti Meta: Unë, u shpreha për Xhevahir Spahiun sepse ishte një figurë shumë pozitive, dhe Xhevahiri nuk pranonte, sepse mendonte që ishte koha e më të rinjve.
Ata më thanë nëse pranon Xhevahiri dakord, nëse nuk pranon do vendosesh Ti.
Unë mendova që do ta bindja Xhevahirin, por nuk arrita ta bindja dot.
Pyetje: Kështu që u zgjodhët ju deputet..
Presidenti Meta: Po, u zgjodha deputet vetë. Por, më bën një “hile” sepse më vunë në një zonë tjetër, që ishte zona e Tomorricës dhe unë, nuk kisha qenë asnjëherë atje në jetën time, sepse unë isha nga zona tjetër, që është Çorovoda, kufi me Përmetin.
Unë në Tomorricë, nuk kisha qenë asnjëherë, por atje emri i gjyshit tim ishte shumë i madh në Tomorricë.
Pyetje: Dhe u zgjodhët deputet në moshën 23 vjeçare, fal dhe emrit të gjyshit në këtë zonë?
Presidenti Meta: Mendoj që emri gjyshit ishte vendimtar në atë zonë. Ishte zonë e vështirë, e thellë, dhe gjyshi kishte lënë përshtypje të jashtëzakonshme. Askush atje, nuk më njihte në planin personal.